De ruimte onder de vloer
Kjell Johansson
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Geus, cop. 2006 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 2198 |
31/12/2008
Einar en Eva hebben juist afscheid genomen van hun moeder. Eindelijk kan Eva dit hoofdstuk afsluiten, zo denkt ze. Het verdriet dat normaal bij zulk een verlies hoort blijft uit, en Eva ziet in dat haar reactie op de dood van haar moeder een beetje ongewoon is. Daarom besluit ze om even terug te keren naar haar kindertijd. Op het vervallen landgoed waar Eva en Einars vader zijn opgegroeid ontmoet ze drie neven, die daar een arm leven lijden. Een verblijf van een aantal dagen roept heel wat vragen op, maar geeft ook heel wat mogelijke antwoorden.
Het meer zonder naam moet eigenlijk gelezen worden na Het rode huis (De Leeswolf 2002, p. 109), de eerste roman over Eva en Einar. Die schreef Kjell Johansson vanuit het perspectief van Einar, die vertelt over wat ooit zijn thuis was. Ze woonden in een arme buurt aan de rand van Stockholm met een vader met alcoholproblemen, een bemiddelende moeder en grootouders die de boel vanaf de bovenverdieping in de gaten hielden. Een omgeving die voor de kinderen een zeer onstabiele basis vormde. Einar en Eva leren op elk hun eigen manier om te gaan met de rol van buitenstaander en de destructieve kracht van volwassenen.
Voor Het meer zonder naam heeft Johansson het perspectief van Eva gekozen. Op zich is dat al een mooie prestatie, want weinig mannelijke schrijvers wagen zich bv. aan vrouwelijke vertellers. Eva is een complexe vrouw, getekend door een harde kindertijd. Al van kleins af aan gebruikt Eva haar rijke fantasie om te ontsnappen aan de rauwe realiteit. Nu nog overbruggen werkelijkheid en fantasie elkaar vaak. Het is niet alleen voor de lezer moeilijk te weten wat echt gebeurt of gebeurd is en wat niet. Eva is er zich min of meer van bewust dat ze dat zelf vaak niet weet. Deze mix van herinneringen en fantasieën over het verleden en het heden laat zien hoe sterk het verleden voortleeft. Deze aangrijpende roman heeft een beetje een wrange nasmaak, maar geeft toch ook een hoopvol vertrouwen in de toekomst, o.m. door de troostende kracht van de fantasie. [Geertrui Hofman]
Redactie
Tweede, zelfstandig te lezen deel in de autobiografische romantrilogie 'De Utsatta'. In deel 1 'Het rode huis'* schreef Johansson over zijn jeugdherinneringen kort na de Tweede Wereldoorlog: over zijn drankzuchtige, opvliegende vader die zijn kinderen Kjell en Eva en zijn leesverslaafde vrouw Anna via zijn fantasievolle verhalen met hun ellendige bestaan probeerde te verzoenen. Deze roman is geschreven vanuit het perspectief van Eva, in het verhaal een lerares in het volwassenenonderwijs met psychische problemen. Eva gaat op zoek naar de oude boerderij waar haar vader opgroeide en waar zij en haar broer als kinderen ooit een zomervakantie doorbrachten. In het oude vervallen huis wonen nu haar drie, al jaren werkeloze, neven met hun familie. Eva besluit een tijdje te blijven, en wordt geconfronteerd met haar roots, verdrongen jeugdherinneringen, en haar problemen toen en nu. Indringende, bijzonder mooie psychologische roman met een uitstekende karakter- en sfeertekening waarin heden en verleden, droom en realiteit prachtig met elkaar zijn verweven. De Zweedse Kjell Johansson (1941) studeerde filosofie, was leraar in het allochtonen- en volwassenenonderwijs en is sinds 1980 voltijd schrijver. Zijn werk werd meermalen bekroond. Vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.