De vluchteling
Massimo Carlotto
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Wereldbibliotheek, cop. 2006 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 6043 |
31/12/2010
De verwijzing in de titel naar de detective van Raymond Chandler, Farewell my lovely, geeft meteen de toon aan waarin we deze roman moeten lezen. Dat blijkt o.m. uit de tekening van het hoofdpersonage, Giorgio Pellegrini, die grossiert in amoreel cynisme en brutaal geweld tegenover zijn medemens. Of het nu gaat om een oude kameraad van de Rode Brigades met wie hij naar Zuid-Amerika is gevlucht en die hij persoonlijk moet executeren, om de vele vrouwen die hij, al naargelang het hem uitkomt, vernedert, verminkt of vermoordt, of om de criminelen die zijn pad kruisen en die na gebruik koelbloedig worden opgeruimd -- op geen enkel moment is er sprake van enige menselijkheid of mededogen in een wereld die door en door corrupt en wreedaardig is. Eenzelfde wereld als door Chandler getekend, met dit verschil echter dat door diens nonchalante en onderkoelde stijl de gruwel wordt gerelativeerd en ook enigszins geridiculiseerd, zodat men zelfs sympathie gaat opbrengen voor de personages.
Dat is helemaal anders in dit verhaal over een linkse terrorist die met zijn verleden wil breken en terugkeert naar Italië, waar hij, na een korte gevangenisstraf, meteen en zonder de minste gewetenswroeging het pad van de misdaad betreedt. "Je begint als kruisridder en vervolgens bezoedel je gaandeweg je handen, je hart en je brein", zegt het hoofdpersonage dat met die bezoedeling vervolgens weinig moeite heeft en resoluut besluit om op korte tijd stinkend rijk te worden. Om dat doel, waarvoor alle middelen goed zijn, te bereiken, zal hij eerst leergeld moeten betalen. Al gauw slaagt hij erin, met behulp van een tot op het bot corrupte politie-inspecteur, een overval te plegen die hem genoeg opbrengt om de eerste stappen te zetten op weg naar een bemiddeld en eerbaar burgerschap. Wel moeten eerst alle getuigen en kompanen die roet in het eten kunnen gooien, worden geliquideerd. Dan zijn een eigen restaurant, een saaie maar fatsoenlijke vrouw en een herstel in burgerrechten zijn deel, totdat op zekere dag de enig overblijvende getuige, de corrupte politie-inspecteur komt aankloppen.
Vlot verteld en niet zonder spanning. Maar door zijn gebrek aan afstand en humor al te grotesk en ongeloofwaardig, met personages die voor een roman alle diepgang missen en unilateraal slecht of dom zijn. Eerder een misdaadverhaal dus, maar dan wel een dat door zijn literaire pretenties de mist ingaat. [Jan Baes]
Prof. dr. L. Turksma
Een moordenaar wil legaal leven, maar wordt gechanteerd om toch te blijven moorden. Misdaden en seks worden uitvoerig zonder emoties, als reportage verteld. De voorbereiding en verloop van overval en moorden maken het spannende lectuur, maar diepergaande psychologie ontbreekt. Het harde realisme betreft ook de als heel corrupt beschreven politie. Het verhaal kent vier delen: de guerilla (hij krijgt genoeg van de wreedheid), de overval inclusief moorden, het legale leven en de moord waardoor de zaak nog lijkt mis te gaan. Er komt veel rauwe seks in voor en veel bij de hoofdpersoon passende ruwe taal. De schrijver (1956) beleefde zelf min of meer hetzelfde, maar begon in de cel te schrijven. Hij heeft nu enkele misdaadromans op zijn naam, een enkele (ook deze) werd verfilmd. Goed geschreven en vertaald; voor liefhebbers van harde misdaadverhalen. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.