Particulier dagboek
Paul Léautaud
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, 2009 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : LEAU |
00/00/0000
Het enige echte contact tussen Paul Léautaud (1872-1956) en zijn biologische moeder Jeanne Forestier duurde alles bij elkaar maar een jaar, en bestond dan nog voor het leeuwendeel uit de brieven die ze uitwisselden. De moeder omschreef het contact op zeker ogenblik als "buitensporig en gênant", Léautaud als "hartstochtelijk en dubbelzinnig". Dat alles lezen we in deze pas vertaalde correspondentie, die 'privé-domein' ? met dank aan Martin Ros ? toevoegt aan de talrijke publicaties die De Arbeiderspers al heeft gewijd aan Léautaud.
Het gaat om een verbijsterend brievenboek voor wie enigszins vertrouwd is met de persoon en het leven van deze recalcitrante Franse auteur en criticus, die berucht was voor zijn even verrassende als ongenadige commentaren op het literaire leven van zijn tijd. In 1901 wordt de dan dertigjarige Leautaud aan het doodsbed van zijn tante onverwacht geconfronteerd met zijn moeder, die hem drie dagen na zijn geboorte in de steek liet en later maar zeer sporadisch zou terugzien. De houding die hij aanneemt en de toon die hij aanslaat in de genoteerde gesprekken en vooral in de brieven, is larmoyant, vernederend en pathetisch. In totale tegenstelling tot het onweerstaanbare personage dat we kennen van Leautauds theaterkritieken en dagboeken, worden we geconfronteerd met een zielig hoopje mens dat de verlating door zijn moeder nooit heeft verwerkt en ? tegen beter weten in ? blijft hopen op het herstellen van een band die er nooit geweest is en ook nooit kan komen.
De ware tragiek en het keerpunt in deze hopeloze verhouding zou volgens de inleiders ? Marie Dormoy, zijn literaire erfgename en minnares, en vertaler Mels de Jong ? zijn oorsprong hebben gevonden tijdens een vluchtige ontmoeting met de moeder ? op dat ogenblik een jonge en aantrekkelijke actrice ? in een hotel in Parijs, waar zij haar toen negenjarige zoon halfnaakt in bed ontvangt, omhelst en aan haar boezem drukt. Deze eenmalige gebeurtenis, waarbij Léautaud voor het eerst iets van affectie ondervindt, liet een verpletterende indruk na en zou vanaf dat moment zijn moederbeeld fixeren en erotisch kleuren.
Het is die half uitgesproken erotiek vermengd met kinderlijke affectie die de toon aangeeft in de weinige dagen dat ze elkaar weerzien en in de brieven die ze de maanden nadien zullen uitwisselen. Een correspondentie die in meer dan één opzicht doet denken aan gekibbel van geliefden en die ook de aanleiding zal vormen voor de uiteindelijke breuk, onvermijdelijk geworden door de manipulerende en gevoelloze houding van Jeanne Forestier. Wat overduidelijk zal blijken uit het feit dat bij haar overlijden in 1916 in haar papieren geen enkele verwijzing kon worden gevonden naar haar zoon, en uit het feit dat zij hem de erfenis van zijn grootmoeder zou hebben ontfutseld. [Jan Baes]
Matthieu Kockelkoren
De Franse schrijver Paul Léautaud (1872-1956) werd beroemd door zijn dagboeken, geschreven in een volmaakt natuurlijke stijl, die in negentien delen posthuum verschenen en een schat aan literair-historische informatie bevatten en een intrigerend zelfportret geven van een volstrekt authentiek, concessieloos personage. Een van de sleutelzinnen tot zijn complexe natuur is zijn opmerking: 'ma mère m'a planté là trois jours après ma naissance' ('mijn moeder heeft me drie dagen na mijn geboorte in de steek gelaten' ) De traumatische ervaring werpt licht op zijn mensenschuwe karakter, extreme dierenliefde en barse karakter dat nauwelijks een al te grote gevoeligheid verhulde. In deze uitgave werd de briefwisseling verzameld tussen moeder en zoon: hartstochtelijke en hartverscheurende brieven van de zoon, die voor zijn herontdekte moeder een meer dan kuise liefde zou opvatten, en nietszeggende antwoorden van een moeder die tot op zekere hoogte het spelletje meespeelde. Waar Léautaud zich in andere autobiografische geschriften als 'Le petit Ami' en 'In memoriam' hult in een overigens doorzichtig cynisme, is het hem in deze correspondentie bittere ernst: alleen al daarom is deze correspondentie, uitgegeven met een verhelderend voorwoord van biografe Marie Dormoy, een uniek document.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.