Wordt het lente in Ethiopië : de beperkte houdbaarheid van autoritair groeikapitalisme
Stefaan Anrys
Stefaan Anrys (Interviewer)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
EPO, 2007 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : GESCHIEDENIS : SPANJE 945.2 |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
EPO, 2007 |
VOLW. : NON FICTIE : SPANJE 945.2 |
31/12/2007
Oorlogen veroorzaken onnoemelijk veel leed, en niet alleen voor volwassenen maar zeker ook voor kinderen zijn de gevolgen verstrekkend. De Spaanse Burgeroorlog (1936-1939) vormt daarop geen uitzondering. Om de kinderen het oorlogsgeweld en de barre omstandigheden te besparen, organiseerde de autonome Baskische regering in 1937 ? met de schoorvoetend gegeven toestemming van de republikeinse regering ? een grootschalige evacuatie van vnl. Baskische kinderen tussen de vijf en twaalf jaar naar o.a. Frankrijk, België en de Sovjet-Unie. Van de ruim 32.000 kinderen kwamen er zo'n 5000 in België terecht. Ze werden veelal opgevangen in pleeggezinnen. Na afloop van de oorlog keerden de meesten terug naar Spanje, maar een aantal van hen is in België gebleven. Inmiddels zijn er zeventig jaar verstreken. Diegenen die nog in leven zijn, hebben een respectabele leeftijd bereikt en hun stem zal weldra verloren gaan. Hoe hebben zij hun vlucht en verblijf in België ervaren, wat is de invloed van de evacuatie op hun verdere leven geweest, in hoeverre heeft die het leven van hun (klein)kinderen beïnvloed? Dit zijn enkele van de vragen waarop Los Niños antwoord wil geven. Onder de coördinatie van Hilde Pauwels doen tien voormalige oorlogsvluchtelingen in heldere bewoordingen hun relaas. Het elfde verhaal wordt verteld door de echtgenote, de zoon en de kleinzoon van Ángel Múgica: zijn herinneringen zijn verdwenen. De betrokken journalisten spraken zowel met oorlogskinderen die in België zijn gebleven, of later daarheen teruggekeerd, als met toentertijd naar Spanje gerepatrieerde kinderen. Het met foto's geïllustreerde boek wordt afgesloten met een historische duiding van de hand van de Universiteit Gent en het Huis van Alijn.
Omdat het nog maar kinderen waren toen ze vertrokken, zijn scherpe beelden van hun vlucht schaars, maar de meesten herinneren zich nog wel de bombardementen in hun vaderland, het schuilen in spoorwegtunnels, de schaarste en hun risicovolle tocht over zee. Meestal wisten ze net als hun ouders niet waar ze naartoe gingen. Algemeen gesproken pasten de kinderen zich snel aan, hoewel de scheiding van broertjes en zusjes, en soms van al hun landgenootjes, zwaar was. Opvallend is dat ze, ook al zijn ze in België gebleven, tussen de Spaanse en de Belgische cultuur zijn blijven zweven. Spanje blijft trekken, daar liggen toch hun wortels. Zouden zij hun kinderen eveneens laten gaan om ze een oorlog te besparen? Hierover wordt verschillend gedacht, maar gemeenschappelijk is hun afkeer van fanatisme en totalitaire regimes als dat van Franco. Na een stilte die vele decennia heeft geduurd, willen ze alsnog het zwijgen doorbreken, want, zo zegt François Santin: "Ik heb nooit mijn levensverhaal willen vertellen omdat het niet uniek is. En omdat duizenden anderen hetzelfde hebben beleefd. Maar als we vergeten wat gisteren is gebeurd, dan overkomt ons morgen hetzelfde." Een evidente waarheid. [Jacqueline Visscher]
Redactie Vlabin-VBC
Tijdens de Spaanse Burgeroorlog werden 32.000 vnl. Baskische kinderen naar het buitenland geëvacueerd. Vijfduizend daarvan kwamen in pleeggezinnen in België terecht. Dit boek bevat het relaas van elf voormalige oorlogkinderen ('niños de la guerra'). De verhalen zijn gebaseerd op interviews door verschillende journalisten, die zowel spraken met ex-vluchtelingen die in België zijn gebleven als met diegenen die naar Spanje terugkeerden. Hoewel de geïnterviewden nog erg jong waren bij de evacuatie, herinneren de meesten zich nog wel de bombardementen en de pijnlijke scheiding van hun broertjes, zusjes en landgenoten. Na hun aankomst pasten ze zich snel aan, maar zelfs diegenen die in België zijn gebleven, zweven nog steeds tussen de Spaanse en de Belgische cultuur. Het met zwart-witfoto's geïllustreerde boek wordt afgesloten met een historische duiding door Frank Caestecker (Universiteit Gent) en Sarah Eloy (het Huis van Alijn), die ondersteund wordt met bibliografische en verklarende voetnoten. Een interessant werk, dat een persoonlijk perspectief biedt op een minder bekend stukje Europese geschiedenis.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.