De heerlijkheid van het leven
Michael Kumpfmüller
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Ambo, cop. 2004 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : KUMP |
31/12/2004
Meisjes spelen met poppen als oefenschool voor een aspect van het leven dat op hen wacht: tederheid uiten, zorg verlenen, corrigerend optreden, nestwarmte voelen, om iemand geven. De hoofdfiguur in Dorst, een roman gebaseerd op een ware gebeurtenis, is een jonge vrouw van 22. Ze heeft twee zoontjes van drie en vier, die nauwelijks kunnen praten, en een dochter van vijf, die bij haar ouders opgroeit. Hun vaders zijn allang verdwenen. Op een snikhete dag in juni sluit ze haar zoons thuis op en begint een zwerftocht door de stad. Ze heeft seks voor geld, ontmoet een dikke man die dieren kwelt, trekt in bij haar minnaar die haar slaat en voor seksuele experimenten gebruikt. In een winkelcentrum koopt ze pluchen beesten waarmee ze speelt en praat, als compensatie voor haar gebrek aan contact met mensen. Een ongelukkige jeugd wordt aangeduid, voor de anderen is ze een leugenaarster, een slet. Haar sadistische fantasieën zijn niet zozeer gewilde als onwillekeurig opflakkerende bewustzijnstoestanden, net zoals er tijdens dat bijna twee weken dolen nog wel 's een flard van moederliefde of bezorgdheid in haar opkomt. De roman is een in 13 dagen onderverdeelde stroom van doelloze gebeurtenissen en malende gedachten, die als achter een glazen wand worden geregistreerd. Grote aandacht krijgen losse waarnemingen en lichamelijke pietluttigheden: alles wordt even (on)belangrijk. De auteur vermijdt elke vorm van psychologische etikettering. Zelfs de naam van het hoofdpersonage, dat consequent 'de vrouw' of, aan het begin van elk hoofdstuk iets hoopvoller 'de jonge vrouw' wordt genoemd, verneem je slechts een paar keer, indirect. Contactarmoede, ontreddering, emotionele afstomping en niet betrokken zijn, worden op elke bladzijde tastbaar. "Op een gegeven moment ging ze op bed zitten en boog zich naar voren, naar haar geslacht, in de hoop dat het haar iets te zeggen had, iets wat de dingen voor haar verborgen hielden, of de man, als hij het in zijn mond nam en dacht dat zij dat vervloekte gat was, een dode die je tot leven wekt, af en toe, zodat ze eindelijk zou weten wie ze was." Dorst is een schrijnende prozastudie, waarin de postromantische madame Bovary getransponeerd is naar een ontzettende harde, anonieme Duitse stad aan het eind van de 20e eeuw. Het is een sterk voorbeeld van de 'singleliteratuur' waarmee een aantal jonge Duitse auteurs hun kille landgenoten een spiegel voorhouden. [Erik de Smedt]
J. IJbema
Een jonge vrouw kan de zorg voor haar twee ongewenst geboren kleuters geestelijk niet aan. Het kost haar te veel inspanning en beperkt haar bewegingsvrijheid. Ze laat de kinderen op een dag in de zomer met een paar pakjes drinken in een afgesloten kamer achter. Voor haar begint daarmee een periode van twee weken, waarin ze op reis wil, af en toe in een liefdeloze relatie bij een minnaar verblijft en ogenschijnlijk nutteloze inkopen doet. Onmachtig de ouderlijke verantwoordelijkheid te aanvaarden laat ze de kinderen met fatale gevolgen aan hun lot over. Haar isolement, gebrekkige communicatie en gevoelens worden van binnenuit beschreven zonder commentaar van de auteur. Een tragische vlucht uit het bestaan, die is gebaseerd op een krantenbericht met een even dramatische afloop. Een totaal ander boek dan het ironische 'Lotgevallen van een beddenverkoper'*, kwalitatief wel hoogstaand en geloofwaardig, maar uiterst deprimerend van inhoud. Gebonden, kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.