Het verhaal van de olifant en de goochelaar, of Hoe Peter zijn zusje terugvond
Kate DiCamillo
Martha Heesen (Auteur), Wim Hofman (Illustrator)
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
2 items magazijn |
Querido, 2008 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : HEES |
31/12/2008
In het recente werk van Martha Heesen krijgen jonge kinderen het woord. Ze zijn net zo hartveroverend als de tieners uit vroegere verhalen. Klaar (Maandag heeft vleugels, De Leeswelp 2005, p. 271), Nene (Wolf, De Leeswelp 2006, p. 26) en Carl (Watson) zijn acht, negen en tien. Ze zijn spontaan, maar niet helemaal zorgeloos. Het tobberige ligt op de loer. In Watson wordt dit tobben letterlijk en figuurlijk in muizenissen omgezet.
Carl heeft alle reden om te tobben. Als uitvinder wil hij iedereen behulpzaam zijn. Wim Hofman tekent met zichtbaar plezier zijn invallen na: een boekenstandaard met automatische bladzijde-omslaander en een vieze-sokken-opraper voor zijn moeder, een huishoudrobot en een vredelievende muizenval voor een slodderige opa. Met de muizenval haalt hij de woede van zijn buurmeisje Veerke op zijn hals. Hoe dat komt en waarom Veerke niet meer met hem praat, vertelt Carl ons nauwgezet in de eerste helft van het boek. Zijn "muisvriendelijke" muizenval heeft nl. haar muis Watson gedood. En ook al vindt hij dat je "van meisjes soms echt gestoord wordt", toch wil hij Veerke "heroveren", zoals zijn vader zegt. Want Veerke heeft ogen als meertjes, maar daarmee kijkt ze nu al 23 dagen straal door Carl heen. Carl doet erg zijn best. Iedere dag tekende hij al een uitvinding voor haar, 23 in het totaal, maar geen enkel ontwerp werd bekeken. Tot hij er genoeg van krijgt en een nieuwe muis gaat kopen. En ook dat is weer een hele belevenis.
Martha Heesen lezen is thuiskomen in de ontwapenende wereld van een kind. Ze leent de nuchtere kijk en het taalgebruik van een tienjarige, maar zorgt voor een wereld van understatement. Er schuilt dan ook veel achter elke korte zin. Zoals: "Veerke keek me aan en ik deed drie stappen achteruit." Of "Veerkes opa had muizen niet voor zijn plezier hoor, maar per ongeluk. Zijn vrouw was doodgegaan en de kat ook en dan krijg je muizen." Heesen schrijft totaalboeken: voor kinderen zijn er de juiste personages, de juiste taal, en het originele onderwerp, voor de volwassenen de flitsende stijl en de geamuseerde kijk op de kinderwereld. [Jet Marchau]
Felix Meijer
Carl (ik-figuur) is tien jaar en uitvinder. Hij bedenkt voor ieder probleem een oplossing, ook als de opa van zijn vriendinnetje Veerke last heeft van muizen. Helaas verdwijnt zo de lievelingsmuis van Veerke en daarmee hun vriendschap. Kan Carl ook dit probleem oplossen? Het verhaal is geschreven in veertien korte en overzichtelijke hoofdstukken, in een vlotte stijl zonder al te lange zinnen of moeilijke woorden. De zwart-witpentekeningen van auteur/illustrator Wim Hofman variëren in grootte en geven een mooi gedetailleerd en aanvullend beeld van het verhaal, vooral van de muizen en alle uitvindingen. Een humoristisch verhaal voor kinderen vanaf ca. 8 jaar. Van de auteur verscheen eerder 'Wolf'* waarvoor ze een Vlag & Wimpel kreeg van de Griffeljury 2007.
Ria Swinnen
ua/an/22 j
Carl van tien is een uitvinder in hart en nieren. In gedachten en op papier zet hij de wonderlijkste apparaten ineen, die het leven veel aangenamer en comfortabeler moeten maken, zoals een automatische bladzijde-omslaander voor zijn leesgrage mama en een keukenopruimer voor papa. Hij vertelt zelf hoe zijn uitvindersmanie zijn innige vriendschap met Veerke, zijn buurmeisje, kapot dreigde te maken. Centraal hierbij staat de muis Watson. Om Veerkes opa van de muizenplaag in zijn huis af te helpen bouwden Carl en opa immers een ingenieus systeem met een kooi op zolder en buizen door het hele huis, die de muizen in de val en naar buiten leidden. Het werkte wonderwel, maar ook Watson, Veerkes troetelmuis, kwam er per ongeluk in terecht. De muis overleefde de vrieskou buiten niet en nu wil Veerke niet meer met Carl praten. Zijn 'heroveringstactiek' bestaat eruit haar te bestoken met 23 aantrekkelijke uitvindingen - op papier weliswaar - in haar brievenbus. Maar dat is niet genoeg. Een nieuwe muis, dat heeft Carl nodig. Hij ontvoert/redt/steelt er één uit de dierenwinkel. Nu laat Veerke zich vermurwen door zijn briefjes en is ze bereid om eens naar Watson de tweede te komen kijken, die Carl stiekem in een vissenkom op zijn kamer houdt. Als ze samen de nieuwe muis in zijn kooitje bij Veerkes opa gaan zetten, horen ze boven het plafond en achter de muren ... bekende geluiden ... Een mooi afgerond, klein verhaal dat met veel vaart wordt verteld. Carl, een jongen met heel veel fantasie, technisch en tekentalent, leren we door zijn ik-verhaal heel goed kennen. Hij is ronduit aandoenlijk in zijn onstuitbare creativiteit en zijn eindeloos streven om Veerke te behagen. Zijn verteltoon en taal doen heel natuurlijk aan. Hij kijkt ook echt tegen de dingen - en tegen meisjes - aan zoals een tienjarige dat doet. Een voorbeeld: Ze aaide de muis en ze trok dat speciale gezicht, ja, romantisch zal ik het maar noemen. Het betekent meestal dat ze van die meisjesdingen gaat zeggen waar ik niet tegen kan. (p. 77) Ook de andere personages, mama en papa, Veerke en haar opa, krijgen door Carls relaas een eigen gezicht. Grappig en subtiel - zo blijkt Carl niet zo'n held in het manipuleren van muizen - blijft het verhaal van begin tot eind boeien. Komen daar nog bij de heerlijke pentekeningen van Wim Hofman, die al even ingenieus Carls ontwerpen op papier wist te zetten.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.