The Blair witch project
Daniel Myrick
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Bezige Bij, 2010 |
VOLW. : NON FICTIE : GROOT-BRITTANNIE 947 BLAIR |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Bezige Bij, 2010 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : GROOT-BRITTANNIE 947 BLAIR |
00/00/0000
Deze turf van 776 pagina's die Tony Blair schreef over zijn periode als Britse premier (1997-2007), getuigt van heel wat zelfingenomenheid. De (niet minder dan vijf) vertalers kozen voor de neutrale titel Memoires, terwijl Blair zelf A Journey gebruikte ? een ietwat bevlogener titel voor deze oratio pro domo over zijn tienjarig verblijf in Downing Street 10. Blairs stijl is 'charming', niet in de zin van minzaam, maar wel omdat hij het publiek tracht in te pakken. Blair bekoort de lezer met een schijnbaar bescheiden toon. Hij overlaadt eerst zijn partijgenoot, boezemvijand en ongelukkige opvolger Gordon Brown met positieve eigenschappen, maar bedelft hem dan onder verwijten ('een vreemde kerel', 'hij begreep het niet'), beticht hem van complotten en geeft hem de schuld van alles wat er met de Labour Party verkeerd zou zijn gelopen, vooral dan de verkiezingsnederlaag van dit jaar. Blair bekent 'eerlijk' dat hij momenten van twijfel en vrees kende. Daarbij schuwt hij de petite histoire niet. Zo vertelt hij over de eerste keer dat hij werd geïnviteerd voor het traditionele 'weekend van de premier' met de koninklijke familie op Balmoral Castle, waar hij zich niet op zijn gemak voelde. Vanzelfsprekend trad er beterschap in. Blair weet trouwens te vermelden dat koningin Elizabeth II, voor wie hij veel achting voelt, voor de beperkte kring uitverkoren invités in Balmoral gewoon de tafel afruimt en de afwas doet. Een van zijn successen vond trouwens plaats in het begin van zijn regeerperiode, toen hij na de dood van prinses Diana de koninklijke familie voor een populariteitsdebacle behoedde. Het was Blairs braintrust die de fenomenale term 'the people's princess' bedacht.
Niet het enige succes, laat dat gezegd zijn. Blair bewerkte sociale hervormingen en bracht vrede in Noord-Ierland. Hij zorgde voor meer autonomie voor Schotland en Wales en deed veel voor de democratisering van het onderwijs. Zijn bestuursperiode werd bovendien gezegend met een langdurige positieve economische situatie. Blair was ook pro-Europees, in zoverre dat mogelijk is in het erg anticontinentale Engeland. Anderzijds was hij het wel die een dikke streep zette door Guy Verhofstadts ambities om voorzitter van de Europese Commissie te worden. En hier past hij weer dezelfde tactiek toe: Verhofstadt wordt begraven onder lof, maar hij is 'te Brussels' en te federaal Europees. En dat past niet in het Angelsaksische machtsspel. Europa mag bijdragen tot het gewicht van 'het Westen' tegen opkomende machten als China, India en Brazilië, maar moet voor het overige niet te veel kapsones hebben. Bovendien is Londen ook sterk gelieerd aan de VS.
Blair maakt geen geheim van zijn afkeer van 'oud links' en zeker van de voorheen almachtige vakbonden. Hij gaat daarin niet zo ver als Margaret Thatcher destijds, maar zijn sympathie beperkt zich tot enkele bonden en een gering aantal leiders, meestal uit het verleden. Wat het economische beleid betreft, is hij een uitgesproken voorstander van de markt. Een goed functionerende en ontvette overheid moet weliswaar beschikken over doeltreffende controlemiddelen, maar de staat moet zich beperken tot de rol van bescheiden politieagent. In verband met de bankcrisis van 2008 kan hij vanzelfsprekend de financiële steun van de overheid niet helemaal afkeuren, maar wel vindt hij dat de keynesiaanse ingrepen wat al te breed werden geïnterpreteerd.
Zijn New Labour handhaafde precaire evenwichten tussen openbaar en privé-initiatief (ergens geeft hij overigens ook toe dat hij zich politiek meer verwant voelt met Sarkozy en Merkel dan met heel wat sociaaldemocraten). Hij startte bij Old Labour, haalde met zijn New Labour drie verkiezingsoverwinningen, maar verloor uiteindelijk voeling met de openbare opinie. Van links-liberaal schaatst hij nu nog verder naar rechts. Wat scheidt hem nog van de liberaal-conservatieve bespaarders? Zijn fatale blunder beging hij door mee te stappen in Bush' Iraaks avontuur ? met de leugenachtige voorwendsels die daarbij hoorden.
Dit zeer leesbare boek schetst een beeld van hoe het eraan toegaat in Downing Street 10, waar je tegen een stoot moet kunnen en er af en toe ook een moet kunnen plaatsen. Blair is zichtbaar trots op de tien jaar die hij op nummer tien doorbracht, maar hij is soms ook ondoorgrondelijk, bijvoorbeeld waar hij in zijn postscriptum zegt dat hij 'altijd meer geïnteresseerd [is] geweest in godsdienst dan in politiek'. Dat verhindert niet dat hij volgende goede raad heeft voor links: 'alle progressieve bewegingen moeten oppassen voor hun eigen succes. Door de vooruitgang die ze boeken, verandert de maatschappij waarin ze werken, en zij moeten op hun beurt veranderen om dat bij te houden. Doen ze dat niet dan worden ze een holle echo van een ooit luide harde stem die nog naklinkt maar nog weinig effect heeft.' Zijn wijze raad lijkt ironisch genoeg ook toepasselijk op zijn eigen New Labour. [Robert Schoeters]
Redactie
Politieke autobiografie van Tony Blair (Edinburgh, 1953). Blair werd in 1994 leider van de Britse Labour Party. Van mei 1997 tot juni 2007 was hij premier van het Verenigd Koninkrijk. In de inleiding schrijft Blair dat zijn boek een persoonlijk verslag is en dat hij het thematisch heeft aangepakt en geen nauwkeurige chronologische volgorde heeft aangehouden. Met onder meer de dood van prinses Diana, 9/11, vrede in Noord-Ierland, de oorlog in Irak, de terreuraanslagen in Londen en Blairs partijgenoot Gordon Brown, over wie hij uiterst kritisch is. Het boek - een bestseller in Engeland - kreeg direct na verschijnen enorm veel aandacht in de media en bracht discussies en protest te weeg. Blair zegde signeersessies af vanwege demonstraties van activisten die protesteerden tegen zijn rol in de oorlog in Irak. Met register en enkele katernen foto's.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.