De andere vrouw
Michael Robotham
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Cargo, 2012 |
VOLWASSENEN : ROMANS : ROBO |
15/06/2013
Tijdens een dagen durende sneeuwstorm worden een man en een vrouw brutaal afgeslacht in hun woning. William Heyman is de schedel ingeslagen. Zijn vrouw, Patricia, was vastgebonden aan een bed en is mogelijk verkracht en in brand gestoken. De verdenking van de politie valt al snel op Augie Shaw, een man van vijfentwintig met een psychiatrisch verleden. Hij werkte voor het echtpaar, maar werd ontslagen. Zijn vingerafdrukken werden in het huis aangetroffen. De politie doet beroep op Joe O'Loughlin om met de verdachte te praten. O'Loughlin denkt niet dat Shaw de dader is, hij ziet een verband met de ontdekking van het lichaam van een jonge vrouw wat verderop. Zij werd blootsvoets aangetroffen onder het ijs van een bevroren meertje. Het blijkt om Tash McBain te gaan, een meisje van vijftien dat drie jaar tevoren samen met haar vriendin, Piper Hadley op een zondagochtend spoorloos verdween. Bovendien heeft Tash met haar ouders in de boerderij gewoond waar de Heymans vermoord werden. Joe O’Loughlin wil dat het onderzoek naar de verdwenen meisjes wordt heropend en voert, tegen de zin van de politie in, een eigen onderzoek. Hij doet daarbij een beroep op de diensten van Vincent Ruiz, een gepensioneerde politieman. Die zorgt voor de spierkracht die bij O'Loughlin ontbreekt, want door de voortschrijdende ziekte van Parkinson laat diens lichaam hem meer en meer in de steek. De passages waarin die aftakeling haast terloops aan bod komt, en de mengeling van humor en wanhoop waarmee O'Loughlin ermee omgaat, behoren tot de sterkste van Zeg dat het je spijt. Ook relationeel heeft O'Loughlin het niet gemakkelijk. Hij en zijn vrouw leven apart en een echtscheiding lijkt onafwendbaar. Bovendien zorgt ook zijn puberende vijftienjarige dochter Charlie voor extra zorgen: ze gaat om met een fout vriendje en houdt zich niet aan de afspraken.
Michael Robotham vertelt het verhaal zowel vanuit het perspectief van de psycholoog als vanuit dat van de ontvoerde meisjes. Hij last daartoe stukken uit het dagboek van Piper Hadley in het verhaal. Die verhaallijnen vullen elkaar mooi aan en trekken de lezer zowel mee in het onderzoek van de speurders als in de geest van het slachtoffer.
Het is voor het meisje de enige houvast om zich staande te houden in haar gevangenschap en om zichzelf voor de waanzin te behoeden. 'Ik ben hier. Ik wil het uitschreeuwen. Uitgillen. [...] IK BEN HIER!' schreeuwt Piper het in haar steeds wanhopiger wordende dagboekbladzijden uit. Hun ontvoerder, die ze George noemen, laat hen televisie kijken en de krant lezen. Piper schetst haarfijn hoe het publiek aanvankelijk twijfelde of zij en Tash weggelopen waren, of of het om een ontvoering ging. Dan volgen de emotionele oproepen op televisie en komen de massale zoektochten op gang. De Bingham Girls worden ze in de pers genoemd. Maar de aanvankelijke sympathie ebt na verloop van tijd weg. En ook de twijfel: 'Wij waren niet de engelen die ze van ons hadden gemaakt. We waren promiscue. Wild. Delinquent. Tash was een onhandelbaar kind dat van school was gestuurd.', stelt Piper verbitterd vast. Eerst is Tash de favoriete van George en mag/moet zij hem volgen naar zijn kamer. Wanneer ze op een keer bebloed terugkeert naar de ruimte waar ze met Piper gevangen zit, slaagt ze erin door een raampje te ontsnappen. Ze belooft hulp te halen, maar de dagen verstrijken. En George nodigt Piper uit om van zijn gunsten te genieten... Intussen proberen O'Loughlin en Ruiz de ontvoerder te ontmaskeren in een ultieme poging het leven van Piper te redden.
Zeg dat het je spijt is een intelligente misdaadroman, die een sterke plot combineert met een goed gedoseerde spanningsopbouw en een sterke karaktertekening. Het proza van Robotham is veelstemmig: de stem van een verwende teenager wordt afgewisseld met die van een gefrustreerde ouder of met die van de stilaan wanhopig wordende Tash... Dat is één van de elementen die Zeg dat het je spijt ver uittillen boven de middelmaat van het thrillergenre. Bovendien heeft Robotham oog voor nuance en schakering: in zijn boek zijn er goede vaders, maar ook minder goede en zelfs monsterlijke vaders. Hetzelfde geldt voor de politiemensen in het boek. En ook de dochters zijn evenmin engeltjes. In die zin houdt de auteur ook elke lezer een spiegel voor. Dit is niet alleen topklasse in het thrillergenre, maar een sterke roman zonder meer. [Geert Swaenepoel]
Mac Steenaart
Drie jaar na de verdwijning van de vriendinnen Piper en Trash wordt psycholoog Joe O’Loughlin bij de zaak betrokken. Als een echtpaar beestachtig wordt vermoord in het huis waar een van de meisjes woonde, denkt de politie de moordenaar gevonden te hebben. Maar Joe ontdekt hele andere verbanden waar de politie en de bevolking niet blij mee zijn. Razend spannend verhaal, beurtelings verteld vanuit zowel het perspectief van de psycholoog als vanuit dat van de ontvoerde meisjes. Op deze manier krijg je als lezer zoveel informatie dat je je medespeurder voelt. De psychologische benadering van de hoofdpersoon zorgt voor verschillende wendingen in het verhaal dat boeit tot het verrassende einde. Het taalgebruik is niet moeilijk. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.