Blauwtje en geeltje : een verhaal voor kinderen en andere mensen
Leo Lionni
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
2 items vermist |
Rubinstein, cop. 2009 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE :
Kleuren |
31/12/2011
Leo Lionni is een belangrijke asset van de Amerikaanse kinderboekenmarkt. Vier van zijn meer dan veertig boeken sleepten de Caldecott Medal in de wacht, waardoor zowel zijn visuele als woordelijke vertelstijl een vaste referentie geworden zijn in de Amerikaanse prentenboekenwereld. Lionni draagt al sinds zijn eerste werken eenvoud qua beeldtaal en woordgebruik hoog in het vaandel. Dit betekent dat zijn boeken uiterst toegankelijk zijn, zelfs voor de allerkleinsten. Daartegenover biedt Lionni voor het meer 'getrainde' oog doordachte composities, emotionele kleurenconnotaties en speelse details. Ook zijn tekst getuigt van zijn voorkeur voor strakke lijnvoering. Alleen de hoogstnoodzakelijke woorden worden ingezet om het verhaal verteld te krijgen. Opnieuw is er een extra niveau voorzien, voor wie tussen de lijnen leest. Lionni houdt erg van moraal, maar verkiest steeds bedekte termen om die uit te drukken. Of in literaire bewoordingen: zijn verhalen zijn allegorisch.
Zo is ook Een kleur van zichzelf niet alleen een didactisch 'aanwijsboekje' om kleuters kleuren aan te leren. De hoofdrolspeler, een kameleon, is op zoek naar zijn eigen kleur, die verandert naargelang zijn omgeving. Mooi is dat Lionni de kleurschakeringen opdeelt volgens de seizoenen. Van een paarse zomerhei naar een groen blad waardoor de kameleon alle herfstkleuren krijgt, en mee naar beneden valt in een donkere winter. In de lente ontmoet hij een 'wijzere' kameleon die uitlegt dat kameleons geen eigen kleur hebben, en een alternatief voorstelt. Voortaan blijven beide kameleons samen, zodat ze ? hoeveel ze ook van kleur veranderen ? er allebei steeds hetzelfde zullen uitzien. Het probleem met dit vroege werk van Lionni is dat, hoewel hij slaagt in zijn didactische opzet (kleuren en seizoenen), zijn diepere boodschap nog niet helemaal gepolijst is. Bedoelt hij eenvoudigweg dat je met twee makkelijker lang en gelukkig leeft? De lezer heeft er het raden naar.
De reden waarom dit werk uit 1975 in Nederlandse vertaling opnieuw op de markt verschijnt, heeft waarschijnlijk meer met de schrijvers naambekendheid te maken, dan met de specifieke kwaliteiten van dit boek. Het ziet ernaar uit dat er hard wordt geprobeerd Lionni ook tot een asset van de Nederlande markt te dopen. Zijn naam die in honderdvoud de schutbladen siert, en een uiterst selectieve biografie waarin wordt beschreven hoe Lionni in Amsterdam werd geboren en er kennis maakte met de grote meesters van de schilderkunst, wijzen in die richting. Wie de reden voor al die idolatrie wil kennen, grijpt best naar een ander boek van Lionni. En wie specifiek op zoek is naar een prentenboek om kleuren aan te wijzen, zit goed met Een kleur van zichzelf, maar zou zonder twijfel veel meer kennis, verhaal en leesplezier opdoen bij een andere Caldecott-winnaar, die Lionni als grote inspiratiebron zag: Ed Young en zijn Seven blind mice. Die moet echter nog op de Nederlandstalige markt verschijnen. [Marijn Brouckaert]
Julienne van den Heuvel
Een verdrietige kameleon wil ook een eigen kleur, net als alle andere dieren. Hij denkt een oplossing voor zijn probleem te hebben gevonden door steeds op dezelfde plaats te blijven zitten: op een blad, zodat hij steeds groen blijft. Maar dan wordt het herfst, het blad verandert van kleur en daarmee de kameleon ook. Toch komt er een oplossing. In de lente ontmoet hij een andere kameleon. Hij heeft weliswaar nog steeds geen eigen kleur, maar door samen te blijven voortaan wel steeds dezelfde kleur als iemand anders! Vierkant prentenboekje met kleurige waterverfillustraties, die gestempeld lijken, tegen een witte achtergrond. Behalve over (het leren van) kleuren gaat het verhaal ook over het zoeken en vinden van een eigen identiteit en het belang van ergens bij horen. Zo heeft dit ogenschijnlijk eenvoudige verhaal heel wat in zich. Het witte omslag toont een veelkleurige kameleon. Mooi boekje voor ca. 3 jaar en ouder. Veel eerder werd het in een andere vertaling uitgegeven bij Elsevier (1975). De internationaal gerenommeerde auteur/illustrator overleed in 1999. Onlangs verscheen ook opnieuw 'Nicolaas, waar zat je toch?'*.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.