Vossenblond : roman
Rascha Peper
Rascha Peper (Auteur), Annemarie van Haeringen (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Querido, 2012 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 10505 |
31/05/2013
In Fantoompoezen is een selectie van de verhalen gepubliceerd die Rascha Peper (pseudoniem van Jenneke Strijland) tussen 2006 en 2012 schreef voor de Achterpagina van NRC Handelsblad. Zijn het columns? Of zijn het korte verhalen, vignetten haast die de lezer tonen hoe Peper in het leven stond? De benaming doet er eigenlijk niet toe, wel dat het laconieke verslagen zijn van haar tochten in huis (ramen lappen met een keukendoekje valt tegen, zo leren we), naar Venray (om een lezing te geven) of naar Sint-Petersburg (om anatomische preparaten toegeschreven aan Frederick Ruysch te zien, over wie ze in 2008 het succesvolle Vingers van marsepein schreef).
Minder dan in de vorige bundel columns, Stadse affaires, gaat Peper de hort op. Haar eigen natuur is toch die van de huismus, ‘een tikkeltje op jezelf he?’ zoals haar zoon opmerkt wanneer hij haar van de andere kant van de wereld ziet via Skype. Dat ze tijdens haar leven toch in Amerika en in Wenen woonde, dankt ze aan de internationale carrière van haar echtgenoot. De teksten over haar leven in Amsterdam zijn kort, helder en met liefde voor gedegen taalgebruik geschreven. In tal van opzichten zijn Rascha Peper en Martin Bril verwant aan elkaar: hun hartstocht voor hun stad, maar ook in de keuze van hun onderwerpen en hun visie op het bestaan, in hun zin voor humor en zelfrelativering vertonen ze overeenkomsten. En beiden konden schrijven. Peper schuwt het belegen woord niet, noch de lange zinsconstructie. Dat ze daarvoor aan het begin van haar carrière op haar kop krijgt van Bob den Uyl, bij wie ze te rade gaat, en later van haar redacteur bij de uitgeverij, laat Peper niet onvermeld, zelfs niet dat Den Uyl haar pseudoniem maar niks vindt (hij moet steeds denken aan een soort huiduitslag). Maar net als later, bij de (alternatieve) keuze door de uitgever voor een afbeelding op de kaft van haar romans, weegt ze de voor- en nadelen af van de argumenten die ze te horen krijgt. De ene keer geeft ze toe, de andere keer houdt ze voet bij stuk, maar altijd bewaart ze een groot gevoel voor zelfrelativering. Ondanks haar vasthoudendheid wat betreft het gebruik van ‘eigen’ woorden (die ze zelf zou gebruiken, van haar eigen generatie dus, en niet de modernere varianten die je tegenwoordig op het schoolplein hoort, dixit Peper), is de toon van haar verhalen helder, haar beschrijvingen van situaties en gebeurtenissen doen nergens zwaar op de hand aan.
Vaak heeft ze het over haar poezen, hun onderlinge strijd en hun kenmerkende (wegloop)gedrag bij bezoek. Opvallend vaak gaan ze dood, nu en dan verschijnen ze als een spookverschijning in huis, als ‘fantoompoes’ dus. En daar is het woord gevallen. Want wie het niet wist van de interviews of de berichten in de krant, leest het wel in de laatste twee verhalen die zijn opgenomen in deze bundel: de auteur was ernstig ziek, en is intussen overleden. Peper schrijft over de ziekenhuisopname in de teksten ‘De tuinman’ en ‘Verstrooiing’. De titels van beide stukken zijn net zo onheilspellend als de verhalen die volgen, maar zelfs in het zicht van ziekte en ongemak weet ze haar zin voor humor te bewaren. En pas dan zie je de melancholie die veel van haar avonturen kenmerkt, maar ook de vreugde (hoewel Peper dat woord niet zal gebruiken) van een ontmoeting, van het leven geleefd te hebben kortom. Fantoompoezen, een boek om stilletjes van te genieten. [Marjan Bex]
Toiny von Fischer Weikersthal
Een verzamelbundel met korte verhalen waarin de schrijfster zichzelf en haar omgeving op een geestige en lichtvoetige manier heeft verbeeld. Het gebruik van de Nederlandse taal is hierin wonderschoon en daarmee vormen deze verhalen een waardevolle aanvulling op haar verdere oeuvre. Voor kattenliefhebbers staan in deze bundel enkele raak getypeerde portretten van de manier waarop ‘haar’ kat haar eigenzinnigheid tentoonspreidt. Bij het lezen ervan krult er als vanzelf een glimlach om je lippen. Ook verhalen over het reizen met de trein of een bezoek aan een museum krijgen door de beschreven sfeer een extra dimensie. Het gaat om een keuze uit haar verhalen voor het NRC Handelsblad. Met enkele tekeningen van Annemarie van Haeringen. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.