Paard met laarzen
Jef Aerts
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Bezige Bij, 2006 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : AERT |
31/12/2010
Na drie romans en een handvol theaterteksten schrijft Jef Aerts met Voor je er bent voor het eerst een dichtbundel. Leven en dood, de grote klassieke thema's, staan centraal in dit debuut, maar Aerts benadert ze op een lichte, mijmerende wijze. Veel aandacht gaat uit naar alles wat verdwijnt in het leven, met gemis als resultaat. De dichter schrijft over wat voorbij is en over wat nog moet gebeuren. Het lyrische ik waart tussen beide in en neemt geen genoegen met de dagelijkse werkelijkheid. Het gaat op zoek naar iets dat schuilgaat achter de zichtbare realiteit, "tastend naar onuitgesproken dingen". Het perspectief van het kind is nooit veraf.
Aerts' gedichten baden alle in een intieme, verstilde sfeer en cirkelen rond dezelfde thematiek, waardoor de bundel een sluitend geheel vormt. Die eenheid is echter tegelijk een vloek en een zegen, want de dichter vervalt dikwijls in herhalingen. Zo speelt hij wel erg vaak met de begrippen 'weten' en 'niet (meer) weten'. Bv.: "Of hij het volhoudt of vergeet, dat wat hij wist / en wat hij weet", of nog: "tot je alleen nog weet // dit is niet wat je wist." Zulke grapjes zijn leuk om één keer te lezen, maar na enkele keren gaan ze irriteren. Ook de woorden 'herinneren', 'verliezen' en 'vergeten' gebruikt Aerts té graag.
Eenvoudige zinnen en beelden leiden, in combinatie met een gedoseerd gebruik van (half)rijm, soms tot fijne, subtiele verzen. Het slot van 'Ochtend aan het raam' bv. getuigt van een mooie eenvoud: "kijk, riep ik en wees, de kramsvogels zijn terug / maar jij kon ze niet zien / ze pikten nevelslierten los // we hoeven niets te kunnen, dat zei je nog / ik schoof tijdens het ontbijt / een hand over je rug." Vaak echter schrijft Aerts te expliciet en prozaïsch: "iemand zonder benen speelt muziek / wie heeft hem daar neergezet / veel te dicht bij de Peruvianen / een half orkest verkleed als net echt / zo zien we hen graag / met de panfluit in kleedjes". Andere keren is de taal van de dichter dan weer onnodig omslachtig: "Zo laten we ons verdwalen / in wat een landschap is".
Jef Aerts legt "het mysterie niet in zijn zinsbouw of woordkeuze, maar in de wereld achter de dingen", lees ik op de achterflap, en zo is het helemaal. Enigszins jammer vind ik dat, want wat meer mysterie in de taal had dit debuut een stuk boeiender kunnen maken. [Reine De Pelseneer]
Albert Hagenaars
De jonge auteur Jef Aerts (1972) publiceerde al enkele romans en schrijft ook voor het toneel. Met ‘Voor je er bent’ maakt hij zijn poëziedebuut. Hij omschrijft zijn gedichten, die thematisch rond het kind en het kinderlijke perspectief fladderen, maar ook verbindingen aangaan met liefde en dood, als een zoektocht naar voltooiing. En gezocht wordt er inderdaad. Op zich leveren de observaties en gedachten die Aerts daarvoor inzet aardige beelden op, maar echt boeiend wordt het waar hij poëzie vindt. Dat gebeurt meestal pas, helaas, aan het eind van z’n teksten, zoals met: “soms vergeet je wat bestond / als je het terug gaat lezen” en ook “wat je je niet herinnert / is wat je werkelijk mist”. Als er in elke strofe zulke memorabele regels stonden, zou ik dit boekje warm aanbevelen, maar nu blijft te veel nog in de beschrijving steken. Zo’n gewenst hoger niveau wordt hopelijk in z’n volgende bundel gehaald. ‘Voor je er bent’ beschouwt men vooralsnog beter als een aangename kennismaking. Houd Aerts echter in de gaten!
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.