Ik was pas dertien
Lea Saskia Laasner
Clara Rojas (Auteur), Isabel García-Zarza (Medewerker)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Arena, cop. 2009 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 336 |
00/00/0000
In februari 2002 werd in Colombia politica en advocate Clara Rojas samen met haar vriendin en partijgenote Ingrid Betancourt, met wie ze de politieke partij Oxigeno Verde oprichtte, ontvoerd door de guerillabeweging FARC. Aan elkaar vastgeketend werden de vrouwen door de rebellen van kamp tot kamp gesleept, op de vlucht voor regeringstroepen. Zes jaar lang zitten zij in mensonterende omstandigheden gevangen in de jungle. De verhouding tussen beide vrouwen werd er in deze precaire omstandigheden geenszins beter op en de FARC zet de twee vrouwen uiteindelijk apart. Na internationale onderhandelingen en bemiddeling komt Rojas in 2008 na 2147 dagen gevangenschap vrij. Ingrid Betancourt zit dan nog vast.
In Ik overleefde voor mijn kind vertelt Rojas o.m. over de verwijdering tussen haar en Betancourt, de eenzaamheid, angst en onzekerheid, de ontsnappingspogingen, de intimidaties en doorstane ontberingen, haar zwangerschap en de bevalling van haar zoon Emmanuel in 2004. Haar zoon werd na enkele maanden ernstig ziek en werd overgebracht naar een ziekenhuis. Pas na haar bevrijding zal Rojas hem terugzien. Dit indringend persoonlijk verslag werd opgenomen in de reeks 'Bewogen vrouwenlevens' en kreeg in de internationale media bijzonder veel aandacht, mede door het feit dat Rojas nooit bekendmaakte wie de vader was van haar kind. Het werk is voorzien van voetnoten en een dankbetuiging.
De stijl van haar relaas houdt het midden tussen objectiviteit, vooral waar het Roja's ervaringen in gevangenschap betreft, en een emotioneel betoog waar haar relatie met haar zoon aan bod komt. In het laatste hoofdstuk 'Vergeven' stelt de auteur: 'Als ik weer volop in het leven wil staan, dan moet ik van ganser harte vergeving schenken aan iedereen die bij mij zo veel schade heeft aangericht. En dat doe ik ook, overtuigd als ik ben van het feit dat ik de zware last van het verdriet niet wil blijven voortslepen en hem al helemaal niet wil doorgeven aan mijn zoon Emmanuel en de toekomstige generaties die hij vertegenwoordigt. Mijn levenservaring lijkt me de belangrijkste erfenis die ik mijn zoon kan nalaten.'
Een boek geschreven door een integer persoon die na jaren van beproevingen gelouterd en versterkt uit de strijd kwam. [Staf Schoeters]
Redactie
In februari 2002 wordt in Colombia politica/advocate Clara Rojas (1964) samen met vriendin en partijgenote Ingrid Betancourt ontvoerd door guerrillabeweging FARC. Rojas, die onder erbarmelijke omstandigheden zes jaar lang in de jungle zal worden vastgehouden, komt begin 2008 na internationale bemiddeling vrij. Betancourt zit dan nog vast. In dit verslag over haar gijzeling vertelt Rojas onder meer over de verwijdering tussen haar en Betancourt, de eenzaamheid, angst en onzekerheid, de ontsnappingspogingen, de ontberingen, haar zwangerschap en haar zoon Emmanuel die ze in 2004 krijgt. Emmanuel wordt na enkele maanden ernstig ziek en naar een ziekenhuis gebracht. Pas na haar bevrijding ziet Rojas hem weer terug. Indringend persoonlijk verslag in de reeks 'Bewogen vrouwenlevens'. Het boek kreeg enige aandacht in de media, die ook melding maakten van het feit dat Rojas geen woord wijdt aan wie de vader van haar zoon is. Met noten. Van Betancourt verschenen 'Woede in het hart' (2001)* en 'Brieven aan mijn moeder' (2008)**.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.