Hoe men sterft
Emile Zola
Vivant Denon (Auteur), Martin de Haan (Vertaler), Rokus Hofstede (Vertaler)
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Voetnoot, cop. 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DENO |
Magazijn |
Van Gennep, 1995 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DENO |
31/12/2004
Dominique Vivant Denon (1747-1825) is vooral bekend als de auteur van Reis naar Neder- en Opper-Egypte, het belangrijkste getuigenverslag over Napoleons Egyptische campagne. Zijn herontdekking een tiental jaren geleden heeft niet alleen te maken met de heruitgave van dit en een drietal andere reisverhalen, maar vooral met de publicatie van een aantal egodocumenten en de herdruk van deze 'definitieve' libertijnse novelle, die o.m. de inspiratie zou leveren voor de roman De traagheid (1995) van Milan Kundera.
Vivant Denon, die niet alleen het vertrouwen had van keizer Bonaparte, maar ooit nog kamerheer was geweest van Lodewijk de Vijftiende, kende een succesvolle carrière als diplomaat en kunstverzamelaar. Hij is ons echter vooral bekend als de eerste directeur van het Louvre-museum. Als publicist overleefde hij zijn tijd door de trefzekerheid van zijn beschrijvingen, een fijnzinnig taalgevoel en de subtiele ironie waarmee hij zijn reisverslagen wist te kruiden. Die kwaliteiten zijn in veelvoud aanwezig in dit onder pseudoniem geschreven en enige literaire uitstapje. Het is een zeer luchtig en erotiserend verhaal, waarin de eenmalige liefdesnacht wordt beschreven van de jeugdige hoofdpersoon met madame De T..., in een als lusthof ingerichte kamer van spiegelglas, op slechts enkele passen afstand van de slaapkamer van haar echtgenoot, de markies. Een pareltje van suggestiviteit en een voltreffer in de gloednieuwe 'Perlouses'-reeks. [Jan Baes]
Matthieu Kockelkoren
De Franse baron Dominique Vivant Denon (1747-1825) was diplomaat en algemeen directeur der musea, in welke hoedanigheid hij in de tijd van de Napoleontische veroveringen vooral voor het Louvre heel wat kunstschatten kon binnenhalen. Curieus genoeg leeft hij hoofdzakelijk literair voort door zegge en schrijven één kort verhaal, getiteld 'Point de lendemain' en nu vertaald onder de titel 'Eenmaal, nimmermeer'. Voltaire noemde de tekst 'een heerlijke schildering van de zeden van onze eeuw' en inderdaad blijkt het verhaal een gecondenseerde proeve van de spirituele, suggestief erotische fantasie die in de 18e eeuw bijvoorbeeld door Diderot zo fraai beoefend werd. Van deze novelle bestaan twee versies, een uit 1777 en een verbeterde uit 1812: de vertalers gingen terecht uit van de tweede versie, maar zagen jammer genoeg af van een derde (wellicht apocriefe) versie, waarin de materie aanzienlijk sappiger verwoord wordt. Pocket; kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.