Tegenwoordig heet iedereen Sorry
Bart Moeyaert
Bart Moeyaert (Auteur), Annemie Heymans (Illustrator)
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
2 items aanwezig |
Querido, 2008 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : IK EN DE WERELD : VERHALEN : MOEY |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Querido, 2008 |
JEUGD : VERHALEN GEEL (7-8 J.) : MOEY |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Querido, 2008 |
JEUGD : VERHALEN GEEL (7-8 J.) : MOEY |
31/12/2009
In deze verhalenbundel worden de drie eerder verschenen boeken Voor altijd, altijd (Zwijsen, 1992), Echt weg is niet zo ver (Zwijsen, 1993) en Die steeg van ons (Zwijsen, 1995) gebundeld. In 2002 werden de boeken al eens verzameld onder de titel Voor altijd echt van ons. Missen is moeilijk verschijnt nu als eerbetoon aan illustratrice Margriet Heymans, die eind augustus 2008 overleed.
Zoals de ondertitel 'drie verhalen over de tijd na het afscheid' reveleert, draait het in de drie boeken rond afscheid nemen, verlies en eenzaamheid. In 'Voor altijd, altijd', ontmoet Nanne bij het meer een ietwat vreemde vrouw, die geheimzinnige liedjes zingt voor Tasja Mei. Pas na enkele schuchtere toenaderingspogingen begrijpt Nanne dat de vrouw zingt voor haar verdronken dochtertje. 'Echt weg is niet zo ver' vertelt het relaas van Roos, wier alcoholverslaafde vader is weggegaan om 'beter te worden'. Roos deelt het enthousiasme van haar moeder en zus echter niet helemaal. Marte uit 'Die steeg van ons' worstelt met het verlies van haar nieuwe buurjongen, die door een talentenscout werd uitverkozen voor een stage in Wenen. Tegelijkertijd mist ze een nog onbekende vriend of vriendin, die ze eventueel in de lezer herkent.
In de drie verhalen worden thema's als afscheid, verlies en eenzaamheid uitgewerkt zonder zwaar op de hand te worden. Vooral in 'Voor altijd, altijd', waar de dood van een kind in de desolate sfeer van een winterlandschap wordt geplaatst, maakt het consequent volgehouden kinderperspectief, inclusief Nannes naïviteit, het lijden draaglijk. Nanne moet precies de juiste vragen stellen om dichter tot de vrouw te komen, die als letterlijk en figuurlijk leidmotief sterk uit de hoek komt. De korte zinnetjes, boordevol emotie, blijven descriptief van aard, waardoor het verhaal niet tot een tranerig relaas vervalt. 'Echt weg is niet zo ver' overtuigt eveneens door de sterke focalisatie, waarbij Roos knap geportretteerd wordt als een naïef en tegelijkertijd doortastend hoofdpersonage. Toch is dit verhaal, dat rond één kernthema geschreven werd, minder beklijvend en minder diepgaand. Roos' zus en moeder komen minder goed uit de verf, en ook nevenpersonage Kriek en haar vriendje fungeren te sterk als 'redders in nood'. Het happy end is bovendien nogal geforceerd. Overtuigender is Moeyaert in 'Die steeg van ons', waar Marte ons haar straat leert kennen via knappe observaties. De kennismaking met de nieuwe buurjongen Arjan Brodin loopt vooralsnog wat stroef. Pas als beide kinderen een act verzorgen voor het straatfeest, komt een voorzichtige toenadering. Terwijl Arjans optreden fel bejubeld wordt, blijft Marte echter in de vergeethoek. Gevoelens als jaloezie en eenzaamheid vullen de bladzijden zonder al te nadrukkelijk aanwezig te zijn. Moeyaert gaat geen pijnlijke of lastige vragen uit de weg, maar hoop en troost zijn nooit veraf. En dat is in deze bundel een echte verdienste.
