Het grote gelijk
Rik Torfs
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Van Halewyck, 2004 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 244.2 TORF |
31/12/2005
Een korte tekst die veel weg heeft van een kritisch vlugschrift met een afwijzende ondertoon. De auteur laat verstaan dat hij zich altijd erg kritisch heeft opgesteld tegenover de kerk. En hij voegt daaraan toe: "Ik ga daar op mijn hoge leeftijd niet mee ophouden." Geboren in 1956 en nu reeds oud? Als hij ooit een hoge leeftijd bereikt, zal hij misschien een rustiger kritisch spoor volgen. Hij benadert vele vragen, onzekerheden en problemen die vandaag aan de orde zijn bij katholieken, ex-katholieken, niet-katholieken en mensen die hij rovers noemt, zij die "op de ruïnes van de katholieke zuil aan nieuwe machtsconcentraties" werken. Hoe kritisch de auteur ook ingesteld is, toch pleit hij voor minder kritiek op de kerk, "om zelfgenoegzaamheid en conformisme te vermijden". Ongetwijfeld een verder overwegen waard is zijn visie op de toekomst van de kerk en zijn beschouwingen over de verhouding tussen kerk en staat en over het multiculturele en het multireligieuze. Volgens de auteur heeft de kerk in Vlaanderen het moeilijk om te opteren voor een open en complexloze aanwezigheid. Het is volgens hem fout dat zij blijkbaar verkiest zich terug te plooien binnen de bekende, veilige grenzen. Als typische en af te wijzen voorbeelden verwijst hij naar de katholieke televisie en het weekblad Tertio. Zijn motiveringen zijn echter niet erg overtuigend. Dikwijls is zijn voorliefde voor ironie en sarcasme storend, alsook zijn soms problematische woordkeuze. Bij bv. een uitspraak als "liefde leidt tot moord, terwijl passieve tolerantie ze verhindert" rijst toch meteen de vraag welke draagwijdte hij aan het woord 'liefde' toekent? De auteur spreekt zich bovendien wel eens erg radicaal uit. Hij schrijft echter wel: "Ik hoed mij voor levensgevaarlijke veralgemeningen". Elders schrijft hij dat alle tweehonderd kardinalen "natuurlijk niet allemaal gelovig zijn". Hebben ze hem dat verteld of heeft hij hun geloof gemeten? Een uitgave die allicht gemengde reacties kan losmaken. [Guido Goedem]
Wim Kleisen
De auteur, hoogleraar kerkelijk recht in Leuven, schrijft vier positief kritische essays, die onderling nauw samenhangen, over de plaats van de (katholieke) kerk in onze samenleving. Hij wijst de kerk als hiërarchisch machtsinstituut af, maar wijst erop dat mensen behoefte aan religieuze verdieping hebben en dat de kerk die kan bieden. Juist het feit dat de kerk object van kritiek is, biedt haar kansen. De kerk van de toekomst is open, biedt gelovigen alle kans voor hun eigen keuze, kiest geen partij, is niet revolutionair, maar wel subversief, wijst een eigen machtspositie af en biedt ketters in eigen kring een open oor. De kerk keert zich niet af van de samenleving, blijft betrokken op andere religieuze groeperingen en wil met hen de weg gaan naar een meer humane samenleving dan waarin wij nu leven. De kerk neemt afstand van een eigen, exclusieve waarheid en gaat zo in dialoog met andere religieuze groeperingen. De kerk biedt tijdelijk of blijvend onderdak aan wie haar willen bezoeken. De auteur schrijft niets voor, is voorzichtig, bijna speels. Een inspirerend boekje! Dit boekje kan het gesprek over godsdienst in onze maatschappij hopelijk sterk inspireren. Het verdient een grote lezersgroep, ook buiten de katholieke kerk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.