Gebroken glimlach
Guy Didelez
Guy Didelez (Auteur), Joke De Vloed (Auteur), Wout Olaerts (Illustrator)
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
2 items magazijn |
Afijn, 2005 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DIDE |
31/12/2006
Sinds de dood van oma en een ongelukkige val woont opa (78) bij de negenjarige Gabrielle. Hij speelt een belangrijke rol in haar leven: hij vertelt boeiende vreemde verhalen, en alleen bij hem kan ze haar vreugde en soms ook haar droefheid kwijt. Haar ouders hebben immers niet veel tijd. Af en toe lijkt opa in een andere tijd te leven, in zijn herinneringen aan zijn vrouw, die ooit ballerina was. "Opatijd is langzame tijd" vindt Gabrielle. Hij vertelt haar het droevige liefdesverhaal van Tsjaikowski's 'Zwanenmeer' en laat haar de muziek horen. In zijn woorden leeft oma weer voor haar en opa probeert haar zelfs te laten zien, aandoenlijk en potsierlijk tegelijk, hoe gracieus die danste. Haar ouders vinden opa's malle gedoe maar niks, ze verwijten hem ook dat hij Gabrielle het hoofd op hol brengt met zijn fantasierijke verhalen over vliegen als luchtzwemmen en over de zee die 's nachts tot in de tuin komt. Als opa op zekere nacht naar buiten loopt omdat hij een zwaan hoorde zingen, besluiten ze dat hij moet worden opgenomen in een instelling, want hij vormt een gevaar voor zichzelf en anderen. Die boodschap raakt Gabrielle zo erg dat ze zelf 's nachts naar buiten loopt om de nachtelijke zee in de tuin te zien. Dan weten haar ouders dat ze ook haar zullen verliezen als ze opa wegsturen.
Zwanenzang sluit aan bij de huidige aandacht voor de vergrijzing van de bevolking, voor andere vormen van seniorenzorg (thuiszorg, aanleunwoningen ...), voor dementieproblemen en euthanasie. Het verhaal is een pleidooi voor zorg voor bejaarden in het gezin, waar ze, niettegenstaande hun beperkingen, toch nog erg belangrijk kunnen zijn, bv. voor jonge kinderen. Oude mensen kunnen voor kinderen een levensnoodzakelijke band met het verleden en hun voorgeschiedenis zijn en een poort naar de verbeelding. De ouderdom wordt hier nergens geïdealiseerd; je krijgt te lezen over dikke en rimpelige gestalten, over de onfrisse oudemensengeur, het onsmakelijk ogende kunstgebit in een glas, de grote groene luiers... Dat opa uiteindelijk niet naar een instelling moet, is wel een open einde: de zorg voor opa zal zeker moeten toenemen en hoe het verder moet in een gezin met bezige ouders en een opgroeiende dochter, is nog maar de vraag.
De mooie illustraties bij het verhaal zijn Wout Olaerts' tien zwart-wittekeningen van mensen en zwanen, zonder achtergrond, en sommige daarvan tonen ook het gefantaseerde vliegen en de gedroomde realiteit die voor Gabrielle en haar opa zo levensecht zijn. [Herman De Graef]
G. Reindersma
Gabrielle heeft een bijzondere band met haar opa die bij haar thuis woont. Hij zit veel in zijn stoel naar klassieke muziek te luisteren, hij heeft altijd tijd in tegenstelling tot haar ouders en hij kan prachtig verhalen vertellen. Dat de fantasie met opa aan de loop gaat, dat opa in de war is en dat hier eigenlijk sprake is van beginnende dementie, wordt geleidelijk in het verhaal duidelijk. Deze zware problematiek wordt min of meer op kinderlijk niveau uitgewerkt en bespreekbaar gemaakt. Gabrielle raakt in een loyaliteitsconflict en spant met opa tegen haar ouders en hun gezag samen. Het uit de band springen van opa gedemonstreerd in zijn avontuurlijke tocht samen met zijn kleindochter naar een verpleeghuis en de al even surrealistische ervaring van het klotsende zeewater in de achtertuin, is mooi, invoelend en literair beschreven. De paginagrote illustraties bestaan uit zwart-witte collages en passen bij de surrealistische toon van het verhaal. Op het voorplat staat geen titel of auteursnaam, enkel de omslagillustratie. Een literair, gevoelig boek dat maar bij een beperkte groep jonge kinderen aansluit op hun belevingswereld. Vanaf ca. 9 jaar.
Nele Janssen
ua/an/22 j
Elke nacht spoelt de zee aan in de tuin van Gabriëlle. Alleen … haar papa en mama willen dit niet geloven. Voor hen is het enkel een bevestiging dat opa steeds meer zijn verstand aan het verliezen is. En terwijl opa zijn verstand verliest, lijkt Gabriëlle haar opa te verliezen. De beslissing om hem naar een tehuis te sturen, komt steeds dichterbij. Hier wil Gabriëlle koste wat het kost een stokje voor steken want opa is de enige in huis die tijd voor haar heeft. Een boekje met daarin de ‘kwaal’ van de moderne tijd: ouders die geen tijd of aandacht meer hebben voor hun kinderen. Hier met een lichtpuntje: de aandacht die Gabriëlle tekort komt bij haar ouders, wordt ruimschoots gecompenseerd door haar opa. Opa heeft altijd tijd, teveel tijd. ‘Zwanenzang’ vertelt het verhaal van de band tussen een grootouder en een kleinkind, van de aantrekkingskracht tussen jong en oud. Dit verhaal wordt op een gevoelige manier verteld. De gekozen woorden zijn soms wat moeilijk voor een doorsnee negenjarige, maar geven het verhaal tegelijk zijn schoonheid en kracht. De prenten lijken niet altijd even ‘kindvriendelijk’, maar sluiten wel perfect aan bij de stijl van vertellen en geven hierdoor het verhaal nog een extra dimensie. In sober zwart-wit slagen zij er toch in om de gevoelslading in het verhaal te benadrukken. Een warm en teder boekje.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.