Rayuela : een hinkelspel : roman
Julio Cortázar
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
IJzer, cop. 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : CORT |
31/12/2004
Een twintigtal mensen van verschillend allooi -- onderling met elkaar gerelateerd of niet -- hebben een loterijprijs gewonnen, die bestaat uit een cruise-trip naar een vooraf onbekende bestemming. Gaat het naar de zuidpunt van Argentinië? Naar Japan? Niemand weet het. Ook het schip zelf is in de aanvangsfase een onbekende. Je denkt daarbij onwillekeurig aan een set teerlingen die goed dooreengeschud wordt en dan op tafel gegooid. Of enig ander spel, waarbij onvoorspelbare combinaties uit de trommel komen en het verdere verloop van het spel bepalen. De tafel waarop gespeeld wordt, is het schip, de teerlingen zijn de 'prijswinnaars' en de speler is... de auteur. Doel van het gebeuren is inzicht te verkrijgen in de mysteries van het spel, en zo zijn er heel wat, met als voornaamste, in casu: waarom is de achtersteven van het schip tot verboden zone verklaard? Rond de obsessionele drang om dat mysterie op te lossen en desnoods dus gewapenderhand die achtersteven te 'veroveren' worden coalities gesmeed: een vredespartij, en een partij die de confrontatie zoekt. Zoiets kan natuurlijk niet goed aflopen. Het hele spel wordt opgeblazen en de cruise voortijdig beëindigd. Iedereen gaat naar huis, sommigen houden er iets aan over, voor anderen is er niets aan de hand -- ook al heeft de hele opzet een dode geëist. Einde spelronde.
De auteur 'speelt' inderdaad met de door hem gecreëerde figuren. Soms is het alsof de hoofdpersonen (het zijn er twintig!) hem uit de handen glippen, en ja, uit zijn nawoord blijkt dat inderdaad het geval te zijn: "tot mijn verwondering en grote vreugde scheef de roman zich helemaal zelf en hoefde ik haar slechts te volgen". Dat overkomt iedereen, aldus Cortázar, die niet zo heel erg planmatig schrijft. Dit verhaal is dus het resultaat van een pen die haar eigen gang gaat. Weinig doelgericht maar wel erg bekwaam gecomponeerd, in een voortreffelijke enscenering, maar het leesgenoegen is soms op het randje af, waarbij ik refereer aan het oeverloos pseudo-metafysisch geleuter en andere irrelevante uitweidingen waaraan de personages zich (ook al is dit hun goed recht) bezondigen. [Hugo Van Hoecke]
Maarten Steenmeijer
Julio Cortázar (1914-1984) behoort met Gabriel García Márquez, Carlos Fuentes en Mario Vargas Llosa tot de kern van de zogenaamde boom waarmee de Latijns-Amerikaanse literatuur in de jaren zestig en zeventig internationaal doorbrak. Net als in het geval van de andere drie genoemde schrijvers is al het belangrijke werk van Cortázar jaren geleden al in het Nederlands vertaald. Op één uitzondering na: 'De prijswinnaars'. Deze roman is ten onrechte in de schaduw komen te staan van de roman die Cortázar wereldfaam bezorgde: 'Rayuela: een hinkspel'. Het is daarom verheugend dat met deze vertaling alsnog in deze leemte wordt voorzien. Dat is te danken aan uitgeverij IJzer, die een scherp oog heeft voor veronachtzaamde parels uit de wereldliteratuur. 'De prijswinnaars' draait, net als 'Rayuela', om het spel. Een groep Argentijnen die een loterij hebben gewonnen, gaat een gezamenlijke bootreis maken. Op het schip lijkt een geheimzinnig spel met hen gespeeld te worden. Wie heeft het voor het zeggen op het schip? Wat zijn de regels van het spel? Het zijn vragen die de personages niet meer loslaten. En ook de lezer niet, die op sublieme wijze door Cortázar de 'andere' kant van de (Argentijnse) werkelijkheid wordt binnengevoerd. Paperback; zeer kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.