Je vais bien, ne t'en fais pas
Olivier Adam
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, cop. 2008 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 7595 |
31/12/2008
Een werkloze huisvrouw met twee jonge kinderen en een man die als schoolbuschauffeur aan de kost komt, voelt zich gevangen in een leven zonder uitzicht. Ze woont in een desolate buitenwijk van een havenstad in het noorden van Frankrijk, vanwaar talloze vluchtelingen illegaal de oversteek naar Engeland wagen. Op de rand van een depressie slaagt ze er niet meer in haar huishouden op orde te houden en voldoende aandacht te besteden aan haar gezin. Wanneer ze boodschappen gaat doen in de winkelzone of koffie drinkt in het centrum, ze botst telkens weer op gestrande Kosovaren, zoals de vreemdelingen zijn gaan heten. Ze hangen rond in groepjes bij de supermarkt, of in de buurt van een noodtent waar dagelijks een maaltijd wordt verstrekt, of bij het vluchtelingencentrum waar ze tweedehandse kleding mogen uitkiezen en waar over hun verblijfsvergunning wordt beslist. 's Nachts slapen ze in parken of in de verlaten strandhuisjes aan de kust, wachtend op een mensensmokkelaar die hen tegen fikse betaling een plaatsje belooft in een vrachtwagen die wacht om het Kanaal te worden overgezet.
Op een dag, als ze haar zoontje naar de tennisles brengt, wordt ze geconfronteerd met een brutale razzia van de politie op het strand, op zoek naar illegalen en vluchtelingen die afgewezen zijn en bevel hebben gekregen het land te verlaten. Het overdadige geweld dat ermee gepaard gaat, schokt haar diep en als ze op de terugweg op een verlaten stuk weg een lekke band krijgt en net door een Kosovaar wordt geholpen, gebeurt er iets met haar waar ze niet echt vat op heeft. Van dan af aan zal ze zich volledig inzetten voor de verkleumde en hongerige mannen, waarbij ze steeds meer het gevoel krijgt eindelijk weer "zichzelf en op haar plaats te zijn".
Omdat ze door die radicale breuk met haar vroegere leven haar gezin nog meer gaat verwaarlozen, komt ze in openlijk conflict met haar naaste omgeving. Het loopt helemaal uit de hand wanneer, door de hopeloosheid van de situatie, het slecht afloopt met enkele vluchtelingen die ze in die korte periode als mens hogelijk heeft leren waarderen.
De auteur heeft met dit portret van een labiele vrouw, op de dool in een wereld waarvan ze totaal vervreemd is geraakt en die plots weer zin in het leven lijkt te hebben gevonden, zeker een snaar geraakt. Ongetwijfeld getuigt zijn indringende en bijwijlen aangrijpende beschrijving van de uitzichtloosheid waarin de gestrande vreemdelingen zijn terechtgekomen van oprecht medeleven. Jammer genoeg heeft hij zich niet kunnen vrijmaken van de clichés die samen met een te felle zwart-wittekening ontstaan. De arme, verdwaasde maar van diepe menselijkheid getuigende emigranten staan recht tegenover een totaal harteloze overheid, een uiterst gewelddadige politie en een ? op weinige uitzonderingen na ? onverschillige en haatdragende bevolking. Stellingen die zo sterk zijn aangezet en voorbijgaan aan noodzakelijke nuancering, tasten niet enkel de literaire geloofwaardigheid aan, ze dreigen ook iedere politieke of sociale impact onderuit te halen. [Jan Baes]
C.H.M. Beijer
In een buitenwijk van een stad aan de Franse westkust balanceert Marie binnen haar uitgebluste huwelijk op de rand van een depressie en verwaarloost zij haar gezin. Door een toevallige ontmoeting met de zgn. Kosovaren - vluchtelingen uit landen als Irak, Iran, Soedan - raakt zij nauw betrokken bij de opvang van illegalen, bij wie zij tot leven komt en zich nuttig voelt. Een poging tot oversteek naar Engeland wordt deze groep, door stedelingen verguisd en opgejaagd door de politie, fataal en Marie belandt in een psychiatrische inrichting. De succesvolle Franse auteur (1974) schrijft romans en verhalenbundels voor jeugd en volwassenen. Zijn werk is diverse malen genomineerd voor Franse literaire prijzen en enkele van zijn romans zijn verfilmd, zoals 'Passer l'hiver' (2004). De inktzwarte, geëngageerde roman 'Vogelvrij', waarin het dramatische lot van illegalen bij plaatsen als Sangatte in zeer rauwe taal gestalte krijgt, was genomineerd voor de Prix Goncourt 2007; de televisieverfilming ervan ('Maman est folle' 2007) is laureaat voor de Prix Roman France Télévisions 2007. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.