ALVB : ars longa vita brevis
Gijs IJlander
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Cossee, cop. 2007 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : IJLA |
31/12/2008
Na Vladiwostok (De Leeswolf 2007, p. 664), de vlijmscherpe satire op het Nederlandse politieke bestel van P.F. Thomése, is er nu opnieuw een roman met een politicus in de hoofdrol. Geen zee maar water luidt de intrigerende titel van de nieuwe en fraai uitgegeven roman van Gijs IJlander. Protagoniste is Annet de Goede, een jonge en gedreven staatssecretaris van Verkeer en Waterstaat. Ze wordt als politiek wonderkind bestempeld en laat zich door haar omgeving verleiden om lijsttrekker te worden van een nieuwe partij, een soort van vernieuwde D66. Tijdens kamerdebatten en in haar vergaderingen met waterstaatsdeskundigen weet ze, gesterkt door haar persoonlijke adviseurs, steeds aan het langste eind te trekken. De nieuwe partij moet de vastgeroeste politieke patronen doorbreken en nieuwe, vooruitstrevende ideeën in één adem door ook aan het grote publiek verkopen. Het plan omvat o.m. de aanleg van een lightrailverbinding rond het Groene Hart. De milieu- en natuurorganisaties voelen zich verraden en roepen moord en brand. De aanleg van de spoorlijn betekent de doodsteek voor het typische Hollandse polderlandschap en illustreert volgens hen dat het kabinetsbeleid enkel aan economische groei denkt. Bijkomend aspect van het ambitieuze plan is dat een deel van de Wieringermeerpolder terug aan het water dient gegeven te worden. Hiermee komt Annet in conflict met haar eigen familie ? die in dat gebied woont ? en met een actiegroep genaamd 'Bloedend hart', die haar en haar familie steeds fellere bedreigingen begint toe te sturen. Spilfiguren bij het verzet zijn de zwakbegaafde Bennie en zijn drankzuchtige en agressieve vader. Beiden verdienen hun brood met de vangst van muskusratten. Hun broodwinning staat dus letterlijk op het spel. Ondertussen bloeit er ook een affaire open tussen Annet en Simon van Weeren, tv-presentator van het programma Aktueel.
Gijs IJlander schetst in Geen zee maar water een realistisch en herkenbaar beeld van enerzijds de dorpse, bijna claustrofobische aandoende poldergemeenschap en anderzijds het op compromissen gestoelde politiek bedrijf in Den Haag. De inzet is op en top Hollands, met de eeuwige strijd tussen land en water. IJlander is in zijn kritiek op de politiek en het failliet van het overlegmodel veel milder van toon dan Thomèse. Zijn protagoniste is in wezen goed van inslag ? haar naam is een duidelijke hint ?, maar blijft gevangen in een web van tegenstrijdige belangen. Goede bedoelingen en nietszeggende woordenspinnerij genoeg, maar geen uitweg uit de politiek impasse. IJlanders boek kan ook als sleutelroman gelezen worden, waarbij Femke Halsema als model diende voor Annet de Goede en Jeroen Pauw voor Simon van Weeren. En er zijn nog wel meer van die speelse knipoogjes. Zo verwijst de naam van de actiegroep 'Bloedend hart' naar de song van de Nederlandse groep De Dijk. Verder laat hij een politiek commentator genaamd Ko de Klein opmerken dat Nederland het saaiste land ter wereld is. Een euvel waar IJlander zelf ook mee worstelt. Geen zee maar water is immers een degelijke, traditioneel opgebouwde polderroman, maar is te voorspelbaar en rechtlijnig om echt te beklijven. [Laurent Meese]
Lennie Haarsma
Deze roman gaat over een actueel thema: politieke plannen om land op te offeren voor water (in dit geval in de Wieringermeer) en de weerstand vanuit milieu-activistische kringen. Het boek kent drie invalshoeken. Allereerst het politieke succes van de gedreven staatssecretaris Annet de Goede. Zij richt een nieuwe politieke stroming op, die vastgeroeste ideeën wil doorbreken. Haar snel groeiende populariteit staat in schril contrast met de gevolgen van haar plannen voor haar familie, die in de polder woont. De tweede invalshoek verhaalt de lotgevallen van de zwakbegaafde Bennie, die in een ponthuisje woont. In dit deel van de roman beschrijft IJlander de consequenties voor direct betrokkenen als men grote delen van het omringende land wil laten onderlopen. Het derde deel van het boek is het meest spannend, als milieu-activisten zware middelen inzetten om de waterplannen die Annet heeft, te dwarsbomen. De roman is enerzijds licht-ironisch over de politiek; anderzijds is de ingetogen schrijfstijl te beschouwen als een liefdesverklaring aan het Hollandse landschap met zijn rustig meanderende rivieren en prachtige luchten. Een oerdegelijke Nederlandse roman met een prachtige schets van een poldergemeenschap. De auteur (1947) ontving al diverse prijzen voor zijn romans. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.