De alchemist
Michael Scott
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Mynx, 2009 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : SCOT |
00/00/0000
Michael Scott is een gevestigde waarde binnen het genre van de fantasy. Het succes van zijn reeks over 'De geheimen van de onsterfelijke Nicolas Flamel', een historische figuur die al eeuwen tot de verbeelding spreekt en ook in Harry Potter en de steen der Wijzen werd opgevoerd, is dan ook geen verrassing. De tovenares is het derde deel in deze serie over de vijftienjarige tweeling Sophie en Josh. Het boek is ongemeen spannend en bijzonder onderhoudend, en biedt een overvloed aan historische en mythologische informatie. Maar is dat voldoende om een reeks sterk te maken?
In De Alchemist kwamen de tieners in contact met Flamel en zijn vrouw Perenelle. De tweeling bleek voorbestemd voor een bijzondere rol in de eeuwenoude strijd tussen goed en kwaad, en werd opgejaagd door de magiër, Flamels aartsvijand John Dee. Het tweede deel, dat naar de Magiër genoemd werd, ging over de vlucht van de tweeling en de ontluikende magische krachten van Sophie. In De tovenares komt de tweeling met Flamel aan in Londen, het zenuwcentrum van het kwaad. De onsterfelijke Palamedes staat hen bij in hun zoektocht naar Gilgamesh, de enige bondgenoot die hun krachten kan wekken. Tijdens de korte rust die hen is gegund in Palamedes' versterkte vesting zoekt Flamel contact met zijn vrouw. Perenelle is in groot gevaar en Josh en Sophie gebruiken hun krachten om haar te helpen. Daardoor kunnen ze echter gemakkelijk opgespoord worden en even later duikt Dee op met een wel heel bijzonder leger: hij heeft Cernunnos, de gehoornde Aloude god en zijn wildjacht tot zijn beschikking, een onoverwinnelijke strijdmacht. Toch kunnen de helden ontkomen, en na een memorabele ontmoeting met koning Gilgamesh ontsnappen ze ten slotte via de leypoort in Stonehenge. De talrijke gebeurtenissen volgen elkaar in razendsnel tempo op, waardoor we bijna zouden vergeten dat het boek eigenlijk over tovenares Perenelle gaat. Zij zit namelijk nog steeds opgesloten op Alcatraz, waar ze het gezelschap krijgt van een onuitputtelijke rist monsterlijke wezens. Maar ook hier is voor alles een oplossing. Perenelle krijgt opnieuw de hulp van de plaatselijke geesten, en de krachten van het kwaad blijken niet opgewassen tegen het vernuft en de magie van de tovenares.
Net als in de vorige delen voert Scott ook hier weer een resem historische en mythologische personages ten tonele. Machiavelli, Mars en Jeanne d'Arc hadden we al gehad, en daar komen nu onder andere Palamedes, Gilgamesh, Shakespeare en Billy the Kid bij. Bovendien gebeurt er zodanig veel dat de verhaallijn zich niet eenvoudig laat samenvatten. Toch is dit derde deel net iets beklijvender dan het vorige. De voor de hand liggende breuk die dreigde tussen Sophie en Josh is geweken, en we krijgen een aantal antwoorden op vragen uit de vorige delen. Bovendien blijken een aantal zaken niet zo evident als gedacht. Zo spelen de zwaarden Clarent en Excalibur een belangrijke rol, en gaat het er in de wereld van de Alouden soms net zo aan toe als in de hedendaagse politiek: allianties worden gesmeed en verbroken, en geheime agenda's maken de dienst uit.
Toch zitten ook in dit deel helaas weer een aantal ongerijmdheden. Bij de aanval op de vesting van Palamedes vertelt Cernunnos dat hij Dee bij zijn wildjacht mag inlijven wanneer het plan mislukt. Wanneer het enkele pagina's later zo ver is, raakt de magiër echter zonder de minste moeite weg. Geen geringe prestatie, wanneer je bedenkt dat zijn voormalige opdrachtgever en diens bondgenoten de machtigste Alouden zijn en nagenoeg alle wezens van de duisternis op hun loonlijst hebben staan. Maar John Dee staat niet alleen in zijn voorspoed: ook Perenelle houdt telkens een slag om de arm om de meest onmogelijke en onverwachte moeilijkheden te overwinnen. Daardoor begint ze stilaan meer op een deus ex machina te lijken dan op een tovenares, en valt het de lezer zwaar om haar beproevingen nog au sérieux te nemen. Voorts is de Morrigan net iets te eerlijk en openhartig over haar trouweloosheid, terwijl het uitspelen van de loyaliteit van haar verdwenen zusters voor een pak meer spanning had kunnen zorgen, en de sfinx is nogal selectief wat het detecteren van aura's betreft.
Actie en magie primeren, en dat is prima. Maar spijtig genoeg gaan die vaak ten koste van de logica, waardoor de lezer het gevoel krijgt niet ernstig genomen te worden. Wat heeft het voor zin mee te leven met de personages en mee te denken over mogelijke plotwendingen, wanneer oplossingen tegen alle regels van de kunst in zomaar uit de lucht komen vallen? Wanneer ontsnappingen lukken dankzij informatie die voorheen werd achtergehouden of krachten die onvermeld waren gebleven? Bovendien gaat de actie ook ten koste van de verdieping van de personages. Zo worden de Alouden herleid tot eendimensionale en weinig daadkrachtige karakters, terwijl ze zo veel meer zouden kunnen zijn. Anders hadden ze wat mij betreft net zo goed in de diepten der aarde en de krochten van het menselijke geheugen kunnen blijven. [Tine Mortier]
M. Migchelsen
Nicolas Flamel en de tweeling Sophie en Josh (15) zijn in Londen aangekomen. Flamel wil de tweeling laten inwijden in de magie van het water door de oudste onsterfelijke mens Gilgamesh. Bij Londen zijn veel leylijnen, waarvan een hen terug kan brengen naar San Francisco. Maar als Gilgamesh zou weigeren, zitten ze vast in Londen, het hart van het domein van dr. John Dee. Dee en Machiavelli doen er nog steeds alles aan om hen gevangen te nemen en de laatste twee pagina’s van de Codex in hun bezit te krijgen, zodat de Duistere Alouden kunnen terugkeren op aarde. Derde deel uit de serie ‘De geheimen van de onsterfelijke Nicolas Flamel’*. Het perspectief wisselt bijna elk hoofdstuk, tussen de tweeling en Flamel, Perenelle Flamel die nog gevangen zit op Alcatraz, Dee en Machiavelli. De hoofdstukken zijn kort, waardoor alle verhaallijnen veel vaart houden. Al verstrijken er maar twee dagen, het verhaal zit vol actie. Heel boeiend geschreven, de dialogen zijn pakkend. De auteur heeft mythologie uit allerlei landen in het verhaal verweven. Achterin staan een toelichting over Stonehenge en het nulpunt van steden vanwaaruit de afstand tot de stad gemeten wordt, en een voorproefje van het vierde deel. Vanaf ca. 14 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.