Quarantaine
Wytske Versteeg
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Prometheus, 2012 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 9494 |
15/09/2012
De wezenlozen, het romandebuut van Wytske Versteeg, is opgebouwd rond vijf personages. Versteegs nauwkeurige uitwerking van deze stuk voor stuk tragische figuren vormt de kern van het boek. De plot lijkt eerder bijzaak. Het centrale personage heet Gone. Hoewel Gone het centrum is waarrond de levens van de vier anderen draaien, is ze een buitenbeentje in de roman. Zo krijgt elk personage zijn eigen hoofdstuk waarin de lezer het leven ziet vanuit hun perspectief, behalve Gone. Zij komt zelf nooit aan het woord, want door een bepaald syndroom verloor ze haar taal en elk contact met de werkelijkheid. We kunnen ons een beeld vormen van Gone via de verhalen van anderen, maar hoe zij de werkelijkheid precies ervaart, is zowel voor de personages als voor de lezer een raadsel.
Eerst krijgen we het verhaal van Ismeen, Gones tweelingszus, die een sterke band met haar heeft, maar door haar ziekte het contact verliest. 'Toen ik haar voor het laatst zag leek ze inderdaad alleen nog maar uit ogen te bestaan, twee veel te grote ogen en een glasachtig lichaam, en ik heb echt geprobeerd om iets te lezen in die ogen, iets te voelen van het lijf dat vroeger deel was van het mijne, maar dat nu mager was en vreemd.' Haar gemis gaat echter gepaard met jaloezie. Ismeen verafgoodt haar vader en doet alles om hem te behagen, maar hij lijkt enkel oog te hebben voor Gone. Vervolgens krijgen we het verhaal van George, de dikke, lelijke en — in de publieke opinie zelfs — monsterlijke broer van Gones vader. Hij ziet zichzelf als een ‘zwart gat’ dat alle licht van de wereld opslorpt. Met zijn broer heeft hij nauwelijks contact, maar uitgerekend hij lijkt een band te hebben met Gone. Na George is het de beurt aan Clarissa, Gones moeder. Clarissa wil een goede moeder zijn, maar schaamt zich voor de verwilderde en dierlijke trekken van haar dochter. Bovendien lijkt ze niet door het pantser van haar man te kunnen dringen. 'Ze had het jaren volgehouden maar het had haar langzaam opgegeten, laag na laag van haarzelf was verdwenen in de hongerige ogen van Gone, in Siegs smalende opmerkingen, totdat ze niet meer wist wat ze nog kon vertrouwen, er was simpelweg niets over.' Tot slot volgt het verhaal van Siegfried, de vader, een classicus die zichzelf opsluit in een dode taal en het leven vastzet in Idylles, de belichaming van zijn ideale afgesloten wereld. Siegfried wantrouwt de taal omdat die geen een-op-een-relatie met de werkelijkheid onderhoudt. 'Hij zuchtte omdat alle woorden hopeloos tekortschoten om over te brengen wat hij echt wilde zeggen, niet precies genoeg waren.' Daarom voelt hij zich erg aangetrokken tot Gone en benijdt hij haar, omdat ze volgens hem 'zonder een taal die zou bepalen wat ze zag' een zuiverder werkelijkheid ervaart.
De tragiek van al deze personages, die Versteeg op een mooie en soms cryptische manier thematiseert, is het onvermogen tot contact, waardoor ze dreigen op te gaan in het niets. Ironisch genoeg lijkt Gone (wiens naam ook alludeert op het Engelse ‘gone’) van alle personages diegene die het meeste contact heeft met de anderen. Zij is de zwijgende, afwezige schakel tussen de vier, maar door haar ongeremdheid tegelijk ook het meest aanwezige personage. 'Mijn zusje was het leven zelf […] Gone was eraan gewend om met haar lijf de aandacht te trekken die ze niet met woorden kon krijgen.' Zo is Gone tegelijk de ontkenning van zichzelf, oftewel Antigone, zoals haar vader haar noemde.
[Mieke Opstaele]
L.A.A. Kruse
Debuutroman van de politicoloog en essayist, die in 2008 bekend werd door ‘Dit is geen dakloze’, een filosofieboek voor een breed publiek. De wereldvreemde classicus Siegfried van Oort lijdt aan een ongeneeslijke hersentumor en ligt op sterven. Hij vraagt zich af hoe het na zijn dood verder moet met zijn dochter Gone, die sinds haar zesde (door een val tijdens een balletuitvoering?) geestesziek is, zich als een dier gedraagt en uitsluitend met hem communiceert. Zijn veel jongere broer George, een moddervette ster uit een Big-Brotherachtig televisieprogramma, lijkt uitkomst te bieden door Gone mee te nemen naar zijn villa en te laten figureren in een realityprogramma, als ‘the beauty and the beast’. Maar ze gaat in hongerstaking en sterft, tot woede van vele kijkers. Siegfried overlijdt korte tijd later. Intrigerende, sfeervol en beeldend geschreven psychologische roman, verteld vanuit vier personages: Gones tweelingzus (Ismeen), haar moeder (Clarissa), George en Siegfried. Een schrijnend familiedrama, vol verwijzingen naar Griekse drama’s, en een aanklacht tegen de uitwassen van reality-televisie. Vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.