De erfenis van Himmler : een advocatenthriller
Marthe Maeren
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Manteau, 2004 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAER |
31/12/2004
Vrouwen die thrillers schrijven kun je in Vlaanderen makkelijk op één hand tellen. Marthe Maeren (een pseudoniem) sluit met haar debuut aan bij dit exclusief clubje en promoveert meteen tot het genre van de advocatenthriller. Niet verwonderlijk trouwens, want in haar tweede leven is ze advocaat aan de balie te Gent. Putten vrouwelijke auteurs in het Angelsaksisch taalgebied zich uit in het bedenken van lugubere en bloederige scènes (zo o.a. Mo Hayder, Patricia Cornwell), dan opteren vrouwen in de Lage Landen bij voorkeur voor de iets zachtere en onderhuidse aanpak (Vera Hoorens, Ina Bouman).
Frieda Degraeve, het hoofdpersonage in Dode letter, is de dynamische kracht achter een advocatenbureau aan de Gentse Nederkouter. Wanneer op kerstdag Leen Verdaele, een cliënte, dood in haar woonst wordt aangetroffen, gaan vermoedens eerst uit naar zelfmoord, maar een autopsie wijst uit dat cyankali wel degelijk de doodsoorzaak was.
Naargelang Frieda zich in de zaak verdiept, vindt zij in het leven van het slachtoffer elementen die zowel verrassend als controversieel zijn. Leen was lesbisch en had een verhouding met ene Brigitte, die op het punt stond een relatie met een andere vrouw aan te gaan. Een dispuut omtrent aandelen en waardepapieren lijkt aan de basis te liggen van de misdaad, maar dan komt plots een zoon van Leen boven water, die zijn natuurlijke moeder vrij recent op het spoor was gekomen. Een passionele moord, geldkwesties of fraude behoren tot de mogelijkheden, want een kapitaalkrachtig zakenman -- eveneens een cliënt van Degraeve -- staat voor een belangrijke overname waarmee zowel Leen als haar verloren zoon te maken had. Het onderzoek (en ook het verhaal) komt in een stroomversnelling wanneer Frieda het slachtoffer wordt van een moordaanslag...
De actiescènes komen enigszins houterig en geforceerd over; de humor is aan de brave kant, maar de herkenbare situaties en geplogenheden tussen advocaten, rechters en cliënteel in donkere kantoren boven stoffige dossiers en de hiërarchische spelletjes en procedures tussen gerechtelijke diensten, worden aardig en geloofwaardig neergezet. Nog iets meer spanning en verrassing (vooral dan naar het einde toe) en Marthe Maeren mag haar vaste plaats innemen in de achtenswaardige gilde van rechtbankschrijvers. [Staf Schoeters]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.