Op hoop van zonnezegen
Mark Van Tongele
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Atlas, 2007 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : TONG |
31/12/2007
Mark van Tongele kreeg een paar jaar geleden al zijn verzamelde gedichten (toen nog in samenwerking met uitgeverij Lannoo), maar sindsdien is de dichter moeiteloos verder gegaan met het schrijven van gedichten. Met de plezierboot mee vormt in feite een poëtisch verlengstuk van de laatste bundels die Van Tongele schreef, en in die zin vormt deze bundel een fraaie kennismaking met het eigenzinnige oeuvre van de dichter. Van Tongele is immers wat men een 'gulzige' dichter zou kunnen noemen, iemand voor wie de magie van de taal centraal staat. Dat resulteert in een grote aandacht voor de muzikaliteit van de taal en voor woordspelletjes, iets wat momenteel in de Nederlandse poëzie blijkbaar goed in de markt ligt. Daarmee ligt het werk van Van Tongele ook in de lijn van dat van een aparte figuur als Jan van der Hoeven, maar tegelijk weet hij als dichter veel meer aandacht af te dwingen. In zijn jongste bundel is dat creatieve taalgebruik vrijwel steeds functioneel ingezet. De nieuwe woordverbindingen dragen bij tot emotionaliteit en zintuiglijkheid, doordat ze voor associaties zorgen of een sfeer van niet te verwoorden ervaringen suggereren. Tegelijk is slechts sporadisch sprake van overdrijving. Van Tongele weet zijn gulzigheid hier goed in bedwang te houden, wat resulteert in een aantal krachtige verzen. De beste gedichten zijn die waarin een gevoel van euforie of melancholie overweegt; hier zorgt de subjectieve inbreng van de dichter voor een soort van evenwicht in de schier eindeloze klankenreeksen. Tragiek lijkt Van Tongele vooralsnog wat minder af te gaan. In zijn geheel is dit een zeer verdienstelijk geheel, misschien wel de sterkste bundel van de productieve (soms wat weinig selectieve) dichter. [Dirk De Geest]
Albert Hagenaars
Ook in de poëzie heb je nog diverse gilden: die van zangers, bouwers, denkers, verkenners, jongleurs… De Vlaming Mark van Tongele (º1956) hoort het duidelijkst bij de laatste groep. Vrij kort verschenen na het grote overzicht, ‘Gedichten’, uit 2005, verklapt de titel van deze nieuwe bundel dat taal voor de dichter veel, zoniet alles, met plezier te maken heeft. Talrijk zijn dan ook de neologismen (o.a. ‘doodslagerig’, ‘plasmapolka’ en zelfs ‘plofzangdagklankgewaarwording’) en andersoortige verspringingen in de betekenis. Hij kan geen woord met rust laten; moet het proeven, opgooien, wegen voor het een definitieve plaats krijgt, waar het dan nog blijft vibreren. Het is dus zeker opwindend zijn gedichten te lezen, die qua uitwerking ondanks de opzet in 4 afdelingen, ver uiteen kunnen lopen, rennen, vliegen. Dat neemt niet weg dat de inhoud regelmatig klaagt over speloverlast. Niet alle jolijt voert naar een duidelijke zingeving. Een betere balans daartussen zou deze poëzie in kwaliteit verheffen. Maar zou Van Tongele dan nog genoeg eigenheid overhouden? Alleen hijzelf kan die vraag beantwoorden.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.