Reikhalzend verlangen
Freek de Jonge
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Muntinga, 2004 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 788.3 JONG |
31/12/2004
Leven na de dood -- een heruitgave van Iets rijmt op niets (1990 en 1997) -- bevat alle liedjes die Freek de Jonge in zijn carrière schreef. Ze werden gezongen tijdens en na zijn Neerlands Hoop-periode en zijn soms ook voor anderen geschreven. Sommige ga je vanzelf meezingen, zoals 'Bello' (de hond) en 'Dankzij de dijken', andere teksten lijken vooral bedoeld om te lezen, er is zelfs geen muziek voor geschreven. De programma's die Freek de Jonge en Bram Vermeulen (aan wie deze uitgave is opgedragen) als Neerlands Hoop samen op de planken brachten waren ijzersterk. Freek en Bram schreeuwden de kritiek op de maatschappij uit -- of het nu die van Nederland of die van Zuid-Amerika was (in 'Bloed aan de paal' van 1978).
In deze heruitgave zijn ook de teksten van zijn huidige programma, 'De Vergrijzing', opgenomen. Dat de man milder is geworden zal niemand ontgaan, maar dat neemt niet weg dat hij prachtige liederen schreef en nog schrijft. Vaak werd de muziek door mensen als Willem Breuker en Robert Jan Stips geleverd. In de definitie van De Jonge is het niet alleen daardoor dat een tekst zich ofwel lied ofwel gedicht mag noemen, het is "door muziek gefrustreerde poëzie". Hij schrijft dat in zijn 'woord achteraf', dat voor de liefhebber veel informatie bevat over zijn eerste stappen op het podium. Zo blijkt dat Bram en Freek geprobeerd hebben Joop Doderer van zijn Swiebertje-imago af te helpen door een show voor hem te schrijven -- met matig succes overigens.
Kort: Leven na de dood en alle andere liedjes bevat mooi en ontroerend werk, maar ook woede en onbegrip over wat zich om ons heen afspeelt. De teksten houden zeker stand als ze gelezen worden, hopelijk is het een aanleiding om die oude elpees nog eens uit de kast te halen. [Marjan Bex]
Dick Welsink
De nieuwe uitgave van de verzamelde liedjes van Freek de Jonge telt maar liefst 69 bladzijden meer dan de voorgaande uit 1997: ''Iets rijmt op niets''. Dit verschil is voor een klein deel te verklaren door een toegevoegd 'Register op beginzin'. Belangrijker is dat hij in de tussenliggende jaren een aantal nieuwe teksten schreef, waaronder een versie van ‘Leven na de dood’ die het tot hit schopte. De Jonge is een behendig versificateur, maar met het metrum neemt hij dikwijls een loopje. In zijn ‘Een woord achteraf’ merkt hij over het onderscheid tussen een gedicht en een liedje onder meer op: “In oud-Hollandse termen zou je kunnen zeggen: poëzie hoort bij de preciezen, liedjes bij de rekkelijken.” Dan heeft hij het echter niet over de metriek, maar over het verschil in verstaanbaarheid: een liedje moet je in een keer kunnen begrijpen, een gedicht kun je nog eens overlezen. Zodra liedjes gedrukt worden, vervalt dit onderscheid echter. En dan kom je erachter dat in sommige van die liedjes toch meer zit dan je op het eerste gehoor gedacht had. Maar De Jonge heeft beslist niet de pretentie een dichter te zijn.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.