Op het randje
Mikael Engström
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Van Goor, cop. 2006 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : ENGS |
31/12/2006
's Avonds in een Zweeds stadje. Een groepje skinheads neemt de bus naar hun vergaderplaats. Håkan van 16, die dweept met de denkbeelden van zijn grote broer, mag niet mee. Hij gaat alleen de stad in. Bij de halte twee meisjes, die verschrikt opkijken als een man in een lange jas en met een apenmasker op hen benadert. Ze gillen als zijn jas opengaat. Als zijn broer hem niet voor vol aanziet, zal Håkan wel bewijzen wat hij waard is. Hij droomt ervan een topmilitair te worden (de bajonet en de pornoblaadjes in zijn kastje op school zijn al een goed begin), maar in afwachting daarvan gaat hij alvast elke avond de straat op om de exhibitionist te schaduwen. Dick droomt van een eigen rockgroep, maar daar zit vooralsnog weinig schot in. Een avondje zuipen ligt wel in het verschiet; hij heeft een jerrycan zelf bereid brouwsel staan: water, gist, suiker, wat fruitsap en je hebt kwaliteitswijn. Chemie heet dat, of biologie of zoiets. Steppo verlangt momenteel weinig anders dan dat zijn moeder niet door het lint gaat. Ze heeft een depressie sinds zijn vader dood is en Steppo gedraagt zich voorbeeldig, bang als hij is dat ze er eind zou willen aan maken. Dat zou niet moeilijk zijn, ze wonen tenslotte op de dertiende verdieping. Dicks wijnfestijn is wel aantrekkelijk, maar hij moet ook oppassen dat hij zijn moeder niet verontrust. De school zegt Steppo niet veel. Het enige interessante eraan is dat Tahsin in zijn klas zit. Als hij nu maar eens op iets kon komen om tegen haar te zeggen. Niet dus en het interessantste dat zich aandient, is zich met Dick en Håkan bedrinken. Straalbezopen stelen hij en Håkan een auto en tijdens de joy ride veroorzaken ze een ongeluk. Ze ontkomen aan de politie, voorlopig niets aan de hand dus. Maar voor Steppo gaat het gaandeweg bergaf. Hij is iets kwijtgeraakt de laatste maanden, iedereen lijkt te weten waar ze met hun leven naartoe willen, behalve hij. Het loopt finaal mis als de eigenaar van de auto die ze in de prak hebben gereden, Steppo voor de kosten wil laten opdraaien. Het is een zware jongen, die allerhande linke handeltjes heeft, en hij stuurt Steppo uit stelen. En die potloodventer is nog steeds op vrije voeten.
Dat zijn in grote trekken de verhaalgegevens van Dief van de duivel. Een grauwe achterstandswijk, met een school die niet weet hoe ze losgeslagen jongeren moet beteugelen, vormen het decor. Mikael Engström is erg sterk in het typeren van de adolescenten. Dick bv., die vele maatjes te klein is om ooit zijn droom te realiseren, is pathetisch in zijn hoopvolle onnozelheid. Håkan, opkijkend naar zijn neonazibroer, is nog naïef en kinderlijk, maar potentieel gevaarlijk. De karakterisering van Steppo is zeer mooi in evenwicht; zijn zorgen en zijn machteloosheid tegenover zijn depressieve moeder wegen zwaar en hij mist zijn vader. Zijn straatleven is ten dele eigen aan het sociale leven op zijn leeftijd, ten dele een vlucht voor zijn situatie thuis. Hij is gevoelig voor wie zwak is (zijn moeder, klasgenoot Eva die gepest wordt), maar zoiets misstaat als hij bij zijn vrienden is. Het beeld van een hamster in de etalage van een dierenwinkel, die dwangmatig in zijn rad voortrent zonder ergens te geraken, illustreert perfect Steppo's mentale staat en bij uitbreiding ook het gebrek aan perspectief in het leven van deze adolescenten.
