De vrucht van de oude dag : roman
Rudi Hermans
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Manteau, 2005 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : HERM |
31/12/2005
Rudi Hermans waagt zich met Stuk geluk, na heel wat romans voor volwassenen en voor een jeugdig publiek, nu ook aan de poëzie. Dat zijn gedichten een sterk verhalende en analytische inslag hebben, kan in het licht van die voorgeschiedenis nauwelijks verbazing wekken. Tegelijk echter maakt de auteur nogal opzettelijk (soms nogal drammerig) gebruik van ritmische patronen en eindrijm om toch vooral het poëtische karakter van deze teksten te beklemtonen. Het resultaat is bijgevolg een bijzonder halfslachtige poëzie, die slechts bij momenten echt als overtuigende lyriek overkomt. Thematisch ligt Stuk geluk geheel in de lijn van Hermans' proza. Van stukken geluk is nauwelijks sprake, van een stukgelopen geluk des te meer. Voortdurend wordt, in soms ongemeen harde bewoordingen, het lot van mensen opgeroepen, op een haast naturalistische wijze. Het is daarbij veelzeggend hoe de bundel uitgaat van een ontluisterend portret van de ouders, om gaandeweg uit te monden bij de eigen identiteit, die verbazend sterk met die van de voorgaande generatie overeenkomt. Daarbij komt de dominante aanwezigheid van de dood en de ondergang, een doem waartegen uiteindelijk de liefde nauwelijks bestand blijkt; ook de erotiek wordt, zonder de neiging tot romantisering, als een vruchteloze ersatz getekend. Veel soelaas valt daarbij niet te vinden. Daarmee contrasteert de poëzie van Hermans alleszins sterk met de clichés van de liefdeslyriek en de aanbidding van de ouders. Alleen al daarom is het jammer dat de bundel zo weinig zeggingskracht heeft. [Dirk De Geest]
Els van Geene
De auteur Rudi Hermans debuteert hier als dichter. Hoofdthema van zijn gedichten is de familiale onmacht die al bij zijn eigen vader en moeder begint: gevoelskilte, gebekvecht, religieus fanatisme drijft het liefdespaar uiteen en dat drukt een stempel op het zoontje. Wanhopig probeert deze nieuwe geliefden voor zijn ouders te verzinnen en het -veel later onderkend- lijden van zijn broer te verlichten: alles tevergeefs. De geschiedenis herhaalt zich bij zijn eigen geliefde: ze "lusten elkaar rauw", maar kunnen elkaar tóch niet loslaten. "Immuun worden voor ongeluk" lijkt de dichter een oplossing, om later in te zien dat er tóch "een stuk geluk" mogelijk is als je minder op jezelf gericht bent. Neerslachtigheid dreigt deze bundel te verstikken, maar indrukwekkende eerlijkheid voorkomt dat.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.