Wanneer zien we u terug? : de laatste bed & breakfast
Michel Follet
Michel Follet (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Vrijdag, 2010 |
VERDIEPING 3 : FEESTPALEIS : OVER MUZIEK-FILM : 785.8 FOLL |
31/12/2011
Vlaamse Zangers heten Tura, Terra, Vally en Wally. Daarmee klinken ze al een stuk minder geloofwaardig dan de Meurissen, Kowliers of Barmans van deze wereld. In Rozen of distels voor Sandra gaat radiomaker Michel Follet dieper in op de vraag waarom dat Vlaamse lied nog steeds zo in het verdomhoekje zit. Het boek is een mix van Follets persoonlijke verhaal over zijn carrière bij de radio en reflecties over het gebrek aan erkenning voor de Vlaamse muziek.
Het eerste deel van het boek leest als een muzikale autobiografie. De soepel geschreven openingshoofdstukken baden in de niet-zoetsappige nostalgie die Follet zo kenmerkte in zijn beste radiojaren. Hij beschrijft er anekdotisch maar niet triviaal hoe Jimmy Frey de muziekmicrobe in zijn oren blies, een microbe die hij nadien ondanks herhaaldelijke frustraties nooit meer kwijtraakte. We volgen de eerste stappen van Follet als dj voor Radio Barracuda en Radio Annick, en lezen over zijn doorbraak bij Omroep Brabant. Hilarisch zijn Follets verhalen over de afdeling 'BR' ? de afkorting voor 'brol' ? in het platenarchief van de toenmalige BRT2. Je leest mee hoe Follet volledig zichzelf mag zijn in zijn programma 'Hittentit', en hoe hij daarna bij Donna nooit echt meer zijn draai vindt, zeker vanaf het moment dat de slogan 'the fun, the hits' wordt gelanceerd. Exit Vlaams levenslied, en enige tijd later exit Follet. Na een kortstondige terugkeer bij Radio 2, waar hij tegen de wil van de directie programma's op maat van de oudere luisteraar wil maken, blijft hij verweesd achter en vlucht naar Nederland, waarna hij terug naar Vlaanderen keert om het licht bij Donna uit te doen. Het laatste derde van het boek is minder beklijvend, en gaat op aan losse beschouwingen over het gebrek aan logica in de Vlaamse hitparades, Vlaamse inzendingen voor het Eurovisiesongfestival, en een cynisch stuk met tips voor een Vlaamse hit.
Follet sluit af met pleidooi voor een volkse radio, waar plaats is voor een smeltkroes aan muzikale culturen. Hij vraagt zich terecht af of er voldoende naar het oudere, minder hippe publiek wordt geluisterd. Wie ouder is dan veertig en geen affiniteit heeft met de popcultuur kan het op de radio immers vergeten. Geen variété, geen orkestmuziek, geen charmezangers meer. De laatste jaren zijn de zenders van de openbare omroep qua programmatie steeds meer naar mekaar toegegroeid, en Follet stelt terecht dat net de generatie die tijd en interesse heeft om naar de radio te luisteren ervantussen is gevallen.
En ook al dragen de hoofdstukken titels van Vlaamse schlagers, toch is dit boek geen onvoorwaardelijke lofzang aan de Vlaamse showbizz en muziek. Daarvoor blijft Follet te eigenzinnig en eigenlijk ook te ambigu. Hij pleit voor meer volkse, kwalitatieve Vlaamse muziek op de radio, maar nergens lees je waarin die kwaliteit dan wel moet zitten. En het klinkt fair om een lans te breken voor een radiozender die zich concentreert op volks vermaak, net zoals op culinair vlak goudgeel gebakken frieten van de frituur heerlijk kunnen smaken. Maar of je ze daarom elke dag op je bord wil? [Wouter Bulckaert]
Redactie Vlabin-VBC
In dit boek vraagt radiomaker Michel Follet zich af waarom het Vlaamse lied nog steeds zo in het verdomhoekje zit. Het eerste deel leest als een muzikale autobiografie, en baadt in de niet-zoetsappige nostalgie die Follet zo sterk kenmerkte in zijn beste radiojaren. De auteur beschrijft hoe hij gepassioneerd raakte door muziek en hoe hij zijn eerste stappen als dj zette. Verder lezen we onder andere over zijn programma 'Hittentit' (Radio 2) en zijn werk voor Radio Donna, waar hij nooit echt zijn draai vindt. Het laatste derde van het boek is minder meeslepend: hier krijgen we losse beschouwingen over onder meer de Vlaamse inzendingen voor het Eurovisiesongfestival, en een cynisch stuk met tips voor een Vlaamse hit. De auteur sluit af met pleidooi voor een volkse radio waarop plaats is voor uiteenlopende muzikale culturen. Ook al dragen de hoofdstukken titels van Vlaamse schlagers, toch is dit boek geen ondubbelzinnige lofzang op de Vlaamse muziek. Follet pleit dan wel voor meer kwalitatieve Vlaamse muziek op de radio, maar nergens lees je wat die kwaliteit dan wel moet zijn.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.