De gruffalo
Julia Donaldson
Julia Donaldson (Auteur), L.M. Niskos (Vertaler), Lies Visschedijk (Verteller)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Rubinstein, © 2012 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : PEUTER- EN KLEUTERFILMS EN -LUISTERBOEKEN : DONALDSON, JULIA |
31/10/2014
Dit luisterboek bundelt de De gruffalo en Het kind van de Gruffalo. De gruffalo verdient een plaatsje tussen de prentenboeken van Janosh of Sendak en het doet trouwens in meerdere opzichten denken aan de grootmeesters. Het verhaal begint als een klassieke fabel over de gefopte vos, maar neemt snel een eigen wending. De vos nodigt de muis uit om bij hem te komen eten, maar die zegt al gevraagd te zijn bij de gruffalo. Die heeft slagtanden en ‘vlijmscherpe klauwen en knarsende kaken die alles kauwen’, en hij houdt erg van geroosterde vos. De vos rent er snel vandoor. Hetzelfde gebeurt met de uil en de slang als die te horen krijgen dat de gruffalo verlekkerd is op uilencake en slangenpastei. En telkens voegt de muis nog enkele details toe. De muis wrijft in zijn pootjes, vergenoegd dat hij de domme dieren beetgenomen heeft, want ‘natuurlijk bestaat er geen gruffal...’. Of toch?
In Het kind van de Gruffalo vertelt pa Gruffalo aan zijn dochtertje waarom ze nooit het bos mag ingaan: daar woont de Grote Gevaarlijke Muis. Natuurlijk wil het kind er alles over weten, en 's nachts, als pa slaapt, gaat ze ondanks de sneeuwstorm en koude wind buiten spelen. Ze vindt een spoor en volgt het, en ontmoet zo achtereenvolgens de slang, de uil en de vos. Telkens besluit ze dat deze dieren niet beantwoorden aan de beschrijving van de Grote Gevaarlijke Muis. Net als ze naar huis wil terugkeren, ziet ze een kleine muis de sneeuw wegvegen voor zijn hol -- en ze heeft honger! Maar weer is de kleine muis zijn belager te slim af...
Het herhalingsprincipe wordt in dit verhaal op een bijzonder functionele manier uitgespeeld. De gesprekken met de vos, de uil en de slang verlopen steeds op dezelfde manier. De tekst op rijm is bijzonder knap, loopt erg ritmisch en de rijmen klinken vanzelfsprekend en zijn vaak grappig. Niet alleen de herhalingen en de klankrijkdom, maar ook de spitse dialogen maken het luisteren tot een plezier. Wedden dat de volwassenen er evenveel plezier in zullen vinden als de kleintjes? [Redactie]
Redactie
Integrale weergave van de twee succesvolle prentenboeken over de Gruffalo: 'De Gruffalo'* en 'Het kind van de Gruffalo'**. In het eerste verhaal wordt een kleine muis door achtereenvolgens een vos, een uil en een slang uitgenodigd om te komen eten omdat ze hem allemaal zien als een lekker hapje. Maar de muis weigert telkens beleefd door te antwoorden dat hij vandaag bij de Gruffalo eet. Vervolgens legt hij uit hoe dat niet-bestaande beest er uitziet (slagtanden, vlijmscherpe klauwen, eeltige knieën, oranje ogen, enz.), waarna de dieren afdruipen. Maar dan loopt hij de Gruffalo echt tegen het lijf! Ook die wil hem opeten. In het tweede verhaal waarschuwt de Gruffallo zijn kind voor de Grote Gevaarlijke Muis in het bos. Maar het Gruffalokind gaat 's avonds toch nieuwsgierig op pad. Dit verhaal vertoont heel wat parallellen met het eerste verhaal. Beide verhalen worden voorgelezen door actrice Lies Visschedijk, waarbij geluidseffecten en muziek de verhalen een extra dimensie geven. Met twee liedjes. Vanaf ca. 4 jaar.