Het satijnen hart : roman
Remco Campert
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Bezige Bij, 2007 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : POEZIE : CAMP |
31/12/2008
Remco Campert is een gelauwerd auteur. Zowel zijn proza als zijn poëzie werden veelvuldig geprezen. De dichter is iemand die het niet zozeer moet hebben van het moeilijke woord of de ingewikkelde constructie, maar veeleer van een parlando-achtige toon en een toegankelijk maar daarom niet minder treffend taalgebruik. In die zin is de afstand tussen de dichter en de prozaschrijver Campert toch wel kleiner dan bij veel van zijn collega's, die er net naar streven om beide genres zover mogelijk uit elkaar te drijven. Nieuwe herinneringen vormt van dat continue oeuvre het zoveelste bewijs. Als ik mij niet vergis is het Camperts eerste bundel sinds tien jaar, maar de dichter heeft zijn metier nog geenszins verleerd. Al vanaf het eerste gedicht weet hij de lezer te grijpen. Een ontmoeting met een leeftijdsgenoot wordt als volgt ingeleid: "ik blijf dicht bij huis / steeds dichter / dat is mijn leeftijd". Het onderkoelde taalgebruik, met de zo typische ironie, is opnieuw indringend. Daarbij komt nog de dubbele betekenis van 'dichter', dat de vergrotende trap van 'dicht' kan zijn, maar ook een synoniem van 'poëet'. Dit soort vondsten maakt deze poëzie tot een waar kleinood. In hetzelfde gedicht wordt de ontmoeting ook een soort van eigen religieus ritueel van mensen die herinneringen uitwisselen: "ik at met mijn vriend / we braken het brood / en deelden de doden".
Veel verzen blikken inderdaad terug vanuit het besef dat de levensdraad erg broos is geworden. Tegelijk is het vitalisme van Campert, via de kracht van de herinnering en van de poëzie, in feite onaangetast. De dichter blikt terug op zijn rijke verleden: de oorlogsjaren, de overleden vader, de woelige periode in Parijs, de vrouwen en de vrienden. De romantiek van de jeugd en de liefde blijft onverminderd doorklinken, maar tegelijk is ook het melancholische afscheid nooit ver weg. Zo bevat de bundel een aantal indrukwekkende in-memoriam-gedichten. De toon is herkenbaar, maar toch sterk wisselend. Sommige verzen zijn strak van compositie (zoals een reeks kwatrijnen), maar op andere plaatsen hanteert de dichter een meer jazzy vorm of kiest hij voor de gewone parlandotoon. Kortom: dit is geen nieuwe Campert, maar een Campert op zijn best. Een dichter die gelooft in zijn leven, die zich bewust is van de tijd die hem rest en van de rijke herinneringen waaruit hij als literator eindeloos kan putten. [Dirk De Geest]
Els van Geene
Geen scherper waarnemer dan Remco Campert, die weliswaar tot de spraakmakende Vijftigers behoort, maar nog altijd wars is van enig profetendom met de morele implicaties die daarbij horen. Wie zich bewust is van zowel 't menselijke als 't artistieke tekort, prefereert het "beganegronds rondlopen" en mijdt het elitaire. Bij het ouder worden horen herinneringen aan de (Leidseplein-) muziek die nooit voorbij leek te gaan, de onhandigheid en verrukkingen van de eerste liefde. Maar ook in zijn ouderdom weet de dichter zich nog steeds de stuntelende jongeman, aan wie de begeerde geliefde ontglipt, de stadsjongen, de straatslijper van weleer, die nu alleen niet meer zo ver kan lopen. Maar de poëzie laat hij zich niet ontnemen, ook al wil ze zich van hem losrukken, ook al faalt de taal. Ragfijne zuiverheid in denken en dichten, waarbij ironie en dromerigheid mooi in balans blijven, maken Remco Campert nog altijd tot een geliefd dichter.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.