Afteljaren
Riet Vanloo
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Linkeroever, 2010 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 605.5 VANL |
31/12/2011
Riet Vanloo, die eerder al een aantal boeken voor de jeugd publiceerde, brengt in Ya Nanie het levensverhaal van haar zus Annemie in kaart. Ya Nanie, zoals ze heette met haar Kikongo-naam, is de oudste in een gezin van zes meisjes. Ze verbleef van 1979 tot 1988 in het Congolese broussedorp Lumbi, waar ze als vroedvrouw en als dokter werkte. Aan de hand van uittreksels uit de brieven die Ya Nanie naar huis schreef en die hier fragmentair worden opgenomen, wordt het dagelijkse leven in het dorp in beeld gebracht.
In drie delen, 'Twijfel', 'Vertrouwen' en 'Volharding', maakt de lezer kennis met de bijna onmogelijke opdracht waarvoor de zusters in het dorp staan. Het aantal bevallingen is nauwelijks bij te houden, lief en leed, leven en dood zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en dagelijkse realiteit. Hoe ontmoedigend het gevecht dat de blanke zusters hier leveren vaak is, wordt duidelijk als de houding van de politieke bewindvoerders aan bod komt: corruptie viert hoogtij, ambtenaren worden zelden of helemaal niet betaald, mensen verliezen van de ene dag op de andere hun job... Toch houdt het geloof in de zin van het werk Ya Nanie recht: "Voor het lenigen van bestaande menselijke nood, voor het verplegen en verzorgen van zieken, voor het bijstaan van stervenden, blijven het menselijke hart en de menselijke handen onvervangbaar." (blz. 154).
Een van de eerste dingen waarmee Ya Nanie moet leren omgaan in haar nieuwe thuisland, is de visie op tijd: "Wie hier woonde, had alle tijd, maar wie hier kwam werken, kwam tijd en handen te kort. [...] Zuinig met de tijd omspringen was de boodschap, even zuinig als met het water." (blz. 154). Ondanks alle ontberingen, ondanks de penibele materiële omstandigheden waarin gewerkt moet worden, kan Ya Nanie begin 1986 noteren: "Zo ver te leven is hard, maar tegelijkertijd voel ik dat het zowel voor mij als voor jullie een grote rijkdom betekent en ook daarom zeg ik een gemeend JA tegen de drie volgende jaren." (blz. 245). Het is dan ook met een gevoel van spijt dat ze in 1988, wanneer ze door haar oversten wordt overgeplaatst naar Colombia, afscheid moet nemen van 'haar' dorp. Dit boek is in de eerste plaats een menselijk getuigenis, waarvoor je alleen maar bewondering kunt opbrengen. [Jooris Van Hulle]
Redactie Vlabin-VBC
In dit boek vertelt jeugdschrijfster Riet Vanloo het verhaal van haar zus Annemie, die missiezuster was in Congo. Van 1979 tot 1988 verbleef Ya Nanie - zoals ze heette met haar Kikongo-naam - in het broussedorp Lumbi, waar ze werkte als vroedvrouw en dokter. Aan de hand van uittreksels uit de brieven die ze naar huis schreef, en waarvan hier fragmenten zijn opgenomen, brengt Vanloo het dagelijkse leven in het dorp in beeld. In drie delen, 'Twijfel', 'Vertrouwen' en 'Volharding', wordt de bijna onmogelijke opdracht geschetst waarvoor de zusters in het dorp staan. Het aantal bevallingen is nauwelijks bij te houden, en lief en leed, leven en dood zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en dagelijkse realiteit. Hoe ontmoedigend het gevecht dat de blanke zusters hier leveren vaak is, wordt vooral duidelijk als de houding van de politieke bewindvoerders aan bod komt: corruptie viert hoogtij, mensen verliezen van de ene dag op de andere hun job. Toch houdt het geloof in de zin van het werk Ya Nanie recht. Een menselijk getuigenis die bewondering opwekt. Met een katern kleurenfoto's.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.