Boutje van de rommelberg
Mirjam Oldenhave
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Van Holkema & Warendorf, 2008 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : OLDE |
31/12/2008
O wat zag ik er tegenop om dit boek te bespreken. De titel beloofde een pak jongerenproblemen, leek de perfecte slagzin voor een genre van jeugdboeken waar ik van huiver. Er was nog meer: het boek was zowaar een brievenroman (oei, nog meer gevoelens en uitroeptekens), en de setting -- dochter in een instelling voor moeilijke meisjes, vader een teruggetrokken alcoholicus -- deed me al helemaal naar de fles grijpen. Maar goed, eens ik de realiteit had leren aanvaarden, viel het nog wel mee.
Sonia, een impulsieve en grofgebekte tiener, schrijft vanuit De Klepper (wat zijn de namen van zo'n instellingen altijd zielig 'raak') naar haar vader, die er enkele jaren na haar geboorte vanonder muisde, het voortdurende gezanik van zijn vrouw beu. Hij is nu een poppenkastspeler, leeft teruggetrokken, houdt (natuurlijk) zielsveel van zijn kat en gooit zich regelmatig vol met jenever. Dat wordt er niet beter op nu hij geconfronteerd wordt met zijn dochter. En zijn kat sterft ook nog, best klote, flink shit! De nodige voorspelbare elementen en wendingen dus. Ik zal er verder niet mee lachen, want de karakters, situaties en gevoelens worden treffend beschreven, de psychologische wendingen lijken me realistisch, er is leuk woordspel en het boek kent best een aardig, zij het bruusk einde. Kortom, qua inleving is dit boek zeker geslaagd.
Waar ik me uiteindelijk nog het minst mee kon verzoenen was de spot die met de instelling wordt gedreven. Het is daar allemaal 'achterlijk gedoe' in de Klepper, therapie is 'doorbabsen', etc., terwijl de personages blijven zitten waar ze zitten, best wel veel praatjes hebben, maar niet kunnen kiezen of ageren zonder dat de hulpverleners eens flink tegen de kar stoten. De spot dient dus de pil te verzachten, de onvermijdelijke conclusie: we zijn allemaal geïnstitutionaliseerd, afhankelijk van de hoeders die over ons waken. [Chris Bulcaen]
Didi Klijnsma-de Boer
De 13-jarige Sonia, zoekt na 10 jaar contact met haar vader. Door middel van een intensieve briefwisseling, waarin beiden van hun hart geen moordkuil maken, krijgt de lezer een duidelijk en eerlijk beeld van Sonia, die uit huis is geplaatst omdat ze bij haar moeder niet meer kon wonen, regelmatig in de problemen komt omdat ze haar boosheid niet in de hand kan houden, maar hunkert naar liefde en vriendschap, en Ties, de vader, alcoholist, werkeloos acteur, die geen gezag boven zich duldt en de verantwoording van het vaderschap 13 jaar geleden niet aan kon en dit, zo wordt duidelijk, nog steeds niet kan. Vlot hedendaags taalgebruik. De brieven van Sonia zijn in een ander lettertype dan die van Ties. Leuk zijn de doorhalingen wanneer iemand een "verboden" woord gebruikt. Prachtig verhaal anno nu, vol boosheid, vreugde, triestigheid en humor voor iedereen van 13 jaar en ouder.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.