Prinses Paulien en het paleisvarken
Dick King-Smith
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Moon, cop. 2008 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : KING |
31/12/2008
Schotland 1930. Na een zwaar onweer doen Kristie en haar broertje Angus een merkwaardige ontdekking op het strand: ze vinden een vreemd voorwerp dat lijkt op een groot uitgevallen haaienei. Kristie en Angus besluiten het ei stiekem mee te nemen naar huis, om daar te kijken of er nog leven in zit. Die avond leggen ze het ei in bad, dat ze helemaal vullen met zout water. Als ze dan de volgende morgen komen kijken, zien ze dat het ei is uitgekomen en er een klein wezentje rondzwemt dat lijkt op een mengeling van een paard, een krokodil en een schildpad. Kristie en Angus zijn heel blij met hun 'monster', en zelfs hun opa, die normaal alleen maar zit te mopperen, is erg opgetogen over het wezentje, dat hij 'waterpaard' noemt. Ze besluiten het dan ook te houden en groot te brengen in hun vijvertje, tot de dag dat het groot genoeg is om voor zichzelf te zorgen. Crusoë, zoals ze het waterpaard genoemd hebben, groeit echter heel snel, en al gauw moeten ze het overbrengen naar een andere plek: eerst naar het meer dichtbij hun huis, daarna naar een veel groter meer in Schotland, het Loch Ness. Hier zal de mythe over het wezentje pas echt beginnen.
Met deze leuke opzet weet Dick King-Smith een nieuwe dimensie toe te voegen aan een 'echt' verhaal uit onze wereld, zodat je het eens vanuit een totaal ander perspectief beleeft. De auteur pakt de hervertelling ook op een heel goede manier aan. Als lezer vermoedt je immers heel sterk dat het om de legende van het monster van Loch Ness gaat, maar de auteur geeft zelf nooit de naam van het meer waar het waterpaard uiteindelijk naartoe gebracht wordt. Dat het inderdaad om Loch Ness gaat, kom je pas helemaal op het einde met zekerheid te weten, door het krantenbericht dat geciteerd wordt. Het perspectief van het krantenbericht contrasteert ook heel mooi met het perspectief van de alwetende verteller die voordien vooral vertelde vanuit het standpunt van Kristie en haar familie. Dat de auteur af en toe ook overschakelt naar het perspectief van het monster is heel origineel. Zo kom je te weten wat hij allemaal denkt van de mensen die voor hem zorgen en hoe hij alles ervaart wat er met hem gebeurt.
De auteur vertelt heel mooi hoe gehecht de familie is aan het waterpaard. Bovendien is er ook plaats voor humor. Daarvoor zorgen o.m. de kleine Angus, die constant aan eten denkt, of de opa, die eigenlijk 'grompa' wordt genoemd omdat hij constant zit te mopperen. Een mooi boek dus voor mensen die de legende ook eens op een andere manier willen benaderen. [Geertrui Vanhooydonck]
Drs. A. ten Bruggencate
Na een flinke storm, vindt de 8-jarige Kirstie tijdens het strandjutten een groot ei. Ze neemt het mee naar huis, alwaar er een klein monstertje uitkomt. Grootvader weet dat het een legendarisch waterpaard is. Het monster, Crusoë gedoopt, groeit gigantisch en de familie moet een definitieve woonplaats voor hem zoeken: het meer van Loch Ness. Het verhaal speelt zich af vanaf 1930 en ademt een gemoedelijke sfeer uit. De hechte familieband en de liefde voor het monster zijn de voornaamste ingrediënten van dit positieve vriendelijke verhaal. Alles blijft luchtig, er is geen sprake van diepgang bij de karakters of van echt gevaarlijke momenten. Het eenvoudig geschreven verhaal biedt veel actiemomenten; daardoor en door de groot gedrukte letters en ruime bladspiegel al geschikt om te lezen vanaf 8 jaar. Tevens is het verhaal goed bruikbaar om voor te lezen. Het boek bevat geen illustraties; op het omslag staat een still uit de film 'The Waterhorse' die gebaseerd is op dit verhaal dat oorspronkelijk in 1990 werd uitgegeven. Opvallende verschillen tussen boek en film zijn: de periode (in de film WOII), de hoofdpersoon (in de film het jongetje) en de locatie (het ei wordt niet op het strand, maar bij het meer gevonden). Eerder werd een boek van de auteur verfilmd onder de titel 'Babe'.
Ria Swinnen
ua/an/22 j
Schotland, 1930. Na het stormweer gaan Kirstie, Angus en Grompa strandjutten. Deze keer vindt Kirstie een soort ei zo groot als een koekjesdoos. Ze neemt het mee en zet het thuis in het bad. De volgende ochtend is er een diertje uitgekropen dat op een klein zeemonster lijkt. Grompa weet wat het is: een waterpaard. Ze dopen het Crusoë. Ze geven het eten maar het waterpaard groeit in een paar dagen zo snel dat het naar de tuinvijver moet verhuizen en daarna naar het loch achter hun huis. Ze leren Crusoë zich verborgen te houden en alleen te komen als ze hem roepen. Na drie jaar brengen ze het immens grote waterpaard met een veewagen naar zijn definitieve woonplaats. Eén keer raden waar dat is. Een vlot lezend maar oppervlakkig verhaal, dat ook verfilmd werd onder de titel 'The Waterhorse'. Echt spannend is het niet: de ouders van de kinderen worden al meteen bij de opvoeding en 'redding' van het waterpaard betrokken, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. En voor de rest komen ze ook weinig obstakels tegen. Dat het verhaal zich afspeelt op het dunbevolkte Schotse platteland in de jaren '30 helpt daarbij ook een handje. Veel gevoelens of karaktertekening hoef je ook niet te zoeken. De personages zijn niet meer dan typetjes, maar wekken wel de sympathie op. Zo is er de immer klagende grootvader die opfleurt na de komst van Crusoë, de bedrijvige mama die het huishoudbudget in de gaten houdt, de vaak afwezige vader-zeeman die overal een oplossing voor vindt, kleine broer Angus die alleen maar aan eten denkt ... Gewoon een plezierig verhaal, zonder meer.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.