Op drift
Reinhilde Van Driel
Harmen van Straaten (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Leopold, 2012 |
Kleuter : gevoelens - gedrag
Verliefd zijn |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Leopold, 2012 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : STRA |
15/03/2013
Het is winter en donker. Midden in de nacht bekijkt het speelgoed in een huisje in het besneeuwde bos zichzelf. Vol bewondering prijst elk speeltje een van zijn kwaliteiten. ‘Ik heb in een film meegespeeld.’ ‘Met mij spelen ze het liefst.’ ‘Ik ben van de bovenste plank.’ Direct laat Harmen van Straaten zijn gevoel voor humor zien in een dergelijke woordspeling. Het speelgoed dat echter het meeste opvalt in de donkere kamer, maar dat het stilst van allemaal is, is de kleine sneeuwman in een glazen bol. Vanaf de onderste plank in de kast klinkt het zacht: ‘Bij mij kan het sneeuwen.’ Maar niemand luistert en bovendien heeft het al een hele tijd niet meer gesneeuwd in zijn bol. Het sneeuwmannetje voelt zich vergeten, alleen en opgesloten. Vlak voor twaalven in deze winternacht hoort de sneeuwman een stem zingen: ‘Wil jij vanavond dansen met mij?’ De sneeuwman wenst dat hij uit zijn bol kon stappen om te kijken waar de muziek vandaan komt, maar dat gaat niet: hij zou smelten door de warmte. Op dat moment komt een sprookjeselement het verhaal binnen. Van Straaten geeft een originele draai aan het Assepoesterverhaal en laat zo zien dat hij van oeroude verhalen iets nieuws weet te maken dat interessant is. Om twaalf uur precies krijgt de sneeuwman van het gouden engeltje op de klok een uur de tijd om vrij te zijn. Om één uur zal de bol weer sluiten en als de sneeuwman niet op tijd is, smelt hij. De stem blijkt afkomstig van een prachtig, roze, op de tekeningen bijna lichtgevend danseresje. De sneeuwman en de danseres dansen samen en zijn allebei gelukkig. ‘Samen dansen is veel leuker dan alleen.’ Maar natuurlijk moet de sneeuwman afscheid nemen. Hij is op tijd bij zijn bol, maar besluit: ‘Alles liever dan eenzaam verder leven zonder de danseres.’ Buiten zijn bol smelt hij langzaam. Totdat de danseres hem redt en een manier verzint waarop ze voor altijd samen kunnen zijn.
Harmen van Straaten schreef een hartverwarmend wintersprookje over de sneeuwman en de danseres. De aquareltekeningen passen qua sfeer perfect bij het verhaal. In het begin zijn de tekeningen donker: somber groen, blauw en paars symboliseren de nacht en het eenzame gevoel van de sneeuwman, die voortdurend beteuterd kijkt. Tijdens de gelukkige momenten van de sneeuwman zijn de prenten licht en helder met veel geel en roze.
Ik wil voor altijd bij je zijn is een boek dat, vanwege het verhaal, de rustige vertelwijze en de zeer geslaagde prenten die niet meer tonen dan nodig is, vele peuters en kleuters zal plezieren en jaren mee kan. Dit verhaal blijft aanspreken, omdat de emoties die erin beschreven worden zo herkenbaar zijn. Bovendien zullen veel kinderen het verband met het Assepoestersprookje kunnen leggen, wat gespreksstof biedt. Een mooi boek voor koude dagen. [Linda Ackermans]
Op een winternacht komt in een huis het speelgoed tot leven. De sneeuwman in een glazen bol staat heel alleen; niemand hoort hem. Wanneer hij een heldere stem hoort zingen, wenst hij dat hij uit zijn bol kan. Zijn wens gaat in vervulling en hij ontmoet het zangeresje/danseresje. Samen dansen ze rondje na rondje. Na een uur moet de sneeuwman terug naar zijn bol, anders zal hij smelten. Dit verhaal van illustrator/schrijver Harmen van Straaten doet veel denken aan het sprookje ‘De standvastige tinnen soldaat’ (1838). Deze versie is een stuk zoeter. Dat komt door de vlakkere verhaallijn, die meer gesuikerde elementen bevat, zoals een engel die de wensen laat uitkomen i.p.v. een duveltje in een doosje dat vervloekt. Het komt ook door de tekeningen met roze en gele pasteltinten; de tekeningen ondersteunen de tekst, maar versterken niet. Het speelgoed speelt hier een rare, enigszins overbodige rol: het is boos op elkaar en gunt elkaar niets. Van Straaten heeft het bitterzoete Andersensprookje omgebogen tot een warme winterse vertelling die de lezer moet doen smelten. Jammer. Blijft over een verzorgd prentenboek met een aardig voorleesverhaal voor donkere wintermiddagen. Vanaf ca. 4 jaar.
Sieglinde Duchateau
ua/an/22 j
Sneeuwman woont in een sneeuwbolletje. Middenin deze koude winternacht hoort hij het speelgoed met elkaar praten. Maar niemand luistert naar hem. Dan klinkt er muziek en sneeuwman wenst dat hij uit zijn bol kan stappen. Als de klok twaalf uur slaat, is het glas rondom hem plots verdwenen. Van het engeltje krijgt hij een uur tijd. Hij gaat op zoek naar waar de muziek vandaan komt en ontdekt een danseresje. Ze dansen met elkaar. “Samen dansen is veel leuker dan alleen,” zegt de danseres. Ook zij mag een wens doen. “Ik wil voor altijd bij je zijn,” wenst ze. Vanaf nu dansen ze voor altijd samen in de sneeuwbol.
Het verhaal is eenvoudig, sprookjesachtig en een klein beetje spannend.Het andere speelgoed vindt zichzelf geweldig en ze zijn niet zo aardig voor elkaar. Maar de liefde tussen de sneeuwman en het danseresje overwint alles... De prenten in pasteltinten zitten vol gezellige details en geven de sfeer van de winternacht goed weer. Tekst en beeld staan samen in een steeds wisselende bladspiegel. Sommige prenten beslaan een dubbele pagina. De tekst begint met een grote rode hoofdletter en staat verder in klein lettertype gedrukt onder of boven de prent. Dit is een boek om warm van te worden.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.