Een stille verdwijning
Jacqui Lofthouse
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Cargo, 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 8751 |
31/12/2001
De Engelse schrijfster Jacqui Lofthouse bewijst met Een perfecte glimlach dat thema's rond liefde en zelfmoord nog lang niet hebben afgedaan, ook al steekt er achter de klassieke tragedie vaak een persoonlijkheidsstructuur die sterk genetisch bepaald wordt.
Romantiek anno 2001 staat dichter bij Jane Eyre dan bij A space odyssey. Alison Bliss, gewezen ster van de catwalk en wereldberoemd fotomodel, is hersteld van anorexia nervosa. Ze sluit haar glamourcarrière af en grijpt naar de pen, hierbij gesteund door haar kersverse, zij het twintig jaar oudere echtgenoot Harry. Haar debuut is meteen een schot in de roos en het boek wordt door de pers jubelend ontvangen. De uitgevers- en mediawereld reageren dan ook geschokt wanneer de schrijfster zich op een grauwe ochtend in de zee begeeft en haar door vissen aangevreten lijk twee dagen later aanspoelt. Na haar dood wordt zij nog een groter icoon dan zij tijdens haar leven al was, en het plaatsje Glaven in Norfolk, waar zij haar laatste dagen doorbracht, wordt een bedevaartsoord voor romantici en literaire adepten. Zes jaar later wordt haar man nog altijd achtervolgd door haar mysterieuze zelfmoord. Zijn vrouw blijft onvatbaar, zowel in zijn herinnering als in zijn dromen, en Harry lijkt zich stilaan neer te leggen bij het celibaat van het oudemannenbestaan. Vrouwen kunnen hem niet meer bekoren en na zijn pensionering als leerkracht aan een Londense privé-school ziet hij nog enkel een leven tegemoet dat bestaat uit verre reizen maken. Dan maakt hij toevallig kennis met Helen, de 19-jarige dochter van een bevriend collega, wat het begin inluidt van een intense relatie, die evenwel zwaar wordt overschaduwd door het verleden. Aangemoedigd door een brief afkomstig van een Amerikaanse schrijfster, die een biografie over Alisons wil schrijven, en gedreven door hun nieuwsgierigheid naar de diepere motieven van Alisons zelfmoord, besluiten de geliefden naar Glaven te reizen. Het spreekt vanzelf dat ze daar de verwachte rust en sereniteit niet zullen vinden. In dit woeste, afgelegen en van de dood doordrongen plaatsje aan de Engelse kust, komen ze in contact met ene Ern Hingham, een zonderling ongeveer zo oud als Methusalem, die hen op het spoor zet van een legendarisch verhaal dat zich in de loop van enkele generaties heeft ontwikkeld en dat wellicht de verklaring van Alisons zelfmoord in zich draagt. De oude man beschikt over een enorme intuïtieve kracht die anderen in staat stelt te zien en te ervaren wat generaties voordien voorafging.
Je kunt de krachtlijnen van deze roman niet aanhalen zonder enigszins te vervallen in clichés. Het boek mag dan weliswaar uitpuilen van verwijzingen naar de tragische levensloop van literaire grootheden als Sylvia Plath, Virginia Woolf en Albert Camus, en ook al kraakt het verhaal soms onder het gewicht van romantische rekwisieten, zoals de verliefdheid tussen meisje en oudere man, de loutering van de getormenteerde kunstenaar, de prijs van de roem, de lokroep van de buitenechtelijke liefde, enz...toch raak je als lezer in de ban van het verhaal, of is het misschien juister te gewagen van de betovering die uitgaat van Lofthouses vertelkunst?
Een perfecte glimlach (een verwijzing naar de raadselachtige glimlach van de Mona Lisa) is een verhaal in een verhaal en de auteur gaat op dezelfde wijze tewerk als de manier waarop je een ui pelt: van de schil naar de kern, van heden naar verleden. De queeste van het hoofdpersonage vangt aan als een zoektocht naar de waarheid en leidt via begrip naar aanvaarding. Die aanvaarding houdt in dat de personages enigma's blijven voor anderen, en tot op zekere hoogte ook voor zichzelf. De auteur stelt dat hun lot niet alleen vervat ligt in hun persoonlijkheidsstructuur, maar tevens in de dominante genen van diegenen die hen voorafgingen, zodat het niet ondenkbaar is dat zwakke echo's van een ver voorgeslacht nog in hen nagalmen.
Merkwaardig is ook hoe een jonge vrouwelijke auteur (geb. 1965) erin slaagt in de denk- en gevoelswereld te treden van een bijna 60-jarige man. Het portret dat zij schetst van het hoofdpersonage is zowel subtiel als veelzijdig. Soms lijkt het alsof zijn wisselende stemmingen niet alleen verband houden met uiterlijke gebeurtenissen, maar tevens met het ongenadig verder tikken van zijn biologische klok, die hem soms tot speelbal maakt van eigen driften. [Staf Schoeters]
Redactie
Met zijn zeer jeugdige vriendin, Helen, onderzoekt de gepensioneerde leraar Harry Bliss uit Norfolk de raadselachtige zelfmoord, zes jaar geleden, van zijn vrouw Alison. Een oude familiefoto van Harry's grootvader met zijn jeugdige tweede echtgenote vertoont opvallend veel gelijkenis met Harry en Helen. Harry vertelt zijn verhaal op het moment dat hij op onderzoek uitgaat. De vele en lange flashbacks geven een steeds vaster omlijnd beeld van zijn eerste vrouw, een succesvol schrijfster en beroemd fotomodel maar zeer onzeker over haar schrijverschap. Ook anorexia en een opdringerige journalist van de rioolpers vergallen haar leven. Met een vlotte en vaardige pen bouwt de Britse auteur in deze tweede roman de spanning geraffineerd op en houdt de aandacht vast tot het eind. De karakters zijn overtuigend en komen goed tot leven. Voor liefhebbers van raadselachtige gebeurtenissen verpakt in een heftige romance. Kleine druk, paperbackeditie.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.