Continent zonder grens : alles wat u moet weten over de migratiecrisis
Theo Francken
Theo Francken (Auteur), Sarah Smeyers (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Davidsfonds, 2012 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 313.2 FRAN |
28/02/2013
Theo Francken en Sarah Smeyers zijn twee kamerleden van de N-VA die zich vastgebeten hebben in het vreemdelingenbeleid. In België, land zonder grens laten ze hun licht laten schijnen op het huidige migratiebeleid en de ideeën van de N-VA over dit onderwerp. In het hoofdstuk over de asielcrisis wordt uitgelegd hoe we in de huidige opvangcrisis beland zijn. Dan volgen hoofdstukken over de gezinshereniging en regularisatie, over de arbeids- en studiemigratie en de nationaliteitswetgeving.
De auteurs pleiten voor een strikte en strenge aanpak. Ze verwijten de huidige en de voorgaande regeringen verregaande laksheid. Vooral de PS is de grote boosdoener. De modale Vlaming is voorstander van een veel restrictiever beleid. Toch slagen de Franstalige socialisten er telkens opnieuw in om de deur van de migratie open te houden. Die aanpak wordt verdedigd als ‘een humane aanpak’, maar zou ingegeven zijn door electorale motieven. Nieuwkomers zijn PS-kiezers. Het kroonjuweel van de PS is dan ook de vervloekte snel-Belg-wet. De andere partijen — CDH en de MR van Louis Michel, ook CD&V, SPa en Open VLD — laten zich elke keer opnieuw op sleeptouw nemen onder druk van de chantage van de PS.
Wat de migranten zelf betreft, hanteren de auteurs een tweeledig discours. De ene keer zijn het leugenaars en fraudeurs die naar hier komen om te profiteren. De andere keer zijn het slachtoffers die gelokt werden door het al te verleidelijke Belgische migratiebeleid. Een ding is duidelijk: of het nu bedriegers zijn of slachtoffers, ze hadden hier nooit mogen zijn. De grondteneur is dat we niet moeten proberen om in Europa de beste leerling van de klas te zijn, maar de strengste. Op die regel maken ze één uitzondering: de N-VA-ers pleiten voor een versoepeling van de studie- en arbeidsmigratie. Daarmee willen ze zich onderscheiden van de concurrent op de rechterflank, het Vlaams Belang.
België, land zonder grens is een politiek boek, een pamflet. De auteurs geven eerst een historische analyse en vervolgens hun commentaar, om te eindigen met een eigen beleidsverklaring. Een eerste probleem is dat de analyse niet steunt op objectieve elementen. Smeyers en Francken zijn erg selectief als het om cijfers gaat. In het hoofdstuk over de gezinshereniging bijvoorbeeld stellen de auteurs dat het aantal gezinsherenigers verbijsterend hoog is. Met de inspiratie en hulp van N-VA werd het pad geëffend voor een veel strenger beleid. Dat effect zou na enkele maanden al zichtbaar zijn. In werkelijkheid is er in de Marokkaanse en Turkse gemeenschap al enkele jaren een tendens om geen partner meer te zoeken in het herkomstland, omdat de meeste huwelijken verkeerd aflopen. Daardoor daalt het aantal gezinsgherenigers al een tijdje. De nieuwe wet speelt daarin slechts een kleine rol.
Verder is de benadering van Francken en Smeyers nogal simplistisch. De auteurs zijn stuurlui die nog nooit op een schip hebben gevaren. Ze stellen het voor alsof meer strengheid in het beleid en bestuurskracht in de uitvoering de oplossing vormen. Het migratiebeleid vloeit voort uit vier bronnen: internationale conventies en afspraken tussen staten, Europese regelgeving, nationale regelgeving en … rechtspraak. In de afgelopen decennia is de vreemdelingenwet herhaaldelijk aangepast, meestal in de zin van een verstrenging. Te haastig opgestelde wetten en al te brutale uithollingen van internationale normen, kunnen aanleiding geven tot een vernietiging van (een deel van ) een wet. Een deel van de wantoestanden die de auteurs aanklagen, vloeit net voort uit onbezonnen dadendrang van beleidsvoerders.
Francken en Smeyers willen gemakkelijk scoren. Als zweeppartij hebben ze zeker een rol gespeeld in een aantal wetswijzigingen. De N-VA kan freewheelen in de Kamer omdat ze geen deel uitmaken van de meerderheid en omdat hun voorstellen niet getoetst worden aan het (internationale) recht. Wie mee gaat besturen en toetreedt tot een coalitie, moet voorzichtiger zijn in zijn uitspraken.
Het pleidooi om een onderscheid te maken tussen actieve migratie (zoals studie- en arbeidsmigratie) en passieve migratie (waar asiel, regularisatie en gezinshereniging onder vallen), is zwart-wit en naïef. De auteurs pleiten ervoor om de beperkingen die gelden voor de tewerkstelling van Roemenen en Bulgaren te versoepelen. Zo kunnen vacatures die open blijven staan, toch ingevuld worden. Dat is een ultraliberaal standpunt. De meeste partijen en de vakbonden pleiten ervoor om in de eerste plaats in te zetten op de herscholing van werklozen.
België, land zonder grens vertolkt het N-VA standpunt over het migratiebeleid. Zolang de partij niet deelneemt aan het bestuur, kan het zich straffe standpunten veroorloven. Dat sluit aan bij een — deels zelf opgewekte — onderstroom in Vlaanderen en laat toe te scoren in een open doel. [Johan Vangenechten]
J. van Bree
'Hoe moet het verder met ons asiel- en migratiebeleid?' Deze vraag stellen twee federale parlementariërs van de Vlaamse partij N-VA in de ondertitel van dit boek. Volgens de twee politici zijn in België – dankzij de Franstalige socialistische partij PS die stemmen zou willen trekken van gelegaliseerde immigranten – de deuren wagenwijd opengezet voor asielzoekers van allerlei slag. Er zitten te veel fouten in het systeem ingebouwd, dat bovendien te weinig duidelijk en niet transparant is. Over de vraag hoe dat zo ver heeft kunnen komen en wat de oplossing van het probleem zou moeten zijn (met acht tips voor de liberale staatssecretaris Maggie De Block), gaat dit politieke pamflet. De twee auteurs komen met allerlei cijfermateriaal op de proppen, doorspekken hun betoog met verhalen van betrokkenen (asielzoekers zowel als hulpverleners) en geven voortdurend sneren naar andere politieke partijen, die niet begrijpen wat er in feite moet gebeuren op asielgebied. Voor een goed begrip is grondige kennis van het Belgische politieke bestel noodzakelijk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.