Tranenpotjes en geluksarmbanden : kinderen in de rouw
Karin Kuiper
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Lannoo, 2008 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : KUIP |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Lannoo, 2008 |
Rouwzorg RZ08-129 |
00/00/0000
Na een erg gedetailleerde inhoudstafel, opent Je mag mij altijd bellen met een citaat uit een boek van de overleden echtgenoot van auteur Karin Kuiper. Dit zorgt voor verwarring bij de lezer, maar is tegelijkertijd ook echt sterk als opening. Het boek zelf kan als een soort dagboek beschouwd worden, waarin Kuiper na de dood van haar echtgenoot allerlei dingen op al dan niet serene wijze beschrijft. Het voornaamste doel is het hoofd boven te water blijven houden en het verdriet van zich af te schrijven.
Eerst en vooral laat Kuiper de lezer weten dat ze het gevoel had zich op de dood van haar echtgenoot voorbereid te hebben. Wanneer hij sterft, blijkt ze echter absoluut niet voorbereid te zijn op de golf van verdriet en hartpijn die haar overspoelt. Ze is ook niet voorbereid op de blijken van medeleven die ze ontvangt en die haar vooral ergeren. Tegelijkertijd geeft ze toe dat rouwende mensen echt niet gemakkelijk zijn om mee om te gaan. In verschillende stukjes beschrijft Kuiper dat de enige reden om toch door te gaan hun kinderen zijn. Ze slaagt er erg goed in de verschillende situaties die voorkomen na het overlijden van haar echtgenoot en die variëren van de meest alledaagse tot eerder ongewone situaties, handen en voeten te geven zodat de lezer ook echt voelt waar het om draait. Zo beschrijft ze kort hoe ze voor de dood van haar man de beslissing heeft genomen drie maanden met de kinderen naar Australië te gaan om weer een gezin te worden, en wat die reis met haar en de kinderen doet. Ook het eigenaardige gegeven dat veel opvoedingsbeslissingen in vraag worden gesteld omdat ze solo-ouder is komt aan bod, net zoals het gegeven dat je je normale plaats in de maatschappij verliest door weduwe of weduwnaar te worden.
Waar de ondertoon in de eerste helft van het boek eerder zwart is, borrelt er vanaf het midden af ten toe iets van hoop op, hoewel erg duidelijk is dat verdriet je ook na een jaar nog heel plots kan overvallen. Het allerlaatste stukje gaat over de 1001ste dag na de dood van haar echtgenoot en is terecht het laatste, want daarin beschrijft Kuiper hoe ze iemand ontmoet die haar opnieuw zin geeft in het leven. Op regelmatige tijdstippen maakt de lezer ook kennis met favoriete liedjesteksten van de auteur. Het gaat dan om liedjesteksten die haar geholpen hebben tijdens haar donkerste dagen. Denk aan 'Paint it black' van The Rollingstones, 'Stormy weather' van Ted Koehler, 'If this is the last kiss' van Meatloaf en andere. Ter afsluiting volgen nog tips voor verweduwden zelf en voor de omgeving van rouwenden. Daarna bespreekt de auteur heel kort haar favoriete websites en literatuur (ook voor kinderen) rond afscheid nemen, dood en rouw. De libel die regelmatig door de bladzijden van het boek vliegt, verwijst mogelijk naar een kinderboek over dood en rouw: Doris Stickney's Waterbugs and dragonflies - Explaining death to children' en kan door de lezer als teken van hoop geïnterpreteerd worden. [Hilde Debacker]
Drs. M.H. Langelaan
Relaas van de weduwe van de schrijver Karel Glastra van Loon die enkele jaren geleden overleed aan de gevolgen van een hersentumor. Zijn vrouw bleef achter met drie kleine kinderen en doet in dit boek verslag van haar leven als weduwe en zijdelings ook van de manier waarop haar kinderen omgaan met de dood van hun vader. Goedbedoelde standaardopmerkingen als 'Je kunt mij altijd bellen' blijken eerder zout in de wond te wrijven dan te helpen. Hoe omstanders dan wèl kunnen helpen, beschrijft zij ook. Praktische hulp in de vorm van spontaan langskomen, oppassen op de kinderen, eten koken et cetera, kunnen veel steun geven. Daarnaast helpt het ook om te gaan hardlopen, gezond te eten en lotgenoten op te zoeken. Een moedig, helder geschreven, met illustratieve songteksten gelardeerd, indringend verslag waaraan veel weduwen en weduwnaars én hun vrienden en familie veel steun kunnen vinden.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.