Tijl Uilenspiegel
Charles De Coster
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Lannoo, 2004 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 429 |
31/12/2005
De omgekeerde Dendermonde van Henri Van Daele hoort thuis in de reeks autobiografisch getinte jeugdromans die volgen op Een tuin om in te spelen (1995). In die jeugdherinneringen uit de periode tussen 1954 en 1968 volgde Van Daele nauwgezet het groeiproces van zijn hoofdpersoon Henri. In volgende romans over zijn jeugdjaren belicht hij telkens één figuur uit zijn jeugd. In Ti (1996) is dit de dorpsgek, in Balthazar (1997) Henri's wat extravagante oom-uitvinder, in De club van het slakkenzout 1998) de zwerversjongen Marcel, in Dikke Idde (1999) de dorpsjongen met een leerachterstand maar met sterke armen en handen. In De bende van Stalen Land (2000) nemen twee geheime genootschappen het tegen mekaar op en in Enzekont (2001) wordt de homoseksuele klasgenoot Marcel gevangen in het net van een sensuele mannenwereld. Chronologisch en thematisch sluit De omgekeerde Dendermonde naadloos bij de tweede reeks kronieken aan. We zijn in het jaar 1961 beland. Henri (kleine Rie) en zijn vriend De Groote, met wie we in Enzekont uitgebreid kennis maakten, zitten in het tweede jaar van de middelbare school. Tussen pot en pint, vaak in het café van grootvader Grote Rie die aan de zijkant toekijkt, filosoferen ze over het leven. De Groote, die zedenleer volgt en een liberaler opvoeding geniet dan Henri, haalt zijn wijsheid voornamelijk uit de nieuwe wereld van de cinema. Zijn fascinatie voor het witte doek laat Van Daele toe mooie sfeerbeelden neer te zetten. Maar Henri ontdekt het 'echte' leven op een veel directer manier. Om zijn studies te betalen schrijft hij stukjes in de plaatselijke krant en werkt hij zaterdags bij een kippenboer. Op zijn ronde komt hij terecht bij het hoertje Cri-Cri. Zij bestelt bij hem niet alleen een wekelijkse kip, maar ook een wekelijks opstel. Henri gaat hier gretig op in en Van Daele laat zijn argeloze onschuld meesterlijk contrasteren met zijn quasi -- volwassen, stoere houding. De waarheidsgetrouwe, onschuldige opstelletjes, eigenlijk alleen een gecursiveerde versie van hetgeen de lezer al te lezen kreeg, de reactie van Cri-Cri en de commentaren van De Groote achteraf zorgen voor binnenpretjes. Het is een plezier om in de vele dialogen tussen de twee pubers en in de gesprekken die de verwarde Henri met de godsdienstleraar en Grote Rie voert, te merken hoe het langzaam daagt bij Henri. De roze wereld van Cri-Cri overtreft in ruime mate die van het witte doek. Wanneer Henri van Cri-Cri een zeer waardevolle, want verkeerd gedrukte en zeldzame postzegel krijgt, is dit voor de twee vrienden een uitstekend alibi om Cri-Cri heimelijk naar de stad te volgen. Daar ontdekken ze niet alleen dat de postzegel een vervalsing is, maar ook dat de wereld van Cri-Cri fake is. Waardoor de postzegel, de 'omgekeerde Dendermond', voor Van Daele een origineel symbool én een functionele kapstok werd om zijn verhaal aan op te hangen.
Zoals in vorig werk schrijft Van Daele in de tegenwoordige tijd en in vertelstijl, met veel dialogen. Hoewel wat minder bezield dan in eerder werk, legt hij de tijdssfeer neer in een nauwkeurige observatie van zijn personages en in het oproepen van details over het dorpsleven anno 1961. De structuur is op mondeling vertellen afgestemd, met ingebouwde adempauzes en het gebruik van streektaal. De korte taferelen waaruit ieder hoofdstuk bestaat, sluiten naadloos bij elkaar aan.
Anders dan in vorig werk volgt Van Daele slechts één hoofdverhaallijn. De uitblijvende wissel van vertelperspectieven en het rechtlijnige verhaal, waarbij alleen de opstelletjes een onderbreking vormen, maakt het verhaal toegankelijker, maar ook armer dan bv. Enzekont. In vergelijking met de vorige delen van zijn kroniek is De omgekeerde Dendermonde eerder een mooie anekdote in het groeiproces van de puber Henri dan een volwaardige roman. [Jet Marchau]
Anne-Marie Radstake
Henri is een Vlaamse schooljongen van veertien jaar. Hij verdient wat bij door elke zaterdag op de kippenslachterij van Thant te werken. Ook schrijft hij stukjes voor de plaatselijke krant. Wanneer een frivole dame (Cri-Cri) een kip komt bestellen en Henri die voor haar moet bezorgen, is dit het begin van een vriendschap tussen haar en Henri. Cri-Cri blijkt een dame van lichte zeden te zijn en heeft zich eenmaal laten uitbetalen in postzegels. Wanneer Henri een zeer zeldzame postzegel van haar krijgt, leidt dit tot het einde van hun vriendschap. Dit verhaal over een naïeve schooljongen die schrijver wil worden, is in prachtig, maar niet makkelijk Vlaams te lezen. Steeds moet er gebladerd worden naar een verklarende woordenlijst achterin. Normale druk.
Diane Thoné
ua/an/22 j
In ‘De Omgekeerde Dendermonde’ volgen we de jonge Henri verder op zijn tocht naar volwassenheid. Hij is ondertussen een jaar of veertien, vijftien en verdient in het weekend een centje bij bij de kippenslachter. In de voormiddag moet hij helpen bij het slachten, in de namiddag bezorgt hij de bestelde kippen aan huis. Zo maakt hij kennis met Cri-Cri, een echte ‘dame’. Ze wordt beschouwd als iemand van lichte zeden, de buurt spreekt er schande van. Henri is door haar geïntrigeerd: hij vertelt haar over zijn grote droom, schrijver worden, en Cri-cri bestelt nu niet meer alleen kippen, maar ook opstellen bij hem. Zij is de eerste die zijn schrijverschap au serieux neemt. En Henri ziet haar ook als een gewoon mens, zonder enige bedenking bij haar achtergrond. Als beloning geeft ze hem uiteindelijk een postzegel ‘De Omgekeerde Dendermonde’, een misprint die erg veel waard is. Dit boek maakt deel uit van een reeks boeken met autobiografische trekken, gebaseerd op Henri Van Daeles jeugdherinneringen waarin werkelijkheid en fantasie gecombineerd worden. Het zijn allemaal vriendelijke verhalen, waarin de jonge Henri de wereld, kleine gebeurtenissen en de mensen om hem heen met een scherpe, kinderlijke of adolescente blik bekijkt. In de hem eigen, warme stijl, schildert hij het verleden voor onze ogen en brengt het weer tot leven. Dit zijn geen jeugdboeken in de enge zin van het woord: de wereld die hier opgeroepen wordt, is voor de jongeren van vandaag duf en traag. De (wat) oudere lezers herkennen hierin echter hun eigen jeugd. Toch worden ze ook gesmaakt door jonge mensen. De personages zijn levensecht, de schrijfstijl is erg toegankelijk en leunt dicht tegen de spreektaal aan, er zijn veel mooie en verrassende typeringen en beschrijvingen, en vooral veel vlotte dialogen. Voor mij is dit literatuur van de bovenste plank.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.