De laatsten : aantekeningen uit de drukkerij van Udo Posbich
Katja Lange-Müller
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, cop. 2008 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 4801 |
31/12/2008
We schrijven West-Berlijn aan het eind van de jaren '80 van de vorige eeuw. De Oost-Duitse Soja is een paar jaar geleden naar het Westen gevlucht en probeert het hoofd boven water te houden door zwart te werken in een bloemenzaak. Op een dag loopt ze de charismatische Harry tegen het lijf, voor wie ze als een blok valt. Hij blijkt echter een junk te zijn, die vervroegd is vrijgekomen uit de gevangenis, op voorwaarde dat hij een afkickprogramma volgt. Dat heeft hij echter niet voltooid en als hij niet snel een andere therapie vindt, moet hij terug naar de gevangenis. Soja zorgt als een moeder Teresa voor hem. Niet alleen regelt ze een therapie, ze mobiliseert ook al haar vrienden om ervoor te zorgen dat Harry zijn afspraken nakomt. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom deze twee maatschappelijke "outcasts" zich tot elkaar aangetrokken voelen. Beiden hebben immers een ongelukkige jeugd gehad, die evenwel slechts heel even wordt aangestipt. Als blijkt dat Harry aids heeft, haken de meeste van zijn "helpers" af, alleen Soja en een paar trouwe vrienden blijven over. Vanzelfsprekend kan het alleen maar slecht aflopen met Harry. Hij raakt weer aan de drugs, en sterft uiteindelijk aan zijn ziekte. Na zijn dood vindt Soja een schriftje met aantekeningen, waarin zij echter niet voorkomt. Daarom schrijft zij nu hun verhaal postuum aan hem.
Dat deze larmoyante liefdesgeschiedenis nog enigszins overeind blijft, is te danken aan de zorgvuldige, enigszins onderkoelde schrijfstijl, hoewel de directe aanspreektrant op den duur begint te irriteren. Maar een zin als "Berlijn, Oost en West, doet denken aan een verlegenheidscadeau, een doos goedkope warenhuisbonbons die wekenlang onopgemerkt blijft staan omdat de inhoud niet bepaald smakelijk [...] is", is wel weer aardig gevonden. Hier en daar rammelt de vertaling, want "een luis over de lever lopen" is toch echt geen Nederlandse uitdrukking.
Katja Lange-Müller tekent haar personages met een zo nuchter mogelijke precisie, maar misschien schuilt daarin nu juist wel het probleem. Nooit lijkt de vonk echt tussen hen over te springen, in tegenstelling tot wat de omslag van het boek doet vermoeden. Hooguit is er sprake van een zekere afhankelijkheid. Nu is dit wellicht typerend voor een junkierelatie, maar ik mis in dit boek de existentiële wanhoop die ten grondslag lag aan bijvoorbeeld Christiane F. en Trainspotting. Een gemiste kans. [Jolies Heij]
G. Brandorff
De Duitse schrijfster (1951) werd wegens ‘niet-socialistisch’ gedrag als 16-jarige van de middelbare school in de DDR verwijderd. Deze tegendraadse houding culmineerde 1984 in haar vertrek naar West-Berlijn. In haar hoofdzakelijk uit vertellingen bestaand werk verwerkt Lange-Müller haar ervingen uit haar kleurrijke leven. Soja is heet de ik-vertelster in deze bijzondere liefdesroman, die in 1987 in Berlijn speelt. De uit het oosten naar het westen van Berlijn vetrokken Soja raakt met huid en haar verliefd op de zelfbewuste en charmante Harry. Als zij erachter komt dat hij zwaar aan drugs verslaafd is, poogt zij hem te redden, maar raakt zelf ook steeds meer aan lager wal. In de door Harry na zijn dood nagelaten notities over de afgelopen periode blijkt Soja niet genoemd te worden. Toch blijft zij hem trouw. Uitstekende, maar niet makkelijke roman over het Berlijn van de jaren ’80, over een hopeloze, maar toch liefdevolle relatie en over het het fenomeen verslaving. Mooi eigentijds taalgebruik. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.