De illustraties van Margriet Heymans in sobere, grijs-wit tinten en vol wazige vlekken, versterken de gevoelens van afscheid, leemte en gemis. Met enkele pennentrekken maakt ze een rijk scala aan emoties voelbaar. Getuige hiervan zijn de levendige beelden in 'Die steeg van ons', die sterk contrasteren met de ingetogen portretten in 'Voor altijd, altijd'. [Jürgen Peeters]
Eefje Buenen
Bevat drie eerder verschenen verhalen: ‘Voor altijd, altijd’ (1992, Boekenwelp 1993), ‘Echt weg is niet zo ver’ (1993) en ‘Die steeg van ons’ (1995). In ieder verhaal wordt de hoofdpersoon met een verlies geconfronteerd. In het eerste verhaal hoort Nanne een vrouw droevige liedjes zingen. Ze schrikt als ze erachter komt dat het dochtertje van de vrouw is gestorven. Ze wil de vrouw troosten, maar hoe? En wat gebeurt er met je als je doodgaat? Roos ontdekt in het tweede verhaal dat haar vader voor een poosje van huis is om beter te worden. Is het fijn dat hij een tijdje weg is? Is het gezin nog wel compleet zonder hem? De hoofdpersoon van het derde verhaal mist iemand die ze nog niet kent: een nieuwe vriend of vriendin. Dit derde verhaal is wat luchtiger van toon dan de eerste twee. Drie ontroerende verhalen rond het thema missen, verteld in een mooie, poëtische stijl. De sfeervolle, gedetailleerde illustraties in zwart-wit van de recentelijk overleden illustratrice brengen een extra dimensie in het verhaal. Vanaf ca. 7 jaar.
Els Verlinden
ua/an/22 j
Dit boek bundelt drie oudere verhalen, nl. 'Voor altijd, altijd' uit 1993, 'Echt weg is niet ver' uit 1993 en 'Die steeg van ons' uit 1995. Aangezien Bart Moeyaert een grote naam is in de jeugdliteratuur en deze verhalen al lang geleden verschenen, zal de uitgever gedacht hebben dat hier wel een publiek voor zou zijn. Vooraan in het boek staat vermeld drie verhalen over de tijd na het afscheid. Dat klopt zeker voor de eerste twee. ’Voor altijd, altijd’ gaat over een klein meisje dat 's winters aan de schaatsvijver kennis maakt met een treurende vrouw. Het meisje is nog klein en snapt het allemaal niet goed, de vrouw is ook niet erg mededeelzaam. In de loop van het verhaal komt het meisje te weten dat de vrouw treurt om haar vorig jaar verdronken dochtertje. Ze raken verder in het boek toch aan de praat, over wat dood zijn nu eigenlijk is, en komen tot de conclusie dat er ook vrolijke liedjes moeten zijn. In ‘Echt weg is niet zo ver’ komen we in het gezin van Roos terecht. Daar is het niet zo leuk want papa brult altijd, dat komt omdat hij zo veel wijn drinkt. Op een dag is papa weg, hij gaat ergens naartoe waar ze hem gaan helpen om beter te worden. Mama is blij, maar Roos voelt zich heel raar. Ze doolt maar wat rond, speelt go-between in een opbloeiende idylle en door die confrontatie met jonge liefde en wat in het boek 'smachten' genoemd wordt, weet ze het: ze mist papa verschrikkelijk. Gelukkig is hij niet voor altijd weg ... In ‘Die steeg van ons’ gaat het niet zozeer over gemis, wel over tekort. Het hoofdpersonage is een meisje dat kan tapdansen en ze woont in een saaie steeg waar verder nauwelijks wat gebeurt. Maar dan komt er een jongen wonen, die kan zingen als een engel. Iedereen is er vol van! Op het eerstvolgende buurtfeest treedt hij op samen met het meisje, maar naar haar kijkt niemand, hij krijgt alle aandacht. Moeyaert kan toch wel heel goed schrijven. Deze verhalen zijn in heel eenvoudig Nederlands geschreven. Dit niveau kan een kind van het derde leerjaar aan. Ook de personages zijn jonge kinderen van een jaar of acht, negen. Om voor deze kinderen verhalen te maken met diepgang en humor, dat is geen sinecure. Bovendien zijn het ook niet de gemakkelijkste onderwerpen, waardoor er niet veel boeken zijn voor jonge kinderen waarin het gaat over gemis en verdriet. De boeken die er dan wel zijn, zijn vaak te serieus of te sentimenteel, valkuilen die Moeyaert moeiteloos omzeilt.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.