Les petits ruisseaux
Pascal Rabaté
Pascal Rabaté (Scenarist), David Prudhomme (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Oog & Blik, cop. 2009 |
VERDIEPING 2 : DUIVELSHOEK : STRIPS : PRUD |
31/12/2009
Met de heiligverklaring van pater Damiaan werd het doorslaggevende mirakel uitvoerig door de media belicht. Heel wat kleinschaliger is het stille mirakel dat Prudhomme (tekeningen) en Rabaté (scenario) verbeelden in De Maria van plastic, dat zicht afspeelt in het plattelandsdorpje Bazouges in de Pays de la Loire. Oma Emilie is net terug van een Lourdesbedevaart met een groep parochianen. Ze wordt bij aankomst opgewacht door haar dochter, maar is meteen pissig als ze merkt dat opa Edouard er niet is om haar te verwelkomen. Het bejaarde koppel woont in bij het gezin van hun dochter, haar man en twee kinderen. De sfeer in het gezin wordt echter verziekt door het constante geruzie tussen beide oudjes. Zij is een katholiek besje dat graag de schijn hoog houdt, hij een volbloed communist die alle (katholieke) waarden aan zijn laars lapt. Na een bitsige ruzie zet oma een plastic Mariabeeldje op de televisie en dreigt met een scheiding als opa het durft weg te halen. Prompt nagelt opa een portret van Lenin aan de muur en dreigt op zijn beurt ermee naar het bejaardenhuis te verkassen als iemand het van de muur haalt. Het is op eieren lopen terwijl het meisje van het gezin net toe is aan haar vormsel en opa zich in zijn knutselhok verschanst. En dan voltrekt zich een mirakel: het Mariabeeld begint uit de ogen te bloeden. Een plastic waskom moet de zondvloed onder controle houden. Het nieuws gaat als een vuurtje rond en de nieuwsgierigen troepen samen voor het huis tot groot ongenoegen van opa. Maar ook de rest van het gezin lijdt onder de constante publieke aandacht, roddel en achterklap. Zelfs de plaatselijke voetbalploeg komt binnengeslopen om de zege(n) van Maria af te smeken. Op de stoep stapelen de bloemen en andere dankbetuigingen van believers zich op. Intussen is Maria naar de keuken hoog op de vrieskast verbannen en tracht opa als een dief in de nacht het beeldje te ontvreemden. Hij valt echter met zijn zitvlak op de bestekpotten en wordt als een fel belaagde steak afgevoerd naar het ziekenhuis. Dit is het catharsismoment waarbij de relatie tussen oma en opa terug aangetrokken wordt. De familie is het Mariabeeld liever kwijt dan rijk en het wordt door het Vaticaan afgevoerd voor verder onderzoek. Het zal echter nog een tijd duren voor er een eind komt aan de Mariagekte, want algauw ligt er weer een ruiker bloemen op de leeggemaakte stoep voor het huis. Prudhomme en Rabaté weten treffend de menselijke relaties en het sociale weefsel binnen een klein Frans dorp te verbeelden. Het mirakel is de kapstok waaraan een uitgebreide studie van menselijke interacties en gevoeligheden wordt opgehangen. Dat Rabaté daar sterk in is bewees hij al als scenarist en tekenaar van Een tweede jeugd (2007). Zijn tekeningen zijn echter rafeliger dan die van Prudhomme, maar bezitten meer zeggingskracht. Het net compleet heruitgegeven vierluik Ibicus, waarin Alexis Tolstojs gelijknamige roman over de Russische revolutie verbeeld wordt, blijft echter Rabaté's meesterwerk. [Kris van Zeghbroeck]
Gerard Zeegers
Het speciale Mariabeeldje wordt door de gelovige Emilie meegenomen van een busreis naar Lourdes. Haar man Edouard moet niets van religie hebben. Er prijkt een groot portret van Lenin in zijn schuurtje in de achtertuin. Niet alleen over dit punt hebben de twee een meningsverschil; het bejaarde stel dat bij hun dochter en haar gezin inwoont, heeft werkelijk overal ruzie over. Maar dan huilt het beeldje opeens tranen van bloed; is het een wonder? Er komt een officiële commissie van het Vaticaan langs voor een onderzoek. De andere dorpsbewoners verdringen zich bij de voordeur om een glimp van het wonder op te vangen en ongestoord boodschappen doen in de supermarkt is er niet meer bij. Rabaté werd vooral bekend met het vierluik over de Russische revolutie 'Ibicus'. Zijn vorige boek 'Een tweede jeugd' ging ook al over bejaarden, namelijk over een 'datende' oudere man. Rabaté kiest een doodnormale setting uit voor een verhaal, waarin normale mensen iets vreemds meemaken. Op naturalistische wijze diept Rabaté het dagelijks leven van de doorsneefamilie uit, waardoor je het gevoel krijgt naar een Franse soap te kijken. Het tekenwerk van Prudhomme, met wie de scenarist vaker samenwerkte, lijkt een beetje op dat van Rabaté, maar is minder rafelig. Dat komt de jaren vijftig-sfeer ten goede.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.