Verloren en gewonnen : nieuwe liefde vinden na de dood van je partner
Maria De Greef
Maria De Greef (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Ten Have, cop. 2010 |
VOLW. : NON FICTIE : 418.7 GREE |
29/02/2012
Het regent in mijn toekomst behandelt de rouw van grootouders na het verlies van een kleinkind door overlijden. Het voornaamste doel bestaat erin door middel van getuigenissen andere grootouders in een gelijkaardige situatie een riem onder het hart te steken.
Na een korte schets van familieverhoudingen en voornamelijk de plaats van grootouders in de 21e eeuw, geeft Maria de Greef aan dat grootouders bij het verlies van een kleinkind hun rouw uitstellen om de ouders van dat kleinkind te kunnen ondersteunen. Zeker bij oudere grootouders komt daar ook nog het gevoel van onrechtvaardigheid bij: “Mijn leven is geleefd. Was ik het maar geweest!”. Het boek bevat verschillende authentieke getuigenissen van mannen en vrouwen die als grootouder hun kleinkind zagen sterven. Bij een aantal van hen blijkt dat het verdriet nog vers is. Bv. grootvader Freek die vertelt over het overlijden van de tienjarige Matthijs aan een hersentumor. Anderen geven aan al stappen gezet te hebben in hun verwerkingsproces. Een mooi getuigenis in dit verband is dat van grootmoeder Ingrid van wie de kleindochter Anna op vijfjarige leeftijd stierf aan een stofwisselingsziekte. Ingrid besluit haar getuigenis met de volgende woorden: ‘Mijn leven was vaak turbulent, maar ik heb wel altijd mijn geluk gezocht en dat blijf ik doen. Ook nu nog.’ Maar alle grootouders bestempelen hun leven sinds het sterven van hun kleinkind als een leven met een rouwrand.
In de epiloog vat de auteur de essentie uit de gesprekken die ze met grootouders in die situatie gevoerd heeft, nog eens samen. Die essentie komt neer op twee dingen. Enerzijds vragen grootouders aandacht voor hun verdriet, en liefst aandacht van anderen dan hun eigen kinderen. Hen willen ze niet nog meer belasten. Anderzijds blijven grootouders trots op hun overleden kleinkind en die trots willen ze nooit verliezen. De titel van het boek is meteen ook de slotzin ervan. ‘Bij de geboorte van mijn eerste kleinkind dacht ik: wat is dit een groots geluk! Vanaf nu is er de rest van mijn leven altijd een zonnestraal. Toen mijn kleinzoon overleed, wist ik dat die zon verdwenen was en dat het weer zou regenen in mijn toekomst.’ Het boek eindigt met een bibliografie en verwijzingen naar nuttige websites. [Hilde Debacker]
T. van Oirschot-Sparla
Een bundel schrijnende verhalen, verteld door grootouders van overleden kinderen. Mensen die zelf opa/oma zijn, zullen de verhalen meevoelen, het dubbele verdriet: een van je eigen kinderen lijdt zonder dat je kunt ingrijpen, helpen, het oplossen. En dan je eigen verdriet om het overleden kleinkind. Want zo blijkt telkens weer: grootouders hebben dikwijls een innige band met hun kleinkinderen. Mensen die geen kleinkinderen hebben, kunnen dat niet invoelen. Opmerkelijk is dat diverse opa's en oma's in hun verhaal schrijven dat de relatie met hun eigen kinderen na de dood van een kleinkind zo verandert. De grootouders houden zich bijvoorbeeld nogal op de achtergrond of raken te dichtbij aan het verdriet van hun eigen kind. Kortom, ze weten dikwijls niet goed hun houding te bepalen of begrijpen niet dat hun kind zo vlug weer zwanger wil zijn. Ook in dit boek eindigen verhalen soms met een zelfgeschreven vers van een opa of oma. Zeker een geschikt boek voor ouders en grootouders van een overleden kind.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.