Oliver
Edward van de Vendel
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Querido, 2012 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : NATUUR : VERHALEN : VAND |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Querido, 2012 |
JEUGD : VERHALEN ROOD (9-11 J.) : VAND |
31/12/2011
Edward van de Vendel maakte na zijn bezoek aan zijn Canadese familie in de zomer van 2010 al melding van een indrukwekkende gebeurtenis: tijdens zijn verblijf kwam zomaar een grote, witte hond aanlopen. Het vormde de aanleiding voor een spannend avontuur, waarin de hond de hoofdrol kreeg. Of alle gebeurtenissen uit het boek zich ook daadwerkelijk hebben afgespeeld, blijft in het midden.
In Toen kwam Sam zijn het Kix en zijn zusje Emilia die als eersten gefascineerd raken door de schoonheid van de grote, witte hond. Hoewel de kinderen Sam meteen als hún hond beschouwen, komt en gaat Sam naar believen; hij heeft de familie immers zelf uitgekozen, niet omgekeerd. Wat uit het verhaal voldoende tussen de regels blijkt, wordt door van de Vendel echter meermaals expliciet herhaald. De fascinatie van kinderen voor dieren wordt in dit realistische dierenverhaal knap verwoord, en de geslaagde psychologische portretten zorgen voor een authentieke benadering van kinderwensen en -gevoelens. Kix’ relaas lijkt volledig van binnenuit geschreven, als het ware zonder tussenkomst van auteur of vertelstem.
Grootvader onthult een deel van het mysterie rond Sam. De Pyrenese berghond werd overduidelijk mishandeld en heeft geen vertrouwen meer in mensen. Het wordt meteen gelieerd aan een moraliserend praatje of kinderen die schokkende waarheid wel aankunnen. Volgens grootvader wel, want ook kinderen staan immers ‘in het volle leven’. Zulke literaire vondsten, overduidelijk het product van schrijftaal, halen het natuurlijke, levensechte karakter van het verhaal onderuit, en dat is jammer. Grootvader krijgt echter ten dele gelijk: Sam blijkt te logeren bij de bemoeizieke, wat wereldvreemde overburen. Hun zoon Cracker, Sams baasje, belandde in een psychiatrische instelling na verlies van have en goed. Nogal voorspelbaar eist de familie Jones Sam — die zij Nanook noemen — terug, en dan moet Kix letterlijk en figuurlijk voor zijn trouwe viervoeter in de bres springen. Het levert een spannend, hetzij nogal makkelijk happy end op, dat opnieuw aanknoopt bij het belang van Sams eigen keuze voor een nieuwe familie. Philip Hopmans fraaie zwart-witillustraties spelen een onnadrukkelijk spel met lichttinten en schaduwen, waartegen de witte hond bijzonder levensecht geportretteerd wordt. De priegelige stijl en afwisseling in perspectieven zorgen voor fascinerende illustraties, die het verhaal vooral uitbeelden. Van de Vendel overtuigt in dit dierenverhaal vooral met vlotte, levensechte observaties, een sterke psychologische uitdieping en onnadrukkelijke vertelstem. Inhoudelijk heeft het verhaal veel minder te bieden: een indrukwekkende, maar persoonlijk gerelateerde gebeurtenis kan een interessante aanzet bieden voor een verhaal, maar de moraliserende interpellaties onderbreken het vlotte relaas nodeloos, en ook het nogal geforceerde happy end komt erg voorspelbaar over. [Jürgen Peeters]
Martijn Nicolaas
Op het erf van de boerderij waar de 9-jarige Kix en zijn zusje Emilia wonen, staat op een dag ineens een grote witte hond. Hij lijkt verwaarloosd. Kix en Emilia zijn al snel verknocht aan hem en noemen hem Sam. Zouden ze hem mogen houden? Hun moeder en de andere dieren reageren alvast goed, maar hun vader twijfelt. Op een nacht is de oude eigenaar er opeens: Cracker, de zoon van de oude knorrige overburen, die na het faillissement van zijn schapenbedrijf in een psychiatrisch ziekenhuis belandde. Hij wil opnieuw beginnen en Sam doden. Veel meer om het lijf heeft het verhaal niet, maar het is een sympathiek en vrolijk verteld verhaal met een hoofd- en heldenrol voor de jonge Kix. De auteur (van o.a. 'Sofie en de pinguins'*, voor dezelfde doelgroep ) weet zoals altijd goed raad met zo’n aarzelend stoere jongen. De manier waarop hij het gezin neerzet, is hartverwarmend. Met mooie, subtiele zwart-witte pentekeningen van Philip Hopman. Om zelf te lezen voor kinderen vanaf ca. 8 jaar. Ook een mooi verhaal om voor te lezen. Zilveren Griffel 2012.
Katrien Van Tongerloo
ua/an/22 j
Kix en zijn zusje wonen op het platteland samen met papa, mama, twee honden en drie paarden. Op een dag krijgen ze bezoek van een grote, witte berghond. Kix is meteen gek op hem en noemt de hond Sam, want Sam ziet eruit als een Sam. Kix en zijn zusje Emilia raken erg gehecht aan Sam maar maken zich ook zorgen over de toekomst. Wat als het echte baasje van Sam hem weer komt halen? Het echte baasje is immers die gekke zoon van de overburen ...
Het boek is gebaseerd op een waargebeurd verhaal dat zich afspeelde in Canada toen Edward van de Vendel er op familiebezoek was. Het verhaal is erg vlot geschreven; de kinderlijke gedachten en gevoelens komen heel authentiek over. De tekst wordt afgewisseld met sobere tekeningen, eerder schetsen die nog ruimte laten voor fantasie. De spanning wordt mooi opgebouwd naar het einde van het verhaal toe.
Het boek is een aanrader voor alle kids die van dieren en meer specifiek van honden houden. Ik vond het zelf moeilijk om het boek opzij te leggen omdat ik groot geworden ben met een hond als maatje.
Ik vind het een mooi verhaal met veel spanning en toch ook veel warmte. Nestwarmte?
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.