Engströms stijl is direct en onopgesmukt, de dialogen en de straattaal zorgen voor vitaliteit en een vrij hoog ritme. Dief van de duivel is een boeiend verhaal dat zich wijd vertakt en veel problematische aspecten van het maatschappelijk leven aansnijdt. Het is spannend bij momenten en het stuwt je onafgebroken voort in je lectuur. Maar Engström leunt hier en daar al te zeer bij het cliché aan. Met een personage als Eva, bv.: ze is een al te typisch geval van pispaaltje, en de manier waarop Steppo met haar omgaat en de reacties die daaruit voortvloeien, kunnen uit om het even welk jeugdboek over pesten komen. Ook in de welwillende politieman die Steppo voor al te grote problemen zal behoeden, geloof ik niet. Engström heeft daarmee de hoopvolle afloop van dit verhaal al te zeer geforceerd. [Jen de Groeve]
W. van der Pennen-Schleicher
Steppo woont in een grauwe voorstad van Stockholm. Zijn vader is onlangs overleden en zijn moeder is daardoor behoorlijk in de war. Steppo probeert haar zo goed en zo kwaad als dat gaat op te vangen. Hij zit echter ook met zichzelf in de knoop, presteert slecht op school en glijdt af in crimineel gedrag. Het zijn rotjochies, Steppo en zijn twee vrienden, maar in deze jeugdroman weet de auteur begrip te kweken voor hun gedrag, zonder dit goed te praten of te bagatelliseren. Hij tekent hun achtergronden, laat de lezer meegaan in Steppo's gedachte- en gevoelswereld en zet zo een dijk van een adolescentenroman neer. De auteur won in 2005 een Zilveren Zoen voor zijn debuutroman 'Tobbe'*. Hij maakt in dit boek zijn belofte waar en biedt opnieuw een psychologisch goed uitgewerkt verhaal, dat met humor en warmte is geschreven. Ongemeen spannend is het feit dat er regelmatig een potloodventer opduikt die steeds verder gaat en die een bekende van een van de vrienden blijkt te zijn. Voor 13 jaar en veel ouder.
Ilse Trimborn
ua/an/22 j
Scandinavië heeft ons al weet wat goede kinder- en jeugdboekenauteurs geschonken. Denken we maar aan klassieke auteurs als Selma Lagerlöf en Astrid Lindgren en recentere namen zoals daar zijn Per Nilsson en Sven Nordqvist. De verwachtingen zijn dan ook hoog gespannen als we beginnen aan dit nieuwe boek van Zilveren Zoen-winnaar Mikael Engström. Bovendien ogen ook de kaft en de blurb op de achterflap aantrekkelijk. Toch maakte dit boek geen enkele indruk op mij. Een opeenstapeling van clichés, anders kan ik het niet benoemen. Steppo, zoals het hoofpersonage zich laat noemen, woont op de dertiende verdieping van een flatgebouw in een klein Zweeds stadje. Na de dood van zijn vader loopt hij wat verloren en zijn wereld lijkt een opeenvolging van wat catastrofale gebeurtenissen in een puberleven zijn. Een hopeloze verliefdheid op Tahsin die zijn liefde niet beantwoordt, het onverantwoorde stoken van wijn en er vervolgens stomdronken van worden en tot overmaat van ramp het stelen van een auto van een persoon van wie je absoluut geen auto moet jatten… Dan heb je natuurlijk de poppen aan het dansen! Steppo wordt gedwongen om het dievenpad op te gaan en uiteraard durft hij niet naar de politie te stappen. Dat durft hij wel in het kader van de zaak van een potloodventer die zich in het stadje ophoudt. Aan de ontzettend begrijpende politieman –een vervangende vaderfiguur als het ware – durft hij niet te bekennen dat hij het slachtoffer is van chantage en zo geraakt hij van de regen in de drop. Tel er dan nog een moeder bij die bij het minste in huilen uitbarst en het plaatje is compleet. Een boek waarbij ik constant het gevoel had dat ik dit allemaal al wel eens eerder en origineler gebracht had gezien en waarbij ik totaal geen sympathie kon opbrengen voor het hoofdpersonage. Gemiste kans wat mij betreft.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.