Moeders zijn gevaarlijk met messen
Do Van Ranst
Do Van Ranst (Auteur), Harmen van Straaten (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Davidsfonds/Infodok, 2007 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : RANS |
31/12/2007
Lena is elf en haar broertje Stef zeven wanneer hun moeder op een zaterdagmorgen aankondigt dat papa weggaat. Lena betwijfelt of dit veel verschil zal maken, want papa is zo'n stille dat ze zelfs schrikt wanneer hij eens iets zegt. Maar dan beseft ze dat die zaterdag de laatste is dat papa thuis zal zijn, en ze bezint zich. Wat weten papa en zij van elkaar en waarom is dit zo weinig?
Dit is een fijn verhaaltje dat heel realistisch en stapsgewijs Lena's gevoelens toont. Lena start vanuit een oppervlakkige en boze reactie, want mama's nuchtere mededeling komt wel heel ongelegen, zo op een vrije zaterdag. Daarna gaat ze vragen stellen en vergelijken met een vriendje in eenzelfde situatie. Ze graaft steeds dieper en ten slotte zoekt ze steun bij haar poppen om een en ander op een rijtje te zetten. Het is mooi hoe Van Ranst omzichtig, met groot kinderlijk aanvoelen en psychologisch doorzicht, Lena's bewustwording ensceneert. Mooi ook hoe hij in voorzichtige taal Lena en haar vader dichter bij elkaar brengt, en hoe ze elkaar in het poppenspel terugvinden.
Het verhaal schetst een nieuw beeld van een relatie. Echtscheiding vanwege een te stille papa en té verschillende karakters hebben we in de kinderliteratuur nog niet zo uitdrukkelijk gehad, vermoed ik. Ook het schuldgevoel van Lena over afwezig verdriet, is opmerkelijk. Maar Do Van Ranst maakt het aannemelijk. Hij redeneert mee op Lena's niveau, zonder op de hurken te gaan zitten. Zinsbouw, structuur en taal zijn doorzichtig, zonder het té betuttelende, eenvoudige tintje. Achter Lena's nuchter gefilosofeer schuilt een heel breekbaar verhaal. De potloodtekeningen van Harmen van Straaten versterken de stilte achter de woorden nog. Door het thema en de filosofische invalshoek zullen vooral gevoelige kinderen en volwassenen zich aangesproken voelen. [Jet Marchau]
M.S. Schepers-Verboom
Het huwelijk van de ouders van de 11-jarige Lena en de 8-jarige Stef is niet goed en zij vertellen hun kinderen dat papa een poosje vertrekt. De kinderen leren hun gesloten, stille vader voor het eerst enigszins kennen. In twaalf korte hoofdstukken wordt het eerste verwerkingsproces van de kinderen beschreven. Eenvoudig geschreven, maar emotioneel moeilijk verhaal. Geschikt voor kinderen die niet graag een dik boek lezen. Het gebruikte lettertype is vrij klein. Geïllustreerd met kleine zwart-wittekeningetjes die de wanhoop en twijfel van het meisje goed weergeven. Vanaf ca. 10 jaar.
Annie Beullens
ua/an/22 j
Het boek begint met de beschrijving van mama's bloeddoorlopen ogen, niet zo aantrekkelijk als aanzet. De mama en de papa van Lena (elf jaar) en Stef (zeven jaar) maken vaak ruzie. Dat wil zeggen: mama schreeuwt - egoïst, lafaard, dwaas ... - en papa zwijgt. Papa is natuurfotograaf en heeft zo redenen te over om veel van huis te zijn. Mama verwijt hem een papieren vader te zijn. De morgen na een zoveelste ruzie zegt papa: We zullen niet langer ruzie maken. En mama voegt er onpedagogisch aan toe: Morgen is hij weg. Al vonden de kinderen de ruzies heel erg, van dit bericht zijn ze helemaal van de kaart. Ze verwerken het ieder op hun manier. Stef gaat voetballen en Lena piekert: Misschien duurt vandaag langer dan alle dagen samen toen hij morgen nog niet wegging, hoopt ze. Het eigenaardige is dat papa die laatste dag veel toegankelijker wordt. Op p. 34 komt er moeizaam een gesprek op gang tussen vader en dochter. Lena begint met: We weten heel veel niet van elkaar, hé? Ze werpt hem een reeks vragen voor de voeten: Je gaat morgen weg! Waarom, waarheen, hoe lang, kom je nog terug, heb je iemand anders? Papa zegt dat ze niet genoeg van elkaar houden om de grote verschillen tussen hem en mama er hun hele leven bij te nemen. Na dit gesprek troost Lena zich met de gedachte dat 'Morgen is hij weg' zou kunnen betekenen dat hij er vaker is. Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Lena en papa. Mama wordt vrij negatief voorgesteld en Stef treedt enkel zijdelings op. Het gaat er in dit gezin weinig psychologisch aan toe. De kinderen worden voor voldongen feiten geplaatst, zonder enige voorbereiding. De auteur slaagt er soms in dingen raak te typeren. Het spelen met de zin 'Morgen is hij weg' is minder geslaagd.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.