Hoe ik dom geworden ben
Martin Page
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Wereldbibliotheek, cop. 2004 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : PAGE |
31/12/2004
De waterjuffer op haar achtste is een lichtvoetig verteld maar in feite tragisch sprookje over het meisje Fio, dat beroemd is geworden zonder het ooit te hebben gewild. Haar grote charme is haar glimlach ("als doden in staat waren te glimlachen zouden ze zo glimlachen"), die ze heeft bewaard, ondanks het feit dat haar ouders gestorven zijn nadat ze beiden in de gevangenis waren opgesloten voor een bankoverval. Ondanks het feit ook dat haar zigeunergrootmoeder Mamé, die haar nadien opvoedde, bij een brand in haar caravan om het leven kwam. Ondanks het feit ten slotte dat ze, alleen op de wereld, in haar levensonderhoud gaat voorzien door bekende mensen te chanteren. Het is dan ook een raadsel voor haar en voor de lezer als op zekere dag de bekende kunstverzamelaar Ambrose Abercombrie haar door zijn secretaris in een limousine laat ophalen en ze naar een tuinfeest wordt gebracht om er te worden voorgesteld als een groot schilderkundig talent. Binnen de kortste keren is ze een ster en bestaat haar leven alleen nog uit glitter en glans.
Fantasierijk en poëtisch aangezet verhaal dat, met verrassend originele, zij het soms wat vergezochte beeldspraak, doorheen tijd en ruimte laveert. Page geeft de snobistische wereld van de kunst en de sensatiezoekende media er op een hilarische manier van langs. [Jan Baes]
C.M. Quist
Via het zigeunerachtige meisje Fio, die door de toevallige ontmoeting met een Parijse 'kunstpaus' gebombardeerd wordt tot een groot schildertalent, schetst de schrijver een hilarisch beeld van de incrowd van de Franse kunstwereld. Hij gebruikt hiervoor het procédé 'treffen door overdrijven', zo sterk dat het soms zelfs moeilijk is de ver doorgevoerde belachelijkheid als middel te blijven zien, en niet als wezenlijk verhaalelement. Met andere woorden: het is af en toe bijna te bizar; in de zogenaamde cultus van schoonheid blijft middels Page's vlijmscherpe pen alleen maar lelijkheid over. Fio, die in deze poel van stupide jacht op roem de zuiverheid vertegenwoordigt, kan niet overleven en verdwijnt, zelfs haar glimlach verdwijnt ten slotte. Een interessant en amusant boek, dat je dan niet op verhaalniveau moet lezen; je moet wat dieper gaan, en dat is niet altijd eenvoudig. Vrij kleine druk. Eerder verscheen van de Franse schrijver (1975) 'Hoe ik dom geworden ben'.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.