Vijfentwintig keer Brazilië : hedendaagse poëzie uit Brazilië
Flora Süssekind (Samensteller), Harrie Lemmens (Vertaler), Bart Vonck (Vertaler)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Poëziecentrum, 2011 |
Continenten: Amerika CAME.BRA |
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Poëziecentrum, 2011 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VIJF |
Besprekingen
30/06/2012
In het kader van het cultuurfestival Europalia stond in Brussel van 4 oktober 2011 tot 15 januari 2012 Brazilië in de kijker. Het Zuid-Amerikaanse land leverde en levert een vloed aan poëzie maar het waren tot op heden slechts enkele grote figuren die tot de internationale literaire scène konden doordringen: Carlos Drummond de Andrade is daarvan de belangrijkste. Niettemin staat het reusachtige land voor een veelheid aan stemmen, een gigantische mengvorm van culturen en een artistieke vrijplaats waar veelvoudig experiment en traditie hand in hand gaan.
Met een selectie van negentig gedichten willen de samenstellers en vertalers in eerste instantie de polyfonie van de hedendaagse Braziliaanse poëzie laten opklinken. Het narratieve, lang uitgesponnen gedicht wisselt af met korte, zeer korte en soms erg visuele en conceptuele poëzie. Maar ook in die laatste soorten klinkt een stuk traditie door, een speels en kleurrijk idioom dat de honger naar meer alleen maar doet toenemen. In het Portugees leest en klinkt het allemaal al even fraai, en wellicht nog een stuk muzikaler dan de anders wel bijzonder geslaagde vertalingen van de hand van Bart Vonck en Harrie Lemmens.
Vijfentwintig keer Brazilië balanceert ook op een sterk voelbaar raakvak van een stilaan achterhaald Brazilië enerzijds, en een hedendaags, actueel, zich moderniserend en zich democratiserend land anderzijds. Dat maakt het 'speculatief gebied', zoals inleider Flora Süssekind toelicht, er alleen maar groter op. Eigenlijk, zegt ze, bestaat er zelfs geen uitdrukkingsparcours of -plaats vooraf, zodat de actuele Braziliaanse dichtkunst wordt gekenmerkt door 'een zekere vluchtigheid'. De historische druk legt een 'afknippen van verhaaldraden' op. Het is overigens ook niet verwonderlijk, aldus Süssekind, dat in een flink aantal van deze gedichten 'opnieuw een bijna verplichte gelijkaardige praktijk van zelfportrettering van het gedicht en de dichter wordt beoefend'. Van een 'weigeringspoëzie', negatief geconnoteerd, beweegt de Braziliaanse poëzie zich naar een veeleer positief project met het invullen van potentiële alle speel- en experimenteerruimte. Sterke spiegelgedichten, portretteksten ook, worden als het ware verlaten voor een meer autonome textuur, ondubbelzinnig en zonder aan zichzelf te refereren. Maar hoe dan ook heeft precies dat de Braziliaanse auteur een soort onbehagen bezorgd waardoor sommigen opnieuw vastgelegde vormen zijn gaan exploreren. Maar bij de canon van de hedendaagse en hervormingsgezinde Braziliaanse dichtkunst gaat die wankelbaarheid gepaard met een kritische en intensievere representatie van de werkelijkheid, een nieuw materieel besef dat de zoektocht naar aangepaste en werkbare vormen heropent. Dat levert bijvoorbeeld dialogen op tussen woord en beeld, humoristisch aandoende repetities zoals in het werk van Zurca Sardan. Ook de interferentie tussen muzikale, plastische en verbale niveaus is aan de orde, zoals in het geval van Arnaldo Antunes, of tussen gedicht en performance, met het werk van Ricardo Domenick en Ricardo Aleixo. Of tekstuele herconfiguraties, en thematische resonanties (Lu Menezes) met oog voor verschuivingen en door elkaar bewegende hypothesen.
In de nieuwe Braziliaanse poëzie is heel wat mogelijk. Het blijft hier allemaal exotisch klinken zonder vreemd te zijn. Wellicht is dat de grote verdienste van de vertalers en van dit zonder meer fraai vormgegeven boek. [Stefan Van den Bossche]
Redactie Vlabin-VBC
Eind 2011 stond op cultuurfestival Europalia Brazilië in de kijker. Hoewel dit land veel goede dichters telt, konden tot op heden slechts enkele grote tot de internationale literaire scène doordringen. Met een selectie van negentig gedichten willen de samenstellers de polyfonie van de hedendaagse Braziliaanse poëzie laten weerklinken. Het narratieve gedicht wisselt af met korte, soms visuele en conceptuele poëzie. Maar ook in die laatste soorten klinkt een stuk traditie door, een kleurrijk idioom dat de honger naar meer nog doet toenemen. Deze tweetalige bundel balanceert tussen een stilaan achterhaald Brazilië en een hedendaags land. De actuele Braziliaanse dichtkunst wordt gekenmerkt door een zekere vluchtigheid. Van een weigeringspoëzie beweegt de Braziliaanse poëzie zich naar een positief project met het invullen van alle speel- en experimenteerruimte. Ook de interferentie tussen muzikale, plastische en verbale niveaus is aan de orde. Deze bundel klinkt exotisch zonder vreemd te zijn. Wellicht is dat de grote verdienste van de vertalers en van dit fraai vormgegeven boek. Bij de tekst vind je een zwart-witfoto van elke dichter. Literatuurlijst achteraan.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.