Van Dale junior spreekwoordenboek : wat betekenen onze spreekwoorden?
Wim Daniëls
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Van Holkema & Warendorf, cop. 2009 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : IK EN DE WERELD : VERHALEN : DANI |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Van Holkema & Warendorf, cop. 2009 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DANI |
31/12/2009
De moeder van Wietske is ongeneeslijk ziek: ze heeft kanker. In een poging het ziekteproces af te remmen werden haar twee borsten geamputeerd, waardoor ze zo plat is als haar dochter van 11. Oudere broer Okke weet er zich geen raad mee: hij is woest op iedereen en slaagt er maar niet in het gebeuren te plaatsen. Ook Wietske wordt heen en weer geslingerd tussen uiteenlopende gevoelens. Ze zou zich bij de pas opgerichte moppenclub op school willen aansluiten, maar gezien de omstandigheden besluit ze discreet afstand te nemen van de club. Tot haar grote spijt, want ze kan wel goed moppen tappen en vooral goed met woorden spelen. Die talige humor kleurt het hele boek, en maakt het zware thema verteerbaar. De toestand van de moeder verergert immers zienderogen, en de vrees groeit dat ze het nieuwe jaar niet zal halen. Sinterklaas kan nog net, maar zelfs dan gaat het al niet meer van harte. Ze slaapt meer en meer ter voorbereiding op het "lange slapen". Op school is de moppenclub uiteengebarsten in twee clubs. De rivaliteit is groot en er vallen klappen. Op een avond vindt er een clash plaats tussen de twee kampen. De afspraak is dat de twee groepen na deze laatste bijeenkomst opgedoekt worden. Wietske is er klaar voor, maar ze verlaat vlak voor de start de aula. Terwijl de moppenclub verdwijnt, sterft de moeder. In de aanloop naar de begrafenis krijgt ze nog een kaartje van Melis, haar nieuwe vriendje: een teken van nieuw leven en hoop om af te sluiten.
Het verwoorden van het verdriet is prominent aanwezig in het hele verhaal. Wietske gaat zelfs op zoek naar betekenissen in het woordenboek. Zo ontdekt ze o.m. het verband tussen slapen, Morpheus en morfine, en dat de dood niets bijzonders is, maar iets doodnormaals. Wietske deinst dan ook niet terug voor de confrontatie met de dood. Wanneer de familie verzamelt rond de stervende vrouw, en haar leven eindigt met een glimlach, stelt het meisje: "Ik wist niet dat dood zo dood zou zijn". Ze vindt haar dode moeder niet zo mooi als de levende.
In dit mooie boekje gaat Wim Daniëls op een tedere, aangrijpende en humoristische manier in op een erg delicaat thema. Ook het afscheid van de jongen aan zijn moeder wordt erg mooi uitgewerkt: uiteindelijk legt hij er zich letterlijk bij neer, en zijn kleine zusje reageert daar verbazingwekkend volwassen op. Het chronologische relaas, dat we vernemen uit de mond van Wietske, is sober en wordt verlucht door de vele moppen. Daniëls geeft bovendien een goede beschrijving van het verwerkingsproces bij het vernemen dat de moeder gaat sterven en de voorbereiding van de begrafenis. Dit boek zal dan ook zeker een steun zijn voor wie met een pijnlijk afscheid geconfronteerd wordt of werd, en zal ook volwassen lezers aanspreken. Het reikt de noodzakelijke woorden aan om de emoties tot uitdrukking te brengen en ze te verwerken. [Walter Schoonbaert]
Mart Seerden
De moeder van Wietske heeft borstkanker en zal niet meer beter worden. Het prachtige verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de 11-jarige Wietkse. We maken haar mee op school, als klasgenote, als lid van de moppenclub, als vriendin en thuis als dochter en zus. Zij is degene die voortdurend observeert, meeleeft met het ziekteproces, nadenkt over verwikkelingen thuis en op school. Door te reflecteren op het ziekteproces, op haar gevoelens van ongeloof, angst en verdriet, op het naderende sterven van haar moeder en door zelf helpende of ondersteunende initiatieven te nemen, wordt het naderende sterven van haar moeder enigszins dragelijk gemaakt. Het verhaal wordt realistisch en feitelijk verteld, met vaart en humor, taalgrapjes, hier en daar een mop, een lach en een traan die het lieve, ingetogen afscheid nemen van moeder begeleiden. Ondanks het verdrietige thema zit het verhaal vol leven: Wietske geeft op een geweldige manier invulling aan de levensopdracht die haar moeder haar heeft gegeven: ‘Vanaf nu moet je voor twee gaan leven!’ De bekende, productieve auteur brengt met deze aangrijpende, eigentijdse vertelling een ode aan alle vrouwen die hij in zijn motto noemt. Voor elk kind dat Wietske lezend wil volgen op haar pad vol moeilijke levensvragen. Vanaf ca. 10 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.