De Drakentroon
Tad Williams
Update aan bibliotheeksoftware en terugbrengautomaat
Dit weekend wordt er gewerkt aan de bibliotheeksoftware Wise. Daardoor zullen sommige diensten op de website tijdelijk niet werken, voornamelijk 's nachts. Ook onze terugbrengautomaat zal buiten dienst zijn. Lees hier meer over de werken
Tad Williams (Auteur), Erica Feberwee (Vertaler)
15/05/2012
Tad Williams debuteerde in 1986 met het veelgeprezen Staartjager’s Zang, waarin hij zich meteen een meesterverteller van fantasy toonde. Met dit vierde deel kent de reeks zijn apotheose.‘Schaduwwereld’ is een reeks waar de lezer zijn tijd voor dient te nemen, niet alleen door de omvang van het werk (3500 pagina’s) maar ook door zijn complexiteit. Minpuntje is misschien dat Williams honderden pagina’s lang strijdtonelen beschrijft, die, al is het uitstekend gedaan, stilaan toch allemaal een beetje op elkaar gaan lijken. Gelukkig beschrijft hij zijn personages net zo gedetailleerd, waardoor we de zielenroerselen van een aantal van hen net zo minutieus kunnen volgen.
Sulepis, de Autarch die regeert over Xand, heeft zijn zinnen gezet op de Mark Koninkrijken. De Gouden Vorst, zoals hij door zijn onderdanen genoemd wil worden, lijdt aan grootheidswaanzin en wil alle bekende continenten onder zijn bewind brengen. En dat doet hij met ijzeren hand, waarbij niet op een paar duizend levens wordt gekeken. De koning van Zuidermark, Olin Eddon, wordt door de Autarch gevangen gehouden. Olin’s plaats op de troon wordt ingenomen door Hendon Tollij, een corrupt heerschap die zijn gezag alleen met geweld weet te handhaven. Hij verjoeg de tweeling Barrick en Brionie Eddon, erfgenamen van Olin Eddon, uit de Zuidermarken om zijn macht te botvieren. Barrick verzeilde in de Schaduwlanden alwaar hij kennis maakte met de Qar of Elfen, en hij maakte zich stilaan hun manier van denken en leven eigen. Brionie zwierf rond en belandde uiteindelijk bij een klein leger van een bevriende Prins. De meeste volkeren die nog vrij zijn en niet onder de dreiging van Sulepis en zijn legers van Xissiërs zijn bezweken, slaan de handen ineen om deze samen te weerstaan. Sulepis is namelijk net als Tollij van plan door te dringen in de diepten onder het kasteel Zuidermark, alwaar de Mysteriën van het kleine volk, de Funderlingen, zich bevinden. Daar zouden de goden voor eeuwig slapen. De twee naar waanzin neigende mannen denken echter dat ze een manier hebben gevonden om de goden tot leven te wekken en ze nadien naar hun hand te zetten, om zo wereldheerschappij en onsterfelijkheid te bereiken. Sulepis en Tollij proberen het op een akkoordje te gooien, maar dat loopt faliekant mis. De strijd van de Qar, Funderlingen en Zonlanders (de gewone mensen) is heroïsch, kent de nodige intriges, verwikkelingen en tegenslagen maar loopt uiteindelijk op de een of andere manier goed af, zonder dat iemand echt weet hoe alles precies is gegaan.
Het strekt de schrijver tot eer dat het einde van de strijd en het einde van de reeks niet helemaal valt te voorspellen. Hij bouwt voldoende zijsporen in om het onvermijdelijke happy end toch verteerbaar en geloofwaardig te houden, binnen het kader van het fantasygenre natuurlijk. Het boek is daarmee een waardige afsluiter van alweer een geslaagde reeks van een groot verteller, die zijn zinnen nu op een ander verhaal kan zetten. [Patrick Bruneel]
Gerard Zeegers
In dit vierde en laatste deel werken mensen en de 'Qar' (oftewel elfen) nu samen om de gekke keizer van het woestijnvolk de Xis te stoppen. In voorgaande delen vochten de Qar en mensen tegen elkaar; nu is duidelijk dat de Xis hun gezamenlijke vijand is. De keizer of Autarch wil de goden die diep onder het kasteel Zuidermark slapen, wekken en onder controle brengen. Prinses Brionie en haar tweelingbroer Barrick verzamelen afzonderlijk van elkaar bondgenoten om de Autarch te stoppen en moeten een hoop tegenstand overwinnen. Een klassiek en spannend verhaal vol bizarre personages en subplotten. Er zijn misschien iets te veel cliffhangers, omdat de schrijver elk subverhaal stopt op een spannend moment, om na twee pagina's weer verder te gaan. Na een tijdje gaat die truc vervelen. Williams bewees in de jaren negentig goede fantasy te kunnen schrijven en doet dit met het degelijke 'Schaduwwereld' weer. Met voorin enkele kaartjes en plattegronden en achterin verklarende lijsten van personen, plaatsen, dingen en dieren, en de godenwereld. Kleine druk.