Santa Monica
Bavo Dhooge
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
Davidsfonds/Infodok, 2005 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : AVONTUUR : VERHALEN : DHOO |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Davidsfonds/Infodok, 2005 |
YOUNG ADULT : DHOO |
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
Davidsfonds/Infodok, 2005 |
YOUNG ADULT : DHOO |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Davidsfonds/Infodok, 2005 |
YOUNG ADULT : DHOO |
31/12/2005
Bavo Dhooghe debuteerde in 2002 met de spannende roman S.M.A.K., die positief onthaald werd en de Schaduwprijs kreeg van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs. Hij schreef scenario's voor de televisiereeks 'Sedes en Belli' en zijn roman Salieri, over het detectivebureau waar die twee werken, werd "een loepzuiver misdaadjuweeltje" genoemd "met een precies afgewogen dosering van spanning, humor en actie" (Staf Schoeters in Leesidee 2003, p. 245). Andere thrillers van zijn hand zijn: Schaduwspel, Strafschop, Surprise, Spookbloem. In 2004 kreeg hij zijn eerste jeugdboek Sam Colt. Salvo een western, niet zoveel lof, wegens overdrijving, voorspelbaarheid, soms al te grof taalgebruik... Ook zijn tweede jeugdroman Stoeipoes is niet meteen puntgaaf te noemen.
Bij een nachtelijke dierenbevrijdingsactie van de ALG (Animal Liberation Group) ontsnappen, bij een vakantiepark, een panter en vier welpen uit de vrachtwagen die ze naar de dierentuin brengt. Al snel wordt het verminkte lijk van een meisje gevonden maar niemand kent het beest dat zo bloedig toegeslagen heeft. De directie wil de zaak stil houden -- paniek betekent immers geldverlies! -- maar Marcus Brecht, de dierenarts die in de vakantie ook voor het park werkt en daar dan in een bungalow woont, wil vooral de vakantiegangers beschermen. Hij weet niet dat zijn zoon Steven (16) bij de actie betrokken is. Zijn jongere zoon Lucas (12) vindt een welp en denkt dat het een poes is; hij verstopt het dier op zijn kamer, want zijn vader wil geen katten in huis, sinds zijn vrouw omkwam bij een auto-ongeval, toen ze hun weggelopen poes zocht. Aan 'het mens' Kate, de jonge nieuwe vriendin van Marcus, hebben Steven en Lucas een bloedhekel. Zijzelf probeert de situatie te ontmijnen, al vraagt ze zich soms wel af wat ze doet "bij een man die dubbel zo oud was en zijn handen vol had aan twee venijnige, karaktergestoorde jongens". Als het roofdier weer toeslaat, krijgt Marcus de handen vol en stilaan sijpelen er geruchten naar buiten. Intussen groeit er iets moois tussen Steven en Inge van de ALG. Kate ontdekt de zwarte 'poes' op Lucas' kamer, maar ze zal zwijgen als hij haar met rust laat, en Steven brengt ze in verwarring met haar nogal expliciete tips om een meisje te versieren. Intussen zoekt de panter haar verloren jong. Terwijl Marcus het derde slachtoffer vindt -- de jachtwachter van het park --, dringt de panter de bungalow binnen...
De auteur bouwt handig spanning op door vaak van perspectief te veranderen en door de ware toedracht van de zaak slechts stukje bij beetje bloot te geven. Ook belangrijke informatie over wat aan de plot voorafgaat, krijgt de lezer gedoseerd over het verhaal. Dat alles zich op één dag afspeelt, is niet zo geloofwaardig. De mislukte actie van de ALG, de ontsnapping van de panters, de doden die daarbij vallen, het zoeken naar de verdwenen welp... Het kan allemaal makkelijk binnen een etmaal, maar dat geldt niet voor de zich bliksemsnel ontwikkelende liefde tussen Steven en Inge, die toch, "somber en afstandelijk als ze was" en overtuigd dat "de wereld toch al helemaal naar de haaien is", bij hun eerste ontmoeting in de nacht van de actie niets in hem ziet. Ze voelt zich dan "bevrijd en zuiver" met haar nog nieuwe uiterlijk: zwarte kleren, stoppeltjeshaar, neusringetjes en zonder lippenstift, maar vierentwintig uur later krijgen tongzoenen al haar aandacht en zweert ze haar neusringetjes e tutti quanti resoluut af. Een echte verantwoording van haar gedaantewisselingen krijgt de lezer niet. Ook het in één dagje totaal vervluchtigen van de spanningen binnen het gezin Brecht strookt niet met de realiteit. Eigenlijk is de vertelde tijd (één dag) te kort voor de beschrijving van een dierenbevrijdingsactie en haar dodelijke gevolgen, het ontluiken van een gloednieuwe liefde én een doorbraak met fundamentele ommekeer in een gezinssituatie met oorlogsallures. Zeker als er daarnaast nog aandacht besteed moet gaan naar dierenrechtenorganisaties en hun gevaarlijke acties, een bungalowparkbaas die alleen het geld van de huurders interessant vindt, een ex-militair die jager op groot wild wil spelen... Het vrij grote aantal personages beïnvloedt ook de diepgang van hun karakterisering. Zo steunt het wat broeierige gedoe tussen Steven en Kate, die hem daadwerkelijk wil leren meisjes te versieren, niet echt op een duidelijke psychologische tekening, zeker niet als je rekening houdt met Stevens haat voor 'het mens'. Dat het zien van Kate bij hem soms de gedachte aan incest wekt, omdat hij in haar de oudere zus ziet die hij nooit gehad heeft, lijkt me meer dan vergezocht. En wat kan je denken van vaders vriendin die "een opstandige puber" met direct lichaamscontact, strelingen in de nek en likjes aan zijn oorlel probeert te temmen? Aan Steven ontlokt die tactiek de opmerking "Je bent een echte stoeipoes, hè." Dat hoor ik een onervaren zestienjarige nog niet zeggen tegen iemand van voor in de twintig. Steven vond overigens eerder al dat Kate voor zijn vader "een pluchen stoeipoes" was. Overigens wordt ook de panterwelp bij Lucas een stoeipoes genoemd.
