De hoed van de tovenaar
Tove Jansson
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Clavis, 2009 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : JANS |
00/00/0000
Gelukkig zet uitgeverij Clavis zijn enkele jaren geleden gestarte initiatief voort, om de al tientallen jaren oude boeken over de Moemins in een nieuwe vertaling uit te brengen. Daardoor kunnen we nu ook weer genieten van een pareltje als Verrassingen in de Moeminvallei. De eerste verhalen rond de schattige Moemintrolletjes schreef de in het Zweeds schrijvende Finse schrijfster Tove Jansson al meer dan zestig jaar geleden. Verrassingen in de Moeminvallei is van iets jongere datum en verscheen oorspronkelijk in 1962. In deze verhalenbundel spelen de Moemins niet de enige hoofdrol, maar lezen we in negen aparte verhalen over de verschillende, vreemde bewoners van de Moeminvallei. De verhalen stralen stuk voor stuk iets vreemds uit, en hebben een hoog filosofisch gehalte. Het is juist deze gelaagdheid, die van deze boeken evergreens voor jonge kinderen van pakweg vijf jaar maakt.
Een van die rare snuiters uit de Moeminvallei is Snuisterik, die in het eerste verhaal, 'Het lentelied', zielstevreden met het bos en het weer en zichzelf helemaal alleen door de Moeminvallei trekt en voelt hoe er al dagenlang een lentelied in hem groeit. Hij wacht het juiste moment af om het tevoorschijn te halen en op zijn mondharmonica te spelen. Maar dan duikt er plotseling een wezentje op, een grote bewonderaar van Snuisterik, dat zo klein en onbeduidend is, dat nog nooit iemand een naam voor hem bedacht heeft. Zou Snuisterik dat misschien willen doen? Snuisterik is erg verveeld met deze storing, geeft het wezentje een naam, maar stuurt het dan geprikkeld weg... Maar daarna kan Snuisterik het kleine wezen geen seconde meer uit zijn gedachten zetten, en uiteindelijk voelt hij dat hij terug op zoek moet gaan naar het diertje. Wanneer hij het dan terugvindt, ontdekt hij dat hij het hele leven van het wezentje veranderd heeft, door hem een naam te geven. En nu neemt Snuisterik de tijd om naar hem te luisteren en een lied voor hem te spelen, en hij besluit ook terug naar Moem te gaan om hem gezelschap te houden. Daarna is het alleenzijn eens zo mooi en borrelt de lentemelodie weer op.
Het tweede verhaal is al even mooi. Hier speelt de Homs de hoofdrol, die volgens de illustraties wel wat op een mensje lijkt, maar wat hij precies is, wordt in het midden gelaten. Ook dat behoort tot het mysterie van Janssons boeken. Hier staat de grenzenloze fantasie centraal, waarmee kleine kinderen hun leefwereld zonder problemen veranderen in een gevaarlijke, spannende omgeving, vol vijanden die je te lijf moet gaan, en waarin je je kleine, weliswaar lastige broertje moet redden uit de bek van de zompslangen... De vader en de moeder van de Homs weten niet altijd raad met de fantasie van hun zoon, en vinden dat hij straf verdient omdat hij hen onnodig bang maakt en omdat hij gejokt heeft. Wanneer hij voor straf vroeg naar bed moet en geen toetje krijgt, maakt hij een nachtelijke wandeling en komt hij bij een huis waar een kleine Miezel woont. En die kan zo hard jokken dat zelfs de Homs er totaal door wordt overrompeld. En dan is daar gelukkig de vader, die zijn zoon midden in de nacht komt redden en hem toch zijn toetje geeft...
In deze bundel zijn er ook nog verhalen over de Filifjonk en de Hemuul en de Hattifnatten. Pas in het vierde verhaal komt Moem aan bod en duikt ook Snuisterik weer op, en in 'Het onzichtbare kind' spelen ook Papamoem en de wijze, geduldige Mamamoem een hoofdrol. Papamoem beleeft dan weer een heel spannend avontuur in 'Het geheim van de Hattifnatten'. En in een ander verhaal probeert Snuisterik Snif over een verloren knuffel heen te helpen met een heel lang verhaal. Ten slotte wordt de bundel afgerond met het mooie verhaal 'De dennenboom' waarin duidelijk wordt hoe wonderlijk bepaalde gebruiken toch kunnen zijn voor buitenstaanders en nieuwkomers, in dit geval een Scandinavische kerst met alles erop en eraan.
