Wereldgeschiedenis van Vlaanderen
Marnix Beyen
Marnix Beyen (Redacteur), Luc Rombouts (Redacteur), Staf Vos (Redacteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Universitaire Pers, 2009 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 786.7 BEYE |
00/00/0000
Lange tijd heeft de klok (niet het horloge, wel de klok in de klokkentoren) de rol vervuld van boodschapper. Zo waren er de avondklok, het angelus, de stormklok, de alarmklok etc. Rond 1500 gebeurde er in de Lage Landen iets nieuws. Naast de grote en zware luidklokken ging men kleine, melodieuze klokjes maken waarmee werd gemusiceerd. Niet alleen de automatische wijsjes om de klokslag van een openbaar uurwerk aan te kondigen deden hun intrede, maar de beiaardier kan enkel om de mensen te plezieren ook concerten geven met grote en kleine klokken. De beiaard was geboren. In de negentiende eeuw verhuisde het muziekleven grotendeels naar concertzalen, en geraakte het beroep van beiaardier in verval. Vanaf 1892 zorgde Jef Denyn met zijn maandagavondconcerten te Mechelen voor een heropleving van de beiaardmuziek, die ook elders ter wereld (en speciaal in de Verenigde Staten) populair werd.
Deze publicatie plaatst de beiaard in een historische en maatschappelijke (zeg maar politieke) context. De meeste medewerkers aan dit boek zijn verbonden aan het departement geschiedenis van de KU Leuven, of hebben daar hun opleiding genoten. De eerste artikelen bekijken de ontwikkeling van de beiaardmuziek in een ruimer historisch perspectief. Het uurwerk dat in de loop der veertiende eeuw zijn intrede deed op openbare gebouwen in de Vlaamse steden, was al een statussymbool. De beiaard die er vanaf ongeveer 1500 aan verbonden werd, was een teken van zowel de rijkdom als de weerbaarheid van een stad. De volgende bijdragen handelen onder meer over de 'nationaliteit' van de beiaard, die ontstaan is in een regio die vandaag een heel andere staatsstructuur kent. Jef Denyn, die vanuit de stad Mechelen de beiaard een nieuw leven inblies, had wel belangstelling voor de Vlaamse beweging, maar kaderde die renaissance van de beiaardkunst toch in een Belgisch patriottisme. In de loop van de twintigste eeuw mocht de beiaardkunst overigens nog steeds op een ruime belangstelling van het Belgische hof rekenen. Andere essays gaan dieper in op de diverse ideologische doelen waarvoor de beiaard werd ingezet, en over de promotie van de Belgische beiaard in het buitenland. Ten slotte probeert Marnix Beyen in een epiloog de inhoudelijke elementen van de diverse bijdragen met elkaar te verbinden, en schrijft hij over de beiaard als verzoener en versterker van tegenstellingen.
Het boek bevat een aantal passende zwart-witillustraties en een register. Door te focussen op de beiaard, wordt de geschiedenis van België op een originele en aangenaam verrassende manier belicht. Wie na de lectuur van deze boeiende serie essays nog een beiaard hoort spelen, zal dit met andere oren doen dan voorheen. [Toon Brouwers]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.