De taal in dit boek is niet altijd verzorgd. Soms gebruikt de auteur niet het algemeen Nederlandse woord (het is niet jouw fout, een borsteltje om nagels te lakken, met wat). Af en toe is er weinig variatie in woordkeuze, waardoor een zin soms onduidelijk wordt ("De man liet zijn vrouw los en wilde dit gesprek eindigen met een vechtpartij. Hij had lang genoeg gesproken om medelijden te hebben met de man en zijn verdriet, maar nu ging hij te ver.") Anglicismen komen meer dan eens voor (de tijd van zijn leven hebben, we zitten met een situatie). Beelden zijn niet altijd ad rem (de zoenende Inge "smaakte als een fleurige bloem", "het half weggerukte oor was een voorbode van een hele hoop smurrie" en "Als een gloed lava [sic] of vers bloed droop het rode vocht over de vloer." Soms is een woord gewoon slecht gekozen (de peuter zag een bal liggen "en liep onbeschaamd op zijn vondst af" ; hij kliefde (i.p.v. kloofde) zowat de hersens van die stakker in tweeën; het vakantiepark was "als een eigen universum" uit de grond gerezen.). Gebrek aan taalcreativiteit of zelfs aan zuiver taalgevoel blijkt uit gammele zinnen als "En terwijl de panter op Kate kroop, voelde Steven zichzelf rechtop kruipen en op zijn beurt op de rug van de panter plaatsnemen."
De spanning en de snelle perspectiefwisseling in dit verhaal zullen jonge lezers vast boeien. Ze krijgen tegelijk ook prikkels om na te denken over o.m. een gezinssituatie met een nieuwe jonge moeder, over de drang naar geld die sommige mensen ongevoelig maakt voor menselijk leed en vooral over de mogelijke negatieve gevolgen van goed bedoelde acties. [Herman De Graef]
Erik van de Grampel
Marcus Brecht werkt als dierenarts parttime in een bungalowpark. Op een ochtend wordt hij uit bed gebeld door een personeelslid van het park dat een gruwelijke ontdekking heeft gedaan: iemand is door een groot roofdier gedood. Een paar uur eerder heeft zijn zestienjarige zoon Steven zijn eerste opdracht voor een dierenbevrijdingsgroep voltooid en een in een vrachtwagen opgesloten dier bevrijd. Geen aap zoals verwacht, maar een panter met vier welpen. Een van de welpen wordt door Lucas, de jongste zoon, gevonden en mee naar huis genomen. Ondertussen is de panter op zoek naar haar jong en daarbij wordt niemand ontzien. Spannend en vlot leesbaar verhaal om in een ruk uit te lezen. Enkele bloederige scènes worden terughoudend beschreven. Het vlotte taalgebruik bevat diverse vloeken. De geretoucheerde omslagillustratie toont de kop van een (zwarte?) poema met fluoriscerende ogen. Vanaf ca. 13 jaar.
Bart Van Nuffel
ua/an/22 j
Marcus Brecht is werkzaam als dierenarts in een vakantiepark. Hij heeft twee zonen, Steven en Lucas, en een jonge vriendin, Kate. Zijn vrouw werd het slachtoffer van een aanrijding toen ze op zoek ging naar hun weggelopen kat. Ze overleefde het ongeluk niet en sindsdien is er geen poes meer welkom in het gezin. Op een dag houdt een vrachtwagen halt bij de cafetaria van een benzinestation in de buurt van het vakantiepark. In de laadruimte zitten een zwarte panter en haar vier jongen. Ze zijn op weg naar een dierentuin. Leden van de ALG, de Animal Liberation Group, zijn hiervan op de hoogte en laten de dieren ontsnappen. Eén van de dierenbevrijders is Steven, Marcus’ oudste zoon. De zwarte panter begint aan een reeks gruwelijke moorden in het vakantiepark. Het dier is op zoek naar haar ene vermiste jong. Dat werd gevonden door Lucas, Marcus’ jongste zoon. Hij wilde dolgraag nog een poesje en verstopt het op zijn kamer. Zo komt het gevaarlijke roofdier bij het gezin Brecht terecht. Deze jeugdthriller biedt wat hij belooft: spanning. En horror, want wat er met de slachtoffers van de panter gebeurt, wordt in detail beschreven. Naast het thrillerelement is in het verhaal ook ruimte voor wat psychologische uitdieping van de relaties tussen de personages: de relatie tussen Marcus en zijn vriendin Kate, de gespannen relatie tussen Kate en de twee zonen en de amoureuze relatie tussen Steven en Inge, een ander lid van de ALG. Deze ingrediënten maken van ‘Stoeipoes’ een goed stuk ontspannende lectuur.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.