De Moeminvallei biedt veel absurde, maar tegelijk diepzinnige en mooie verhalen. Uiteindelijk blijft er altijd een positieve noot bovendrijven, waardoor je deze verhalen al zovele tientallen jaren aan jonge kinderen over de hele wereld kan vertellen. Maar waarom zouden niet ook volwassenen kunnen genieten van deze prachtige fantasiewereld die tegelijk zo ver en zo dicht bij onze wereld staat? Ik lees deze verhalen alvast vele malen opnieuw. [Karin Van Camp]
Conny Meijer
Bundel korte verhalen over ontwapenende fantasiewezens met zeer menselijke trekjes. De avonturen van de moemins, de gafs en de hemulen zijn ontroerend, poëtisch en spannend. Voor lezers die nog nooit een boek over de moemins hebben gelezen, door de jaren zijn er talrijke boeken verschenen, kost het waarschijnlijk enige moeite om in de verhalen thuis te raken. Wie zich echter openstelt voor de sprookjesachtige verhalen kan genieten van de bijzondere manier waarop de wezens hun bestaan ervaren en met hun emoties omgaan. Er staat meer in de tekst dan zomaar een verhaaltje. De verrassende manier waarop de schrijfster haar verhalen vanuit een ongewoon perspectief vertelt, laten ons fris tegen de dingen aankijken. De grappige, trefzekere zwart-witte pentekeningetjes zijn vol zeggingskracht. Hoewel sommige verhalen zeker door jonge kinderen kunnen worden gewaardeerd, zijn de meeste verhalen qua inhoud toch pas echt te begrijpen door iets oudere kinderen. Voorlezen vanaf ca. 7 jaar, zelf lezen vanaf ca. 9 jaar.
Sieglinde Duchateau
ua/an/22 j
Dit boek bundelt negen verhalen over de bizarre en eigengereide bewoners van de Moeminvallei. Het zijn verhalen met een wat absurd tintje, die je soms aan het denken zetten. Snuisterik wil het liefst van alles alleen zijn, maar voelt zich toch wat vreemd wanneer zijn nieuwe vriendje Ti-ti-oe alleen gaat wonen. De Filifjonk is doodsbang voor catastrofen en als een storm dan alles verwoest, neemt haar leven een drastische, maar positieve wending. Moem vindt de laatse draak van de wereld en speelt hem ook weer kwijt. De Hemuul houdt van stilte en dat is niet zo handig als je in een pretpark werkt. Je maakt kennis met een onzichtbaar kind, het geheim van de Hattifnatten wordt ontsluierd en je leest wat er gebeurt als je je lievelingsknuffel zomaar weggeeft. In het laatste verhaal worden Moem en zijn familie te vroeg uit hun winterslaap gewekt en ze wapenen zich tegen Kerstmis.
In de Moeminboeken wordt er een heel aparte fantasiewereld geschapen waarin de avonturen voorbijkabbelen. Het gaat niet om grootse dingen, maar om kleine overwinningen van problemen waar niet echt veel ophef over gemaakt wordt. Je vraagt je algauw af of het leven werkelijk zo eenvoudig is. De teksten zitten vol subtiele humor en hoewel er niet echt veel gebeurt, is het geheel toch spannend en blijf je als lezer geboeid. De verhaallijn is gemakkelijk te volgen en door de nauw bij de tekst aansluitende illustraties kan je je een voorstelling maken van de wezentjes die deze fantasieverhalen bevolken. Elk nieuw personage lijkt wel van een andere soort te zijn. Toch slagen al deze wel zeer bijzondere karakters erin met elkaar overeen te komen, elkaars gebreken te accepteren en vriendschap te sluiten.
Deze verhalen zijn zowat een halve eeuw geleden geschreven, maar door hun originaliteit zijn ze nog niet verouderd en ze blijven zalig om (voor) te lezen voor zowel kinderen als volwassenen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.