Santa Monica
Bavo Dhooge
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Marmer, 2012 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 4227 |
31/05/2013
Bavo Dhooge, auteur van een zeventigtal boeken die zonder uitzondering de letter S in de titel dragen, is filmregisseur van opleiding. Zijn kennis van de filmwereld en van alles wat er van dichtbij of van ver mee te maken heeft, is de inspiratiebron geweest voor . Alleen al de opbouw van de roman is duidelijk op film gebaseerd: de verschillende hoofdstukken worden ‘sequenties’ genoemd, de binnendelen ervan — de verschillende scènes dus — worden telkens ingeleid met summiere regieaanwijzingen die de lezer moeten helpen om zijn weg te vinden in het verhaal. En dat Dhooge in zijn verhaal een aantal keren alludeert op bekende films, ligt voor de hand: … Aardig meegenomen alleszins voor de lezer die ook zijn filmklassiekers kent. voert een man een tonele, Jacques Satine, die na zijn mislukte loopbaan in het onderwijs wat bijklust als figurant. Een rol op het achterplan dus, weinig betaald ook, en meteen de aanleiding voor zijn vrouw Stella om een eind te maken aan hun relatie. Dan neemt Satine het heft in handen: hij beslist zijn vrouw ‘door te geven’ aan haar nieuwe geliefde, de advocaat Paul Tsombe. S., want zo wil hij voortaan heten, speelt voor zichzelf de rol na uit films die hij heeft gezien. Zijn hoogtepunt komt er wanneer hij, na de dood van Tsombe, de rol van Stella’s geliefde wil overnemen om haar zo weer voor zich te winnen. Dat hij ondertussen alle voeling met de werkelijkheid heeft verloren, maakt van hem een loser in het kwadraat. Hij wordt geïnterneerd, maar blijft er zelf van overtuigd dat de anderen, onder wie zijn vrouw, hem nooit begrepen hebben of hebben willen begrijpen. Zo krijgt de allure van een psychologische roman, die het portret tekent van een vereenzaamde man, levend aan de rand van de maatschappij en gedwongen in het keurslijf van de paranoia. Dhooge vertelt het allemaal met veel verve, hij beweegt zich losjesweg door de (schijn)wereld van de film, maar zet tezelfdertijd een verhaal op papier dat nergens de band met de realiteit verliest. Of zou hier toch het door Dhooge geciteerde adagium van Jean -Luc Godard gelden: ‘kunst is niet de weerspiegeling van de werkelijkheid, maar de werkelijkheid van die weerspiegeling’? [Jooris Van Hulle]
J. Hodenius
De nieuwe tragikomische roman van de Belgische schrijver en regisseur (1973) heeft als hoofdpersonage de nogal sukkelige dromer Jacques Satine. Nadat hij als docent wordt ontslagen, neemt hij als filmliefhebber een baan aan als figurant, maar wordt ontslagen omdat hij daarin te veel opvalt. Als hij zich bijna monomaan bezig houdt met het bestuderen van de kunst van het figureren aan de hand van talrijke films, is de maat voor zijn vrouw vol en verlaat ze hem. Dan gaat hij een tijd beroemde filmpersonages naspelen, bijvoorbeeld de man in het echtscheidingsdrama Kramer versus Kramer. Dat levert wrang-humoristische situaties op, waaruit Satine zich vaak nog net uit kan redden. Als hij de nieuwe minnaar van zijn vrouw gaat naspelen en daarna zelfs een bedrijf voor het naspelen van gestorvenen opricht, is het eind snel zoek. De auteur beschrijft zijn thema van de vermenging van werkelijkheid en illusie op prettig leesbare wijze. Net als 'Starr' van zijn landgenoot Patrick Conrad is het boek doordesemd met filmverwijzingen (Zelig van Woody Allen met hetzelfde hoofdthema had er eigenlijk in gemoeten), maar de tot het eind doorgevoerde draaiboekstructuur en het regisseur-als-god perspectief doen toch wat geforceerd aan. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.